Zmiana zagospodarowania terenu polega nie tylko na zmianie fizycznego ukształtowania terenu ale także na zmianie dotychczasowych funkcji terenu.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Danuty L. oraz Włodzimierza L. na decyzję Wojewody P. z dnia 17 maja 2002 r. (...) w przedmiocie odmowy udzielenia pozwolenia na zmianę sposobu użytkowania części budynku mieszkalnego i garażu - oddala skargę.
W dniu 29 stycznia 2002 r. skarżący Danuta i Włodzimierz L. wystąpili do Prezydenta Miasta Ł. z wnioskiem o wydanie pozwolenia na zmianę sposobu użytkowania części budynku mieszkalnego i garażu, usytuowanych na pięciu działkach położonych przy ul. K. 1 w Ł., na warsztat samochodowy, dołączając do wniosku trzy egzemplarze projektu adaptacji pomieszczeń na warsztat samochodowy oraz tytuły własności do terenu zabudowy.
Decyzją z dnia 12 kwietnia 2002 r. Prezydent Miasta Ł. zezwolił wnioskodawcom na zmianę sposobu użytkowania garażu dobudowanego do budynku mieszkalnego, usytuowanego - według wskazań decyzji - na czterech działkach położonych przy ul. K. 1, na warsztat samochodowy dla bieżących napraw samochodów.
Odwołanie od powyższej decyzji wnieśli Alicja i Ireneusz G. - właściciele sąsiedniej działki przy ul. K. 3, sprzeciwiający się zlokalizowaniu warsztatu samochodowego na osiedlu domów jednorodzinnych i zarzucający zgodzie na to sprzeczność z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.
Po rozpatrzeniu powyższego odwołania Wojewoda P. decyzją z dnia 27 maja 2002 r. orzekł o uchyleniu w całości decyzji pierwszoinstancyjnej i o odmowie wydania skarżącym pozwolenia na zmianę sposobu użytkowania części ich budynku mieszkalnego i garażu na warsztat samochodowy. W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy powołał się na następującą argumentację. Stosownie do dyspozycji art. 71 ust. 1 ustawy - Prawo budowlane z 7 lipca 1994 r. w postępowaniach dotyczących zmiany sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części stosuje się odpowiednio przepisy art. 32 ustawy. W rozporządzeniu MGPiB z dnia 15 grudnia 1994 r. w sprawie warunków i trybu postępowania przy rozbiórkach nie użytkowanych, zniszczonych lub nie wykończonych obiektów budowlanych oraz udzielania pozwoleń na zmianę sposobu użytkowania obiektów budowlanych lub ich części /Dz.U. 1995 nr 10 poz. 47/ sprecyzowane zostały wymagania co do wniosku o zmianę sposobu użytkowania obiektu lub jego części oraz sposób postępowania organów orzekających. Rozporządzenie to nie zniosło jednak wymogów wynikających wprost z ustawy - Prawo budowlane i innych ustaw. Jednym zaś z ustawowych wymogów w postępowaniach o zmianę sposobu użytkowania obiektu lub jego części, wynikających z odpowiedniego stosowania art. 32 ust. 4 prawa budowlanego a warunkującym prawną skuteczność wniosku w tej kategorii spraw jest - w sytuacji, gdy wynika to z charakteru zamierzenia - złożenie wniosku w tej sprawie w terminie ważności decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, jeżeli jest ona wymagana zgodnie z przepisami ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym. Jak zaś stanowi art. 39 ust. 1 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym z 7 lipca 1994 r. ustalenia warunków zabudowy wymaga każda zamiana zagospodarowania terenu. Taką zmianą zagospodarowania terenu jest z całą pewnością zamierzenie polegające na przekształceniu części nieruchomości mieszkaniowej na warsztat samochodowy, wiążące się ze zmianą dotychczasowej funkcji terenu rozumianej jako jej sposób zagospodarowania. Organ odwoławczy ustalił, że wniosku skarżących nie poprzedziło postępowanie o ustalenie warunków zabudowy i uznając powyższy brak za kwalifikowaną wadę decyzji pierwszoinstancyjnej uznał, że decyzję należy wyeliminować z obrotu prawnego i odmówić wydania pozwolenia na wnioskowaną zmianę sposobu użytkowania obiektu budowlanego.