Tezy

O tym, czy określone rzeczy stanowią mienie osoby przesiedlającej się, o jakich mowa w art. 14 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./, decyduje data ich nabycia przez tę osobę za granicą i fakt, że służyły jej tam do określonego w tym przepisie użytku.

Nie decyduje data, w której określony podmiot potwierdził własność tych rzeczy osoby przesiedlającej się.

Sentencja

uchyla zaskarżoną decyzję.

Uzasadnienie strona 1/2

Prezes Głównego Urzędu Ceł utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Celnego zawartą w dowodzie odprawy celnej, którą wymierzono Stanisławowi K. należności celne od sprowadzonego przez niego z zagranicy samochodu osobowego Volkswagen FOX.

Przy wymiarze cła przyjęto, że sprowadzony przez Stanisława K. z zagranicy samochód nie stanowił jego mienia przesiedlenia. Własność tego samochodu nabył on po powrocie do kraju. Do Polski wrócił bowiem już w dniu 15.1.1992 r., natomiast dokument, że przedmiotowy samochód stanowi jego własność został wystawiony przez Wydział Pojazdów Samochodowych Stan Nowy Jork w dniu 16.7.1992 r. Samochód ten nie służył więc Stanisławowi K. podczas jego stałego pobytu za granicą do użytku osobistego, domowego, zawodowego lub prowadzenia działalności gospodarczej.

Decyzję Prezesa Głównego Urzędu Ceł Stanisław K. zaskarżył do Naczelnego Sądu Administracyjnego wnosząc o jej uchylenie.

W skardze podniósł, że przedmiotowy samochód nabył on w czasie stałego pobytu za granicą w dniu 19.7.1991 r. i od tego dnia używał go do celów osobistych. Na dowód swego twierdzenia powołał się na umowę kupna tego samochodu oraz wystawiony w dniu 19.7.1991 r. przez Departament Motoryzacji w Nowym Jorku dokument potwierdzający kupno tego samochodu. Po kupnie używał samochodu na podstawie dokumentu przeglądu technicznego tego samochodu wystawionego na poprzedniego właściciela. W związku z chorobą, jaka wystąpiła u niego we wrześniu 1991 r., nie miał od tego czasu możliwości poruszania się o własnych siłach. Załatwieniem formalności dotyczących kupionego samochodu osobowego zajął się w USA jego znajomy. Na rozprawie sądowej z uwagi na śmierć skarżącego wystąpiły jako jego następcy prawni żona i córka.

Prezes Głównego Urzędu Ceł wniósł o oddalenie skargi, podtrzymując stanowisko zajęte w zaskarżonej decyzji.

W odpowiedzi na skargę przyznano, że Departament Motoryzacji w Nowym Jorku wydał w dniu 19.7.1991 r. poświadczenie kupna przez skarżącego przedmiotowego samochodu. W dniu tym wydana została ograniczona gwarancja tego samochodu. Po kupnie samochodu skarżący posługiwał się ważnym jeszcze dokumentem przeglądu, wystawionym na poprzedniego właściciela samochodu. Uzyskanie przez skarżącego dokumentu własności tego samochodu utrudnił mu stan zdrowia. We wrześniu 1991 r. znalazł się w szpitalu a 15.1.1992 r. przetransportowany został do Polski.

Art. 14 ust. 1 pkt 7 ustawy - Prawo celne nie ma w tej sprawie zastosowania, gdyż dokument potwierdzający, że samochód osobowy marki Volkswagen FOX stanowi własność skarżącego, został wystawiony przez Wydział Pojazdów Samochodowych w Nowym Jorku w dniu 16.7.1992 r., tj. już po powrocie skarżącego do Polski.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zaskarżona decyzja wydana została z naruszeniem art. 14 ust. 1 pkt 7 Prawa celnego. Zebrany w sprawie materiał dowodowy, a w szczególności umowa kupna z dnia 18.7.1992 r., na podstawie której Stanisław K. przebywając w Stanach Zjednoczonych AP nabył tam do swoich potrzeb samochód osobowy marki Volkswagen FOX i "poświadczenie" tej umowy w dniu 19.7.1991 r. przez Departament Motoryzacji w Nowym Jorku dowodzą, że skarżący nabył ten samochód w tym dniu. Jak wynika z oświadczenia skarżącego a także z oświadczenia znajomego zam. w Nowym Jorku, samochodu tego używał Stanisław K. po jego nabyciu dla własnych potrzeb. Okoliczność, że skarżący po zakupie tego samochodu posługiwał się ważnym jeszcze dokumentem przeglądu wystawionym na poprzedniego właściciela jak i to, że uzyskanie dokumentu własności nastąpiło w terminie późniejszym - w dniu 16.7.1992 r., tj. po powrocie skarżącego do kraju, nie mogły mieć wpływu na zastosowanie w tej sprawie art. 14 ust. 1 pkt 7 Prawa celnego.

Strona 1/2