Do zastosowania ulgi podatkowej z art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn /Dz.U. 1997 nr 16 poz. 89 ze zm./ nie jest konieczne by darowany dom mieszkalny był w pełni ukończony, a właściciel posiadał prawo jego użytkowania.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi W. P. Z.
na decyzję Izby Skarbowej w B. z dnia 17 grudnia 1999 r. (...) w przedmiocie odpowiedzialności płatnika za niepobranie podatku od spadków i darowizn - uchyla zaskarżoną decyzję; (...).
Aktem notarialnym sporządzonym w dniu 24 maja 1996 roku w kancelarii notariusza W. P. Z. w B.-P. (...) Sławomir M. darował swemu bratu Dariuszowi M. własność zabudowanej nieruchomości miejskiej położonej w S. przy ul. G., oznaczonej w ewidencji gruntów numerem 4052, o, powierzchni 763 m2 wraz ze znajdującym się na niej murowanym, piętrowym domem mieszkalnym, niewykończonym w stanie surowym. W par. 7 umowy obdarowany oświadczył, iż zobowiązuje się mieszkać w przedmiotowym domu mieszkalnym przez okres conajmniej 5 lat od dnia sporządzenia umowy i został pouczony o skutkach podatkowych wynikających z art. 7, art. 9 i art. 16 ustawy o podatkach od spadków i darowizn. Notariusz pobrał od obdarowanego podatek od darowizny w kwocie 87 złotych, której wartość strony umowy określiły na 30.000 złotych.
Wobec uznania, iż wartość przedmiotu darowizny została zaniżona Urząd Skarbowy w S. wszczął postępowanie podatkowe i decyzją z 22 kwietnia 1999 r. ustalił stronom podatek od spadków i darowizn w wysokości 2.578 złotych. Jednocześnie organ stwierdził, że obdarowany nie spełnia wymogów do zastosowania ulgi z art. 16 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn /t.j. Dz.U. 1997 nr 16 poz. 89/, gdyż nie zamieszkuje w darowanym mu domu. Od decyzji tej wniósł odwołanie Dariusz M. W następstwie jego rozpoznania Izba Skarbowa w B. decyzją z dnia 12 lipca 1997 r., uchyliła tę decyzję w całości i przekazała sprawę do ponownego rozpoznania. Jednocześnie Izba Skarbowa wskazała, że w przypadku ustalenia, iż przedmiotowy budynek w momencie jego darowania stanowił nie ukończoną budowę, należy wydać decyzję o odpowiedzialności podatkowej płatnika określającą wysokość nie pobranego podatku od wartości podanej w akcie notarialnym. Natomiast od różnicy między wartością podaną przez strony a wynikającą z decyzji ustalającej podatek, decyzję ustalającą podatek należy doręczyć stronom.
Wykonując to polecenie Urząd Skarbowy w B.-P. wszczął postępowanie podatkowe przeciwko notariuszowi W. P. Z. Następnie, decyzją z dnia 2 września 1999 r. wydaną na podstawie przepisów art. 207, art. 30 par. 1, art. 51 par. 1 i art. 53 par. 4 Ordynacji podatkowej oraz art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn, orzekł o odpowiedzialności podatkowej płatnika notariusza W. P. Z. w związku z pobraniem w kwocie zaniżonej podatku od wymienionej na wstępie darowizny, określając zaległość w podatku od spadków i darowizn w kwocie 769 zł i należne odsetki za zwłokę w kwocie 1.193,30 złotych. Organ podatkowy wskazał w uzasadnieniu tej decyzji, że darowizna obejmowała budynek w trakcie budowy czyli zgodnie z prawem budowlanym - budowę a nie budynek mieszkalny. Cykl budowy uznaje się bowiem za zamknięty z chwilą uzyskania przez inwestora pozwolenia na użytkowanie budynku, co w rozpoznawanej sprawie nie miało miejsca. W związku z tym stronom nie przysługiwała ulga podatkowa z art. 16 omawianej ustawy. Przyjmując podaną w akcie notarialnym wartość darowizny na 30.000 zł i odliczając kwoty wolne od podatku z mocy art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy i art. 4 ust. 1 pkt 5 ustawy organ ustalił nadwyżkę do opodatkowania w kwocie 17.800 złotych i wymierzył od niej notariuszowi podatek, uwzględniając pobraną już kwotę 87 złotych.