Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Henryk Ożóg Sędziowie Sędzia WSA Władysław Kulon Sędzia WSA Lidia Serwiniowska (sprawozdawca) po rozpoznaniu w Wydziale IV w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 9 czerwca 2016 r. sprawy ze skargi K. Z. na bezczynność Naczelnika Urzędu Celnego we W. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej oddala skargę w całości.
Wnioskiem z dnia 17 lutego 2016 r. K. Z. (zwany dalej stroną, skarżącym lub wnioskodawcą), za pośrednictwem poczty elektronicznej, zwrócił się do Naczelnika Urzędu Celnego we W. o udostępnienie informacji publicznej poprzez wskazanie czy Urząd Celny we W. w najnowszych zażaleniach na postanowienia sądów rejonowych o umorzeniu postępowań w sprawach o czyny z art. 107 § 1 k.k.s. powołuje się na jednolite stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego zaprezentowane m.in. w wyrokach z dniach 25 listopada 2015 r., sygn. akt II GSK 183/14, z dnia 5 listopada 2015 r., sygn. akt II GSK 1633/15 oraz z dnia 17 września 2015 r., sygn. akt 1296/15, zgodnie z którym przepis art. 6 ust. 1 ustawy o grach hazardowych w przeciwieństwie do art. 14 ust. 1 tej ustawy nie jest przepisem technicznym w rozumieniu dyrektywy 98/34/WE i Polska nie miała obowiązku jego notyfikowania Komisji Europejskiej, co umożliwia pociąganie do odpowiedzialności karnej wszystkie osoby urządzające nielegalne gry na automatach bez zezwolenia, niezależnie od daty popełnienia czynu.
W przypadku uznania, że powyższa informacja nie stanowi informacji publicznej, skarżący wystąpił o przesłanie treści najnowszego zażalenia Urzędu Celnego we W. na postanowienie sądu rejonowego o umorzeniu postępowania w sprawie o czyn z art. 107 § 1 k.k.s. według stanu na dzień złożenia wniosku.
W odpowiedzi organ, działając na podstawie art. 1 ust. 1 oraz art. 6 ust. 1 pkt 4 lit. a) i b) ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (tekst jednolity: Dz. U. z 2015 r., poz. 2058 ze zm., zwanej dalej u.d.i.p.), poinformował wnioskodawcę, że żądane przez niego dane nie stanowią informacji publicznej (pismo z dnia 29 lutego 2016 r., nr [...]).
Na prośbę skarżącego z dnia 8 marca 2016 r. o uzasadnienie podjętego stanowiska, organ celny wskazał, że złożone żądanie w punkcie 1 nie odnosiło się do informacji publicznej, lecz dotyczyło kwestii stosowania prawa.
W odniesieniu zaś do udostępnienia treści zażalenia organ zaznaczył, że dokument ten stanowi pismo procesowe adresowane do sądu, wnoszone w konkretnej sprawie oraz sporządzone wyłącznie na jej potrzeby. Procesowy charakter tego dokumentu, istniejącego w ramach indywidualnej sprawy, sprawia, że nawet jeśli dotyczy ono istotnego interesu publicznego, w takiej sytuacji nie mieści się w pojęciu informacji publicznej (pismo z dnia 14 marca 2016 r., nr [...]).
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skarżący zarzucił organowi naruszenie prawa materialnego:
- art. 1 ust. 1 w zw. z art. 6 ust. 2 u.d.i.p., poprzez błędne zastosowanie polegające na przyjęciu, że zażalenie pochodzące od organu władzy publicznej, stanowiące wiążące dla sądu odwoławczego oświadczenie woli poddania kontroli instancyjnej postanowienia sądu pierwszej instancji, podpisane przez funkcjonariusza publicznego w rozumieniu art. 115 § 13 k.k., w ramach jego kompetencji wykonywanych w toku postępowania sądowego i złożone do akt sprawy nie stanowi informacji publicznej w rozumieniu w/w przepisów, podczas gdy sporządzone przez oskarżyciela publicznego w postępowaniu karno - skarbowym zażalenie jako posiadające wszystkie cechy dokumentu urzędowego w rozumieniu art. 6 ust. 2 u.d.i.p. i dotyczące sprawy publicznej, jaką jest każda sprawa karnoskarbowa, niewątpliwie stanowi informację publiczną w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej;