Art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ ma zastosowanie tylko wówczas, gdy spełnione są przesłanki merytoryczne, o których mowa w art. 2 tej ustawy.
Urząd Skarbowy w B. w trakcie kontroli przeprowadzonej w firmie "G." stwierdził, że firma ta w kwietniu 1995 r. zakupiła części do produkcji telewizorów, zaliczając podatek z faktur dokumentujących ich zakup do podatku naliczonego podlegającego odliczeniu, a następnie przekazała te części do "B." SA. Spółka "B." wykorzystując otrzymane części oraz własne produkowała telewizory, które z kolei sprzedawała firmie "G.". Przekazanie materiałów do produkcji telewizorów było potwierdzane dowodami Wz i nie zostało przez firmę "G." potraktowane jako sprzedaż dla potrzeb podatku od towarów i usług. Uznając przekazanie materiałów do produkcji telewizorów za obrót do celów opodatkowania VAT decyzją z dnia 6.06.1995 r. Urząd Skarbowy w B. wymierzył firmie "G." podatek od towarów i usług za miesiąc kwiecień 1995 r. w wysokości 41.958,70 zł. podwyższając tę kwotę o 100 procent /stosownie do art. 27 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym - Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.
Spółka "G." odwołała się od powyższej decyzji do Izby Skarbowej w B. zarzucając naruszenie prawa i oparcie rozstrzygnięcia o fałszywy stan faktyczny.
Decyzją z dnia 10.10.1995 r. Izba Skarbowa w B. uchyliła zaskarżoną decyzję w części i orzekła:
1/ określić nadwyżkę podatku naliczonego nad podatkiem należnym za kwiecień 1995 r. w kwocie 33.049 zł oraz
2/ ustalić zobowiązanie w podatku od towarów i usług po zastosowaniu sankcji wynikającej z art. 27 ust. 5 pkt 1 ustawy o VAT w kwocie 8.745,00 zł.
W uzasadnieniu stwierdzono, że charakter dokonanych przez spółkę "G." czynności wynikających z umowy kooperacyjnej z "B." SA wyczerpał przesłanki niezbędne do uznania ich za obrót. Izba Skarbowa stwierdziła, że: "Obrotu (...) można dokonać w zasadzie wyłącznie w przypadku sprzedaży towarów skutkującej przeniesieniem prawa własności. Zgodnie z przepisem art. 155 par. 2 Kc, który ma zastosowanie w przedmiotowej sprawie, nastąpiło przeniesienie prawa własności na kupującego /"B."/, albowiem jeżeli przedmiotem umowy są rzeczy oznaczone co do gatunku, do przeniesienia własności potrzebne jest przeniesienie posiadania rzeczy." Wydanie tych towarów - rzeczy nastąpiło zgodnie z wymogami art. 348 - 351 kc regulującymi przeniesienie posiadania, a więc z chwilą wydania towaru powstał obowiązek podatkowy, o którym mowa w art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./".
W skardze do NSA Spółka "G." zarzuciła decyzji Izby Skarbowej rażące naruszenie prawa, tj. art. 2 ust. 1 i 3 w zw. z art. 4 pkt 8 oraz art. 27 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym. Spółka wskazała, że zawarta z firmą "B." umowa kooperacyjna jest umową nienazwaną a jej istotą była usługa montażu odbiorników telewizyjnych z powierzonych w znacznej części przez zamawiającego materiałów i dodaniem przez wykonawcę tylko niektórych materiałów własnych. Za błędne Spółka uważa stanowisko Izby, że zawsze wydanie rzeczy oznacza przeniesienie ich własności. W przedmiotowej sprawie spółka "G." pozostawała w dalszym ciągu właścicielem powierzonych "B." materiałów, o czym świadczy zapis par. 14 pkt 2 umowy kooperacyjnej. Zdaniem skarżącej z umowy tej wynika jednoznacznie, że była to umowa o sprzedaż usługi oraz dodatkowych materiałów.