Pod pojęciem obiektu, którego budowa została zakończona przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ to jest przed dniem 1 stycznia 1995 r. należy rozumieć zarówno obiekt całkowicie wykończony, jak i obiekt nie ukończony lub jego część wybudowaną pod rządem prawa budowlanego z 1974 r. przy którym, po wejściu w życie prawa budowlanego z 1994 r. żadnych robót wymagających pozwolenia na budowę lub zgłoszenia nie prowadzono.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Agaty M., Krystyny M. i Tomasza M. na decyzję Wojewody w T. z dnia 8 listopada 1995 r. w przedmiocie nakazania rozbiórki obiektu budowlanego
I. uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji;
II. zasądził od Wojewody w T. na rzecz skarżących koszty postępowania w kwocie 10 zł.
Decyzją z dnia 8 listopada 1995 r. Wojewoda w T. - po rozpatrzeniu odwołania Agaty i Tomasza M. - utrzymał w mocy decyzję Kierownika Urzędu Rejonowego w B. z dnia 23 sierpnia 1995 r., którą nakazano wymienionemu rozbiórkę samowolnie wykonywanego budynku letniskowego na działce Nr 2276/3 w L.G.
Jako podstawę prawną powołano art. 48 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414/.
W uzasadnieniu podniesiono, że przedmiotową samowolę ujawniono podczas "wizji lokalnej" przeprowadzonej w dniu 24 lipca 1995 r. Budynek o wymiarach 6,5 x 5,5 m jest w stanie surowym, otwartym. Agata i Tomasz M. wznieśli go w przekonaniu, że na obiekt o pow. 35 m2 pozwolenie nie jest wymagane. Działka, na której został zlokalizowany, przeznaczona jest w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego Gminy L.M. pod budownictwo letniskowe /C9UTL/.
Nakaz rozbiórki uzasadniony jest przepisem art. 48 wymienionej ustawy, gdyż roboty budowlane wykonano bez wymaganego w art. 28 pkt 1 pozwolenia na budowę. Organ II instancji wyjaśnił ponadto, że pozwolenie takie nie jest wymagane tylko odnośnie do budynków gospodarczych o powierzchni zabudowy do 35 m2 związanych z produkcją rolną, uzupełniających zabudowę zagrodową w ramach istniejącej działki siedliskowej.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Tomasz, Agata i Krystyna M. zarzucili naruszenie prawa, a w szczególności art. 36 ust. 1 pkt 1 prawa budowlanego z 1974 r., gdyż budowa rozpoczęta i kontynuowana była w 1994 r., tj. przed wejściem w życie obecnie obowiązującego prawa budowlanego. Fakt samowoli zgłosił w Gminie sam Tomasz M. W roku 1995 budowa nie była już kontynuowana.
W odpowiedzi Wojewoda w T. podtrzymał wcześniejsze stanowisko, wnosząc o oddalenie skargi.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Przepis art. 48 prawa budowlanego z 1994 r. stanowi, że: "właściwy organ nakazuje, w drodze decyzji, rozbiórkę obiektu budowlanego lub jego części, będącego w budowie albo wybudowanego bez wymaganego pozwolenia na budowę albo zgłoszenia, bądź też pomimo wniesienia sprzeciwu przez właściwy organ".
Jak wynika z art. 103 ust. 2 tego prawa, przepisu art. 48 nie stosuje się do obiektów, których budowa została zakończona przed dniem wejścia w życie ustawy /a od 14 sierpnia 1996 r. również do obiektów, w stosunku do których przed tym dniem zostało wszczęte postępowanie administracyjne/. Do tych przypadków stosuje się odpowiednio przepisy dotychczasowe.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie rozpoznającym niniejszą sprawę przyjął, że przez pojęcie obiektu, którego budowa została zakończona przed dniem wejścia w życie ustawy, tj. przed 1 stycznia 1995 r., należy rozumieć zarówno obiekt całkowicie wykończony, jak i obiekt nie ukończony lub jego część wybudowaną pod rządem prawa budowlanego z 1974 r., przy którym, po wejściu w życie prawa budowlanego z 1994 r., żadnych robót wymagających pozwolenia na budowę lub zgłoszenia nie prowadzono.