Sformułowanie "pod budowę", zawarte w art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ w odniesieniu do gruntu, należy rozumieć jako grunt, na którym ma być wyniesiony budynek, a nie jako grunt, na którym taki budynek został już wzniesiony.
Izba skarbowa decyzją z dnia 12 lipca 1994 r. utrzymała w mocy decyzję urzędu Skarbowego z dnia 13 kwietnia 1994 r., która nie uwzględniała wniosku Henryka T. o zaniechanie poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych w 1994 r. W uzasadnieniu podano, że wnioskodawca aktem notarialnym z dnia 7 stycznia 1954 r. kupił udział 1/2 działki, zabudowanej domem mieszkalnym, której od 1974 r. był wieczystym użytkownikiem. Przepis art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ nie przewiduje możliwości odliczenia tego wydatku od dochodu, gdyż cel mieszkaniowy został już osiągnięty, nastąpiło jedynie przekształcenie formy prawnej gruntu. Działka została wcześniej zabudowana domem jednorodzinnym, będącym własnością wnioskodawcy.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Henryk T. wniósł o uwzględnienie jego wniosku, podając że nabycie działki aktem notarialnym było dla niego poważną inwestycją, aczkolwiek nie było takiej konieczności, gdyż umowa wieczystego użytkowania była ważna do 2074 r. Podniósł, że otrzymuje niską emeryturę, nie występuje jednak o pomoc społeczną, lecz o odliczenie od podatku wydatku związanego z nabyciem działki przeznaczonej pod budowę.
Izba skarbowa wniosła o oddalenie skargi podtrzymując stanowisko wyrażone w decyzji.
Wniosek skarżącego o zaniechanie poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych za 1994 r. oparty został na błędnym mniemaniu, że kupno każdej działki stanowi podstawę do odliczenia poniesionych na ten cel wydatków. Tymczasem przepis art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że podstawą obliczenia podatku jest dochód po odliczeniu kwot wydatków poniesionych w roku podatkowym na cele mieszkaniowe podatnika, przeznaczonych na zakup gruntu lub prawa wieczystego użytkowania gruntu pod budowę budynku mieszkalnego. Cały punkt 5 art. 26 ust. 1 ustawy eksponuje cele mieszkaniowe, które muszą być zrealizowane, aby podatnik mógł odliczyć wydatki od dochodu. Prawidłowe jest stanowisko organów podatkowych, że w wypadku skarżącego nastąpiło jedynie przekształcenie formy prawnej gruntu z istniejącego od 1974 r. prawa użytkowania wieczystego w prawo własności i że skarżący jako wieczysty użytkownik gruntu wcześniej już zrealizował swój cel mieszkaniowy przez wybudowanie na działce, stanowiącej przedmiot umowy notarialnej z dnia 7 stycznia 1994 r., budynku mieszkalnego. Nieruchomość oddana w 1974 r. skarżącemu w użytkowanie wieczyste została mu sprzedana na podstawie art. 6 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127/.
Ponieważ grunt był zabudowany, budynek przestał stanowić odrębny od gruntu przedmiot własności i nastąpiło połączenie gruntu w jedną, zabudowaną nieruchomość. Nie zmieniło to charakteru działki, zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Nie ma to wpływu na treść zaskarżonej decyzji, opartej się na przepisie art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Sformułowanie "pod budowę", zawarte w tym przepisie w odniesieniu do gruntu należy rozumieć w ten sposób, że chodzi o grunt, na którym będzie wzniesiony budynek, a nie grunt, na którym taki budynek został już postawiony.
Mając powyższe na uwadze Sąd skargę oddalił, na podstawie art. 207 par. 5 Kpa, uznając ją za nieuzasadnioną.