W trybie skargi na bezczynność organu nie można zwalczać postanowienia o zawieszeniu postępowania.
W tym celu należy wykorzystać środki przewidziane w Kodeksie postępowania administracyjnego to znaczy wnieść zażalenie na to postanowienie w przypadku, gdy nie jest ono ostateczne lub wniosek o podjęcie zawieszonego postępowania w przypadku jego ostateczności.
Naczelny Sąd Administracyjny, po rozpoznaniu sprawy ze skargi Sabiny i Lucjana S. na bezczynność (...) Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w przedmiocie rozbiórki nadbudowy pomieszczeń nad garażami - skargę oddala.
Sabina i Lucjan S. w skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego zarzucili (...) Wojewódzkiemu Inspektorowi Nadzoru Budowlanego w W. bezczynność w rozpoznaniu odwołania od decyzji organu I instancji. Skarżący wskazali, że Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 22 września 1999 r. IV SA 2326/96 uchylił decyzję Wojewody W. z 13 grudnia 1996 r. uchylającą decyzję Burmistrza Gminy W.-U. z 30 września 1996 r. nakazującą rozbiórkę nadbudowy garaży przy ul. C. 31A w W. umarzającą postępowanie odwoławcze. Akta sprawy zostały przekazane organowi nadzoru budowlanego do rozpoznania odwołania 27 stycznia 2000 r. Postanowieniem z 3 października 2000 r. (...) Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego powiadomił skarżących o załatwieniu sprawy do 31 grudnia 2000 r. Jednak do dnia wniesienia skargi organ sprawy nie załatwił mimo upływu zakreślonego terminu.
W odpowiedzi na skargę (...) Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego wniósł o jej oddalenie i wyjaśnił, że w dniu 11 czerwca 2001 r. uchylił decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Powiecie W. z 3 sierpnia 1999 r. o umorzenia postępowania w sprawie dokonanej nadbudowy i umorzył postępowanie organu I instancji. Następnie zwrócił się do Wojewody M. o sprawdzenie zgodności z prawem decyzji Burmistrza Gminy W.-U. z 13 stycznia 1998 r. oraz postanowienia tego organu z 8 grudnia 2000 r.
W dniu 18 października 2001 r. zawieszono postępowanie odwoławcze dotyczące decyzji Burmistrza Gminy W.-U. z 30 września 1996 r. do czasu ostatecznego zakończenia postępowania wznowieniowego w sprawie decyzji Burmistrza Gminy W.-U. z 13 stycznia 1998 r. o pozwoleniu na użytkowanie budynku garażowo-usługowego na działce nr 6 w W. przy ul. C. Zdaniem organu, jeżeli w stosunku do obiektu budowlanego wydano decyzję zezwalającą na jego użytkowanie, to niedopuszczalne jest prowadzenie postępowania w oparciu o art. 48, 50 i 51 Prawa budowlanego.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga nie jest uzasadniona.
Rozpatrując skargę na bezczynność organu Naczelny Sąd Administracyjny w pierwszej kolejności bada, czy skarga została wniesiona w sprawie, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 1-4 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ oraz czy skarżący wyczerpał środki przewidziane w art. 37 Kpa. W niniejszej sprawie skarga spełnia oba te wymogi.
W następnej kolejności Sąd bada, czy organ administracji publicznej pozostaje w bezczynności z tym, że oceny tej dokonuje biorąc pod uwagę stan rzeczy istniejący w chwili zamknięcia rozprawy /art. 316 par. 1 Kpc w związku z art. 59 ustawy o NSA/.
Jak wynika z akt sprawy (...) Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego podjął szereg czynności, w tym wydał postanowienie nr 243/01 z 18 października 2001 r. o zawieszeniu postępowania odwoławczego z urzędu do czasu ostatecznego zakończenia postępowania wznowieniowego w sprawie decyzji Burmistrza Gminy W.-U. z 13.01.1998 r. zezwalającej SBM "WT" na użytkowanie budynku garażowo-usługowego przy ul. C. w W.
Jeżeli postępowanie odwoławcze zostało zawieszone, to nie można przyjąć bezczynności organu w rozpoznaniu odwołania. Zawieszenie postępowania powoduje bowiem stan sprawy, który uniemożliwia podejmowanie czynności procesowych z uwagi na przeszkody określone w postanowieniu o zawieszeniu.
W trybie skargi na bezczynność organu nie można zwalczać postanowienia o zawieszeniu postępowania. W tym celu należy wykorzystać środki przewidziane w Kpa tzn. wnieść zażalenie na to postanowienie w przypadku, gdy nie jest ono ostateczne lub wniosek o podjęcie zawieszonego postępowania w przypadku jego ostateczności.
Takie stanowisko zajął m.in. Naczelny Sąd Administracyjny w sprawach: IV SAB 175/98 zakończonej wyrokiem z dnia 12 marca 1999 r., I SAB/Gd 29/96 zakończonej wyrokiem z dnia 29 kwietnia 1998 r. Sąd w niniejszej sprawie w pełni podziela to stanowisko.
Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 27 ust. 1 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym z 11 maja 1995 r. /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ orzekł jak w sentencji.