W Rzeczypospolitej Polskiej jako demokratycznym państwie prawnym obowiązuje zasada powszechności opodatkowania, bez wyróżniania jakichkolwiek kategorii zawodowych lub politycznych obywateli. Wysokość podatków przewidzianych poszczególnymi ustawami nie jest też uzależniona od warunków rodzinnych podatnika.
oddala skargę.
J. K. wykonujący indywidualnie zawód adwokata wystąpił do Ministra Finansów o zwolnienie z obowiązku prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, albo o ustalenie, że obowiązek taki nie występuje w sytuacji faktycznej wnioskodawcy.
Zdaniem J. K. indywidualne wykonywanie zawodu adwokata na podstawie ustawy o adwokaturze nie jest działalnością gospodarczą, w związku z tym działalności tej nie dotyczą przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 grudnia 1990 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Na wypadek niepodzielenia tego poglądu J. K. wniósł o zwolnienie z obowiązku prowadzenia księgi na podstawie par. 4 powołanego rozporządzenia z uwagi na to, że ma na utrzymaniu pięcioro dzieci w wieku od 2 do 13 lat i żonę, która nigdy nie wykonywała pracy zarobkowej. Zdaniem J. K względy społeczne wskazują na to, że powinien się zająć pracą adwokata oraz rodziną, a nie czynnościami wymagającymi kwalifikacji księgowego, a na korzystanie z usług zatrudnionego w tym celu pracownika nie może sobie pozwolić ze względów finansowych.
Pismo to w grudniu 1992 r. zostało przekazane do rozpatrzenia Urzędowi Skarbowemu zgodnie z właściwością rzeczową. J. K wystąpił ponadto do organu I instancji z wnioskiem o całkowite zwolnienie z podatku argumentując, że numer telefonu zespołu adwokackiego w tej miejscowości został "przechwycony" przez drugą kancelarię adwokacką, co umniejsza jego możliwości zarobkowania. Ponadto według wnioskodawcy "racja stanu wymaga specjalnego podejścia do bytu ekonomicznego jego rodziny", bowiem (...)"interes narodowy wymaga ochrony wielodzietnej rodziny inteligenckiej, nie skażonej komunizmem".
Urząd Skarbowy na podstawie art. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111/, par. 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 31 grudnia 1989 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1990 nr 1 poz. 4 ze zm./ oraz par. 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 1992 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów /Dz.U. nr 99 poz. 496 ze zm./, załatwił odmownie obydwa wnioski.
Urząd Skarbowy wskazał, że zgodnie z par. 1 ust. 3 pkt 4 cyt. rozporządzenia z obowiązku jej prowadzenia zwalnia się osoby wykonujące wolny zawód adwokata wyłącznie w zespole adwokackim.
W ocenie Urzędu Skarbowego usługi adwokackie nie korzystają również z ustawowego zwolnienia z opłacania podatków.
W odwołaniu J. K zarzucił, że Urząd Skarbowy nie rozpatrzył jego wniosków i przedstawionej argumentacji, bowiem z decyzjach przytoczył jedynie obowiązujący stan prawny w zakresie zwolnienia z obowiązku prowadzenia księgi z mocy prawa, tymczasem podatnik wnosił o zwolnienie z prowadzenia księgi i zwolnienie od podatków z uwagi na swoją szczególną sytuację rodzinną i ideologiczną. W odwołaniu J. K. wskazał ponownie na konieczność ochrony jego rodziny z uwagi na "inwazję komuchów" we wszelkich organach państwa.
Izba Skarbowa utrzymała w mocy zaskarżoną decyzję stwierdzając, że wprawdzie uzasadnienie zaskarżonego rozstrzygnięcia nie jest wyczerpujące, jednakże uchybienie to nie miało wpływu na wynik sprawy, ponieważ nie zachodzą w sprawie okoliczności uzasadniające zwolnienie skarżącego z obowiązku prowadzenia księgi, jak również przemawiające za zaniechaniem ustalenia i poboru podatków. Według Izby Skarbowej, przeciwko zwolnieniu w oparciu o par. 6 ww. rozporządzenia z obowiązkiem prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów przemawia fakt, że rozmiary działalności nie są znaczne, nie ma zatem przeszkód, aby skarżący osobiście dokonywał zapisów w księdze.