Nakaz usunięcia nieodpowiedniego stanu technicznego części obiektu budowlanego, stanowiącej jednocześnie wyodrębniony lokal mieszkalny, skierowany na podstawie art. 46 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./ do właściciela lub zarządcy obiektu, może dotyczyć wyłącznie stanu samego obiektu.
Nie może wkraczać w to, co mieści się wewnątrz lokalu i jest regulowane szeroko rozumianymi przepisami prawa cywilnego.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Własnościowej Spółdzielni Mieszkaniowej "N.D." w G. na decyzję Wojewody w G. z dnia 7 stycznia 1994 r. nr UAN-III-7352/152/93 w przedmiocie nakazu wykonania remontu podłogi w lokalu - uchylił zaskarżoną decyzję oraz decyzję Prezydenta Miasta G. z dnia 18 listopada 1993 r. AN-IV-7352/94 i zasądził od Wojewody w G. na rzecz Własnościowej Spółdzielni Mieszkaniowej "N.D." w G. kwotę 100.000 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Decyzją z dnia 18 listopada 1993 r. Prezydent Miasta G., powołując jako podstawę prawną rozstrzygnięcia art. 46 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./, nakazał Własnościowej Spółdzielni Mieszkaniowej "N.D." wykonanie remontu podłogi w lokalu nr 34 przy Al. W. 39, polegającego na usunięciu toksycznych warstw pochodzących od płyty pilśniowej miękkiej impregnowanej xylamitem i wykonaniu nowej, prawidłowej podłogi do dnia 31 stycznia 1994 r. W uzasadnieniu decyzji wskazano, że postępowanie przeprowadzone przez Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w G. wykazało intensywny chemiczny zapach wydzielający się z płyt pilśniowych miękkich impregnowanych xylamitem.
W odwołaniu od powyższej decyzji Własnościowa Spółdzielnia Mieszkaniowa "N.D." w G. wnosiła o uchylenie decyzji, zarzucając, że nie dysponuje środkami finansowymi na wykonanie prac remontowych. Budynek ma 74 lokale mieszkalne, w których podłogi zostały wykonane z tego samego materiału i tą samą metodą. Koszty remontu w tej sytuacji musieliby pokryć pozostali najemcy lokali mieszkalnych.
Zaskarżoną decyzją z dnia 7 stycznia 1994 r. Wojewoda w G. utrzymał w mocy decyzję organu I instancji w części dotyczącej nałożonego obowiązku remontu podłogi, uchylił zaś jedynie termin jego wykonania, określając go na 31 marca 1994 r. W uzasadnieniu decyzji wskazano na zastosowanie niedozwolonych środków impregnacyjnych w lokalu mieszkalnym, co stanowi naruszenie art. 5 ust. 1 pkt 3 i 6 prawa budowlanego. Ustalony nowy termin wykonania remontu jest w ocenie organu odwoławczego realny.
W skardze do Sądu Spółdzielnia wnosiła o uchylenie decyzji, ponawiając zarzuty podnoszone w odwołaniu.
W odpowiedzi na skargę wnoszono o jej oddalenie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego wypowiedziany został pogląd wyrażający zasadę, że obiektem budowlanym w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./ jest budynek, a nie poszczególne lokale znajdujące się w tym budynku /wyrok NSA z dnia 28 stycznia 1986 r. II SA 2192/85 - ONSA 1986 Nr 1 poz. 7/. Skład orzekający w niniejszej sprawie pogląd powyższy podziela, z tym zastrzeżeniem, iż lokal mieszkalny w budynku wielomieszkaniowym jako konstrukcyjna część tego budynku jest częścią obiektu budowlanego.
Organy nadzoru nad stosowaniem prawa budowlanego, przyjmując, że przepisy art. 43 i 46 prawa budowlanego adresowane są do właściciela lub zarządcy obiektu budowlanego, a nie do osób zajmujących poszczególne lokale, prawidłowo określiły adresata decyzji nakazujących wykonanie remontu podłogi: Własnościową Spółdzielnię Mieszkaniową "N.D." w G.