1. Akty prawodawcze nie mające mocy powszechnie obowiązującej, jakimi są m.in. uchwały Rady Ministrów wydane bez upoważnienia ustawy /tzw. uchwały samoistne/, nie mogą stanowić podstawy prawnej decyzji administracyjnych. O obowiązkach obywateli i ich organizacji mogą decydować wyłącznie przepisy ustawowe, to jest przepisy zawarte w aktach o randze ustawy lub w aktach wydanych na podstawie i w granicach upoważnienia ustawowego. 2. Powyższa zasada ma odpowiednie zastosowanie do decyzji administracyjnych przyznających uprawnienia, albowiem uprawnienie administracyjne ma charakter relatywny i wtórny w tym znaczeniu, że jest pochodną uprzedniego poddania danej dziedziny życia reglamentacji prawnej. 3. Przepisy uchwały nr 107 Rady Ministrów z dnia 4 sierpnia 1978 r. w sprawie specjalizacji indywidualnych gospodarstw rolnych i zespołów rolników oraz kooperacji w rolnictwie /M.P. nr 30 poz. 108/, jako aktu wydanego bez upoważnienia ustawowego, nie mogą stanowić podstawy prawnej decyzji administracyjnej.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Witolda P. i innych członków Zespołu Rolników Indywidualnych w P. na decyzję Wojewody Olsztyńskiego z dnia 19 stycznia 1981 r. i na podstawie art. 207 par. 1 i 3 Kpa stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji oraz decyzji Naczelnika Gminy J. z dnia 18 września 1980 r. w przedmiocie skreślenia Zespołu z rejestru i unieważnienia karty gospodarstwa specjalistycznego, a także, zgodnie z art. 208 Kpa, zasądził od Wojewody Olsztyńskiego na rzecz skarżących kwotę złotych sześćset tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Skarżący byli członkami Zespołu Rolników indywidualnych w P., założonego w dniu 31 maja 1979 r. i zarejestrowanego pod nr 7029/1979 przez Naczelnika Gminy J. Skład Zespołu uległ na przestrzeni dwóch lat zmianom osobowym. W dniu 28 kwietnia 1980 r. Naczelnik Gminy wydał Zespołowi kartę gospodarstwa specjalistycznego nr 56 w zakresie owczarstwa. W następstwie kontroli z dnia 8 lipca 1980 r., przeprowadzonej w Zespole przez pracowników Urzędu Wojewódzkiego w Olsztynie, i wymiany korespondencji pomiędzy Urzędem a Bankiem Gospodarki Żywnościowej - Oddział Wojewódzki w Olsztynie, dyrektor Wydziału Rolnictwa, Gospodarki Żywnościowej i Leśnictwa Urzędu Wojewódzkiego w Olsztynie pismem z dnia 10 września 1980 r. polecił Naczelnikowi Gminy J. skreślić Zespół z rejestru. Jako uzasadnienie wskazano, że już samo założenie Zespołu i Jego rejestracja nastąpiły z naruszeniem postępowania i warunków przewidzianych w uchwale nr 107 Rady Ministrów z dnia 4 sierpnia 1978 r. w sprawie specjalizacji indywidualnych gospodarstw rolnych i zespołów rolników oraz kooperacji w rolnictwie /M.P. nr 30 poz. 108/. Niezależnie od tego stwierdzono indywidualne zbywanie przez członków Zespołu produktów rolnych, niezawarcie umów kontraktacyjnych z jednostkami gospodarki uspołecznionej oraz stan zadłużenia, co wskazywało, zdaniem dyrektora Wydziału, że działalność Zespołu nie ma charakteru kolektywnego i brak jest perspektyw takiej działalności, a zatem - zasadności jej kredytowania.
Naczelnik Gminy J., decyzją z dnia 18 listopada 1980 r., nr 7029/2/80, skreślił Zespół z rejestru oraz unieważnił wydaną mu kartę gospodarstwa specjalistycznego. W uzasadnieniu przytoczono motywy z cytowanego pisma Urzędu Wojewódzkiego. Decyzja została wydana z naruszeniem art. 10 par. 1 i art. 61 par. 4 Kpa, to jest bez powiadomienia stron o wszczęciu postępowania i bez ich wysłuchania.
Członkowie Zespołu decyzję tę zaskarżyli w trybie odwoławczym do Wojewody Olsztyńskiego, opisując swoje trudności i polemizując z uzasadnieniem decyzji.
Decyzją z dnia 19 stycznia 1981 r., nr RGZL-pl-4050/32/80 Wojewoda Olsztyński utrzymał zaskarżoną decyzję organu pierwszej instancji w mocy, powtarzając krótko jej uzasadnienie i nie ustosunkowując się szczegółowo do okoliczności podniesionych w odwołaniu. Osobą, która wydała decyzję w imieniu Wojewody, była ta sama osoba, która wydała Naczelnikowi gminy polecenie skreślenia Zespołu z rejestru oraz unieważnienia karty gospodarstwa specjalistycznego.
Decyzje powyższe zostały zaskarżone przez członków Zespołu do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Skarga nie konkretyzowała bezpośrednich zarzutów co do naruszenia prawa w decyzjach organów administracji, zawierała natomiast opis tworzenia i działalności Zespołu, trudności, na jakie natrafiało uzyskanie kredytów bankowych, trudności związanych z prowadzeniem hodowli owiec, ze zbytem produktów oraz sytuacją rodzinną. Skarżący zaprzeczali również jakoby nie kontraktowali produktów rolnych, zaznaczając, że zespołowo kontraktują żywiec wieprzowy, natomiast owce pozostawiają na poszerzenie hodowli, wełna z nich zaś nie jest objęta ustalonym zakresem kontraktacji. Sprzedawali też GS "Samopomoc Chłopska" zboże. W sumie w niesprzyjającym rolnictwu 1980 r. wartość sprzedaży na rzecz jednostek gospodarki uspołecznionej osiągnęła około 1 miliona zł.