Dożywotni użytkownik działki Państwowego Funduszu Ziemi może ją wydzierżawić osobom trzecim bez zgody organu reprezentującego Skarb Państwa.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Janiny K. na decyzję Wojewody Tarnowskiego z dnia 19 lipca 1983 r. w przedmiocie ustalenia kandydata na nabywcę państwowej nieruchomości rolnej i na podstawie art. 207 par. 2 pkt 1 i 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję, a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Wojewody Tarnowskiego kwotę złotych sześćset tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącej.
Na wniosek Antoniny K. Naczelnik Gminy Ż. decyzją z dnia 18 czerwca 1979 r. przejął od niej na rzecz Państwa gospodarstwo rolne o powierzchni 3,31 ha z wyłączeniem budynków i inwentarza żywego i martwego, przydzielając jej w dożywotnie użytkowanie grunt rolny, składający się z dwóch działek nr 17000 i 1699/1 o łącznej powierzchni 0,29 ha, położonych we wsi W.
Po śmierci Antoniny K. Naczelnik Gminy Ż. w kwietniu 1983 r. przekazał działkę nr 1699/1 o powierzchni 0,22 ha do sprzedaży na rzecz rolników indywidualnych i po zasięgnięciu opinii zebrania wiejskiego - na podstawie par. 12 ust. 1 pkt 3 i par. 7 ust. 1 zarządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 18 września 1982 r. w sprawie cen, warunków i trybu sprzedaży państwowych nieruchomości rolnych /M.P. nr 23 poz. 205/ - ustalił Mariana E. kandydatem na nabywcę wymienionej działki oraz gruntów oznaczonych jako działki nr 2581 i 2582/1 o ogólnej powierzchni 0,35 ha, a odmówił ustalenia Janiny K. kandydatem na nabywcę działki nr 1699/1. Uznał zarazem gospodarstwo rolne małżonków Mariana i Teresy E. o powierzchni ogólnej 4,74 ha, położone w W. i powiększone o nabyte działki, za zdolne do produkcji towarowej. W uzasadnieniu decyzji stwierdził, że Marian E. zakupił wcześniej zwartą całość gospodarstwa przyjętego na rzecz Państwa od Antoniny K. i działka nr 1699/1 stanowi przedłużenie pasa gruntu, który uprzednio nabył. W 1979 r. Janina K. i jej mąż nie wyrazili zgody na proponowane im nabycie gruntu przejętego od Antoniny K. Janina K. jest właścicielką w 1/3 części gospodarstwa o powierzchni 2,56 ha. Mąż jej pracuje poza rolnictwem. zakup gruntu o powierzchni 0,22 ha z Państwowego Funduszu Ziemi nie spowoduje tego, że jej gospodarstwo odpowiadać będzie normom obszarowym i stanie się zdolne do produkcji towarowej. Z przeprowadzonego rachunku ekonomicznego wynika, że gospodarstwo Mariana E. prowadzone jest na dobrym poziomie i zdolne będzie do produkcji towarowej wynoszącej miesięcznie na 1 zatrudnionego w tym gospodarstwie 10.200 zł, podczas gdy czysta produkcja towarowa w gospodarstwie Janiny K. na 1 zatrudnionego wynosi 3.750 zł i jest niższa o 1.750 zł od najniższej płacy w przemyśle.
Odwołując się od tej decyzji, Janina K. podniosła, że ona powinna być ustalona kandydatem na nabywcę spornej działki, którą dzierżawiła przez trzy lata od Antoniny K. Nabycie tej działki ułatwiłoby jej budowę dalszych budynków. W 1979 r. nie nabyła tej działki, gdyż wówczas decydował o tym jej ojciec. Służba rolna w rachunku ekonomicznym ujęła tylko 0,85 ha użytkowanego przez nią gospodarstwa, zamiast całości, tj. 2,56 ha.
Utrzymując w mocy decyzję organu I instancji, Wojewoda Tarnowski stwierdził w swej decyzji nr WBG-ON-4613/28/83 z dnia 19 lipca 1983 r., że gospodarstwo Mariana E. jest gospodarstwem wysoko towarowym, obydwoje małżonkowie pracują tylko w nim. Sporna działka jest przedłużeniem gruntu nabytego przez Mariana E. wcześniej. Wniosek Janiny K. o sprzedanie jej tej działki dla poszerzenia siedliska nie mógł być uwzględniony, ponieważ oddziela je droga dojazdowa do gruntu, a ponadto działka nr 1700 pod budynkiem nie jest proponowana do sprzedaży. Wymienione ustalenia odpowiadają warunkom par. 7 i 12 zarządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 18 września 1982 r. w sprawie cen, warunków i trybu sprzedaży państwowych nieruchomości rolnych /M.P. nr 23 poz. 205/.