Egzekucja ze statku wpisanego do rejestru okrętowego prowadzona jest tak jak z nieruchomości.
oddala skargę.
Urząd Skarbowy w S. na podstawie tytułu wykonawczego z 13.3.1993 r. wystawionego przez Dyrektora Urzędu Morskiego w S. wobec S.H.H. z tytułu kary pieniężnej w wysokości 2 035 860 000 zł nałożonej decyzją Dyrektora Urzędu Morskiego w S. z 13.3.1993 r. na podstawie art. 55 ust. 1 pkt 1 i art. 57 ust. 1 i 3 ustawy z 21.3.1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej /Dz.U. nr 32 poz. 13/ wszczął 13.3.1993 r. postępowanie egzekucyjne wobec zobowiązanego poprzez zajęcie, wpisanego do rejestru okrętowego, jego kutra rybackiego.
Pełnomocnik S.H. pismem z 18.3.1993 r. wniósł zarzuty w sprawie prowadzonego postępowania egzekucyjnego dotyczące niedopuszczalności zastosowanego środka egzekucyjnego oraz naruszenia przepisów obowiązującego prawa poprzez podjęcie czynności bez udziału tłumacza przysięgłego, braku szczegółowego opisu zajętego mienia, nie wykazania faktów odmowy zapłaty nałożonej kary pieniężnej. Ponadto podniósł, że zajęty kuter jest narzędziem pracy, a wobec tego nie podlega egzekucji w trybie ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. 1991 nr 36 poz. 161/.
Ustosunkowując się do zarzutów zobowiązanego Dyrektor Urzędu Morskiego w S. pismem z 24.3.1993 r. uznał, zarzut o niedopuszczalności zastosowanego środka egzekucyjnego za bezzasadny, gdyż przepis art. 59 ust. 4 cyt. ustawy o obszarach morskich ma walor lex specialis w stosunku do przepisów art. 1014 i nast. Kpc dotyczących egzekucji ze statków morskich. Pozostałe argumenty podniesione przez zobowiązanego wierzyciel uznał za nieuzasadnione, bądź nieodpowiadające stanowi faktycznemu.
Urząd Skarbowy w S. postanowieniem z 2.4.1993 r., wydanym na podstawie art. 34 par. 2 w związku z art. 59 par. 1 pkt 7 ustawa o postępowaniu egzekucyjnym, uznał wniesiony zarzut dotyczący dopuszczalności egzekucji administracyjnej za zasadny i dlatego też umorzył postępowanie egzekucyjne. W uzasadnieniu postanowienia stwierdzono, że wprawdzie dyspozycja art. 59 ust. 4 ustawy o obszarach morskich wskazuje na możliwości prowadzenia egzekucji administracyjnej, to jednakże ustawa o postępowaniu egzekucyjnym nie przewiduje jako środka egzekucyjnego egzekucji z nieruchomości, a zgodnie z art. 1014 Kpc do egzekucji statków morskich wpisanych do rejestru okrętowego stosuje się odpowiednio przepisy o egzekucji z nieruchomości. Stąd niedopuszczalne jest prowadzenie przez organ administracji egzekucji i będącego przedmiotem zajęcia kutra rybackiego.
Na skutek zażalenia Dyrektora Urzędu Morskiego w S. z 6.4.1993 r., w którym zarzucił on wydanemu postanowieniu obrazę art. 59 par. 1 pkt 7 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym Izba Skarbowa w S. postanowieniem z 25.5.1993 r. utrzymała w mocy zaskarżone postanowienie.
W uzasadnieniu postanowienia stwierdzono, że zarzut dotyczący naruszenia art. 59 par. 1 pkt 7 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym przez umorzenie postępowania egzekucyjnego ze względu na niedopuszczalność egzekucji administracyjnej lub zastosowanego środka egzekucyjnego uznać należało za bezzasadny. Przytaczając treść art. 59 ust. 4 ustawy o obszarach morskich iż kary wymierzone na podstawie art. 55 tej ustawy podlegają wraz z odsetkami za zwłokę ściągnięciu w trybie określonym w przepisach o postępowaniu egzekucyjnym w administracji organ rozpatrujący zażalenie zauważył, że organ egzekucyjny realizujący tg zasadę mógł stosować wyłącznie środki egzekucyjne przewidziane ustawą o postępowaniu egzekucyjnym. Skoro stosownie do art. 1014 Kpc do egzekucji ze statków morskich wpisanych do rejestru okrętowego stosuje się odpowiednio przepisy o egzekucji z nieruchomości, to zasadne było umorzenie postępowania egzekucyjnego, bowiem bezskuteczność egzekucji przy zastosowaniu środków egzekucyjnych przewidzianych w art. 67 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym byłaby oczywista z tego względu, że ustawa ta nie przewiduje jako środka - postępowania egzekucyjnego do nieruchomości.