Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA - Lidia Serwiniowska Sędziowie Sędzia NSA - Tadeusz Kuczyński Sędzia WSA - Małgorzata Masternak-Kubiak (spr.) Protokolant: - Aleksandra Rygielska po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 21 lutego 2007 r. sprawy ze skargi A. S. na decyzję Dowódcy Jednostki Wojskowej Nr [...] we W. z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie pozbawienia dodatku za klasę mistrzowską specjalisty wojskowego I. uchyla decyzję I i II instancji; II. orzeka, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana.
Przedmiotem skargi wniesionej przez A. S. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu jest decyzja Dowódcy Jednostki Wojskowej Nr [...] we W. z dnia [...] r. Nr [...], wydana na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., utrzymująca w mocy decyzję Dowódcy Jednostki Wojskowej [...] z dnia [...] r. Nr [...] wydaną na podstawie art. 156 § 1 pkt 2, art. 157 § 1 i 2, art. 158 § 1 k.p.a., stwierdzającą nieważność następujących decyzji Dowódcy Jednostki Wojskowej [...] w L.: z dnia [...]r. przyznającej A. S. dodatek za klasę specjalisty wojskowego; Nr [...], z dnia [...] r. wstrzymującej dodatek za klasę mistrzowską specjalisty wojskowego; Nr [...] a [...] r. przyznającą dodatek wyrównawczy; Nr [...] z dnia [...] r. odmawiającą wypłaty dodatku wyrównawczego; Nr [...] z dnia [...] r. przyznającą dodatek za klasę specjalisty wojskowego; Nr [...] z dnia [...] r. wstrzymującą wypłatę dodatku za mistrzowską klasę specjalisty wojskowego; Nr [...] z dnia [...] r. pozbawiającą dodatku za klasę mistrzowska specjalisty wojskowego.
Dowódca Jednostki Wojskowej [...], działając z urzędu, stwierdził nieważność powołanych wyżej decyzji. W motywach rozstrzygnięcia organ I instancji wskazał, iż oznaczone w sentencji decyzje, co do których stwierdzono wydanie ich z rażącym naruszeniem prawa, są ze sobą ściśle powiązane, wobec czego stwierdzenie ich nieważności nastąpiło w jednej decyzji. Organ I instancji kolejno omówił przyczyny nieważności każdej z wymienionych decyzji.
W odniesieniu do decyzji z [...] r. (bez numeru) wskazano, że Dowódca Jednostki Wojskowej [...] w L. działając jako organ I instancji w podstawie prawnej decyzji wskazał przepisy § 5 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 10 października 2000 r. w sprawie dodatków do uposażenia zasadniczego żołnierzy (Dz. U. z 2000 r., Nr 90, poz. 1005 z późn. zm.). Zdaniem organu I instancji rozporządzenie nie mogło być podstawą w przedmiotowej sprawie, gdyż decyzja została wydana [...] r., a więc przed opublikowaniem wymienionego rozporządzenia.
W odniesieniu do decyzji Nr [...] z [...] r. organ wskazał, że nie spełnia ona warunków, które zostały określone w art. 107 § 1 k.p.a., z uwagi na to, że w podstawie prawnej stwierdza się o rozpatrzeniu z urzędu sprawy wstrzymania dodatku za służbę w warunkach szkodliwych, natomiast w sentencji wstrzymuje się dodatek za mistrzowską klasę specjalisty wojskowego. Ponadto niezrozumiałe jest zdaniem organu powołanie się w uzasadnieniu na telegram Metropol 500 nr [...] z dnia [...] r., gdyż nie może on uzasadniać i być podstawą przyjętego rozstrzygnięcia. Stwierdzone uchybienia - w opinii organu - kwalifikują przedmiotową decyzję jako wydaną z rażącym naruszeniem prawa.
Badając decyzję Nr [...] z dnia [...] r., organ stwierdził, że została wydana z tą samą datą, co poprzedzająca ją decyzja Nr [...] w sprawie wstrzymania dodatku za mistrzowską klasę specjalisty wojskowego, co w jego opinii skutkowało rażącym naruszeniem przepisów prawa, gdyż wydano ją bez zachowania ustawowego terminu do wniesienia odwołania przez stronę od decyzji Nr [...]. Zdaniem organu kolejnym przypadkiem naruszenia prawa materialnego jest powołanie się w podstawie prawnej na § 25 ust. 1 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 10 października 2000 r. w sprawie dodatku do uposażenia zasadniczego żołnierzy (Dz. U. z 2000 r., Nr 90, poz. 1005 z późn. zm.). Z przepisu tego wynika norma wskazująca, iż chorążemu, podoficerowi zawodowemu albo żołnierzowi służby nadterminowej, który uzyskał klasę kwalifikacyjną w specjalności wojskowej właściwej dla zajmowanego stanowiska służbowego lub pełnionej funkcji przysługuje, z zastrzeżeniem ust. 2, przysługuje dodatek za uzyskanie klasy kwalifikacyjnej w wysokości: w razie uzyskania II klasy - 6%; w razie uzyskania I klasy - 10%, w razie uzyskania klasy mistrzowskiej - 18% uposażenia bazowego. Treść postanowień § 25 ust. 1 rozporządzenia - w opinii organu - nie ma zastosowania w przypadku dodatku wyrównawczego, o którym mówi się w sentencji tejże decyzji, albowiem dodatek wyrównawczy zgodnie z § 11 pkt. 3 lit. b w zw. z § 29 powołanego rozporządzenia przysługuje sędziom i prokuratorom. Zdaniem Dowódcy Jednostki Wojskowej [...] organ I instancji przyznając żołnierzowi dodatek do uposażenia zasadniczego, winien wskazać wyraźnie rodzaj tego dodatku, analizując przed tym, czy żołnierz istotnie spełnia przewidziane prawem przesłanki do jego otrzymania. Także uzasadnienie decyzji nie spełnia żadnych wymogów zawartych w postanowieniach art. 107 § 1 k.p.a.