W decyzji ustalającej lub określającej zobowiązanie podatkowe, w której następstwie powstaje nadpłata podatku, o jakiej mowa w art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./, organ podatkowy nie orzeka w przedmiocie oprocentowania nadpłaty podatku, przysługującego podatnikowi zgodnie z art. 29 ust. 3 tej ustawy.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa w związku z art. 68 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368/ skargę spółki z o.o. "L.W.P." w K. na decyzję Izby Skarbowej w (...) z dnia 22 maja 1995 r. w przedmiocie uzupełnienia decyzji podatkowej.
Izba Skarbowa w (...) decyzją z dnia 22 maja 1995 r. nr IS-II-1/823/306/95 utrzymała w mocy decyzję Urzędu Skarbowego w K. z dnia 10 marca 1995 r. nr US.861/4467/3/95 /nazwaną postanowieniem/, którą odmówiono spółce z o.o. "L.W.P." w K. uzupełnienia decyzji Urzędu Skarbowego w K. z dnia 30 stycznia 1995 r. nr US.II.861/4467/1/95 i nr US.II.861/4467/2/95 przez zamieszczenie w sentencji tych decyzji stwierdzenia, że na podstawie art. 21 ust. 7 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ w związku z art. 29 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486/ nastąpi wypłata oprocentowania nadpłaconego podatku od towarów i usług.
Na podstawie art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych oraz art. 10 ust. 2a, art. 19 ust. 4 i art. 20 ust. 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym decyzją Urzędu Skarbowego w K. z dnia 30 stycznia 1995 r. nr US.II.861/4467/1/95 określono zobowiązanie strony skarżącej w podatku od towarów i usług za listopad 1993 r., a decyzją z tegoż dnia nr US.II.861/4467/2/95 zobowiązanie w tym podatku za grudzień 1993 r. Ponieważ w wyniku tych decyzji, w związku z różnicami między podatkiem naliczonym a podatkiem należnym, powstały nadpłaty podatku za listopad i grudzień 1993 r., które Urząd Skarbowy miał zwrócić na konto skarżącej spółki, strona skarżąca domagała się, by w sentencji obu tych decyzji znalazło się orzeczenie o obowiązku oprocentowania nadpłat.
Organy podatkowe obu instancji uznały żądanie strony za nieuzasadnione, gdyż oprocentowanie nie zwróconej w terminie nadwyżki podatku naliczonego nad należnym nie było przedmiotem postępowania. Oprocentowanie zgodnie z art. 29 ustawy o zobowiązaniach podatkowych w związku z art. 21 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym następuje z mocy prawa i jest wypłacane podatnikowi bez uprzedniego wydania decyzji. Dopiero gdyby podatnik kwestionował wysokość wypłaconego mu oprocentowania, wówczas mógłby on żądać wydania decyzji określającej jego wysokość.
Decyzję Izby Skarbowej w (...) spółka "L.W.P." zaskarżyła do Naczelnego Sądu Administracyjnego, wnosząc o jej uchylenie. W skardze podano, że żądanie uzupełnienia powyższych decyzji stwierdzeniem, iż różnica między podatkiem naliczonym a należnym, która ma być wypłacona stronie skarżącej, podlega oprocentowaniu w rozumieniu przepisów o zobowiązaniach podatkowych /art. 21 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym/, było uzasadnione tym, że różnica powyższa nie została stronie skarżącej zwrócona w terminie określonym w ustawie. Skarżąca twierdziła, że ma interes prawny w ubieganiu się o jednoznaczne określenie jej praw w tym przedmiocie w wydanych decyzjach podatkowych. Zdaniem skarżącej, nie ma uzasadnienia pogląd organów podatkowych obu instancji, iż skoro oprocentowanie powstaje z mocy prawa, to nie występuje potrzeba określenia jego wysokości w decyzji. W interesie strony jest wydanie decyzji precyzującej całość jej praw i obowiązków bez konieczności wydawania dodatkowych aktów, określających w przyszłości na przykład wysokość należnego oprocentowania, gdy strona nie zgadza się z wyliczeniem organu. Rozstrzygnięcie organu podatkowego miałoby w tej kwestii charakter deklaratoryjny, podobnie jak decyzja określająca wysokość podatku, wydana na podstawie art. 5 ust. 3 ustawy o zobowiązaniach podatkowych.