1. Skoro umorzenie zaległości podatkowej jest instytucją nadzwyczajną /art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych - Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./, bowiem zasadą jest płacenie podatków, to tym samym wypadki gospodarcze lub społeczne powinny posiadać tę samą cechę.
Nie można bowiem z instytucji umorzenia zaległości podatkowej czynić powszechnie stosowanego środka prowadzącego do zwolnienia od zapłaty podatku.
2. Umorzenia dokonuje się poprzez pryzmat wypadków dotykających konkretnego, indywidualnego podatnika.
Do uwzględnienia skargi nie mogły prowadzić zarzuty podniesione w skardze, albowiem zachował je wysoki stopień ogólności.
Polityka rolna państwa, import jaj, susza, która przecież nie dotknęła wyłącznie gospodarstwa skarżącego, odnosiły się do większej ilości gospodarstw rolnych i hodowlanych, nie były to zdarzenia dotykające wyłącznie hodowli prowadzonej przez skarżącego.
Z wyżej podanych, ogólnych powodów stosować należy pomoc obejmującą znacznie większą ilość osób i to przy pomocy innych instrumentów niż umorzenie zaległości podatkowej.
Podkreślenia wymaga również i to, że Sąd nie tylko administracyjny nie jest od oceny polityki Państwa.