Określenie terminu wykonania rozbiórki obiektu budowlanego nie znajduje oparcia w przepisach prawa materialnego będących podstawą podjęcia orzeczenia w sprawie /art. 37 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane - Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Małgorzaty Sz. na decyzję Wojewody w K. z dnia 28 września 1993 r. nr UAN/N.II/7355-1/7/93 w przedmiocie nakazu usunięcia domu letniskowego - stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji i poprzedzającej ją decyzji Kierownika Urzędu Rejonowego w D.P. z dnia 13 sierpnia 1993 r. nr NB. 7355/21/93 w części określającej termin rozbiórki; w pozostałej części skargę oddalił.
Małgorzata Sz. złożyła skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego na decyzję Wojewody w K. z dnia 28 września 1993 r. nr UAN/N.II-7355-1/7/93, którą - na podstawie art. 138 par. 1 pkt 1 Kpa - utrzymana została w mocy decyzja Kierownika Urzędu Rejonowego w D. P. z dnia 13 sierpnia 1993 r. nr NB. 7355/21/93, nakazująca skarżącej usunięcie domku letniskowego z działki nr 252 /obręb S./ w terminie do 28 września 1993 r. Podstawę prawną decyzji organu I instancji stanowiły przepisy art. 3, 37 ust. 1 pkt 1 i art. 54 ust. 1 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./, par. 44 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 20 lutego 1975 r. w sprawie nadzoru urbanistyczno-budowlanego /Dz.U. nr 8 poz. 48 ze zm./ i art. 104 Kpa.
W uzasadnieniu decyzji organy orzekające podały, że domek letniskowy został postawiony bez wymaganego prawem pozwolenia na budowę, na terenie przeznaczonym w miejscowym planie ogólnym zagospodarowania przestrzennego miasta S. gm. O. /zatwierdzonym uchwałą nr XX/70/87 z dnia 4 sierpnia 1987 r. Gminnej Rady Narodowej w O. i zaktualizowanym w grudniu 1991 r./ pod uprawy polowe, ogrodnicze lub sadownicze z zakazem realizacji obiektów kubaturowych; aktualizacji planu dokonano uchwałą Rady Gminy nr XIII/57/91 z dnia 20 grudnia 1991 r. /Dz.Urz.Woj. K. 1992 nr 3 poz. 25/.
Organ II instancji, polemizując z twierdzeniami odwołania skarżącej, dodał w uzasadnieniu decyzji odwoławczej, że działka, na której postawiono domek, ze względu na swą wielkość /0,10 ha/, niską klasę bonitacji gruntu /VI kl./ i sąsiedztwo innych, również małych działek położonych w atrakcyjnym krajobrazowo terenie, najprawdopodobniej nie będzie użytkowana rolniczo, a obiekt spełniać będzie funkcję wypoczynkową.
W odwołaniu od decyzji organu I instancji i w skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Małgorzata Sz. zarzuciła podjętym decyzjom wadliwość. Podniosła, że - wbrew twierdzeniom organów orzekających - domek jest w istocie altanką mającą spełniać funkcję gospodarczą, tj. funkcję zaplecza do przetrzymywania narzędzi potrzebnych do uprawy roli. Postępowanie wszczęto na podstawie wniosku D. Parku Krajobrazowego, który nie jest stroną w sprawie. Inne osoby również nabyły grunty od byłej RSP w S. i postępowanie powinno być zawieszone do czasu wyjaśnienia, w jakim celu je nabyto.
W skardze Małgorzata Sz. dodała, że przy orzekaniu pominięto jej argumenty odnośnie do gospodarczej funkcji wybudowanego domku i twierdzenia, że nabytą działkę zamierza użytkować rolniczo.
W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy wniósł o jej oddalenie, dodając, że działka nr 252 w S., na której zlokalizowano domek, znajduje się w granicach D. Parku Krajobrazowego ustanowionego uchwałą WRN w K. nr XVI/49/79 z dnia 24 kwietnia 1979 r. /Dz.Urz. WRN 1979 nr 6 poz. 13/, znajdującą się w wykazie obowiązujących aktów prawnych ogłoszonych w Dz. Urz. Woj. K. 1990 nr 21 poz. 249.