Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA - Małgorzata Masternak-Kubiak (spr.) Sędziowie Sędzia NSA - Tadeusz Kuczyński Sędzia WSA - Lidia Serwiniowska Protokolant: - Robert Hubacz po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 22 listopada 2006 r. sprawy ze skargi J. G. na postanowienie Szefa Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego we W. z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia uchyla postanowienie I i II instancji.
Zaskarżonym orzeczeniem, Szef Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego we W. utrzymał w mocy postanowienie Wojskowego Komendanta Uzupełnień w G. z dnia [...] r. Nr [...] o odmowie wydania zaświadczenia potwierdzającego fakt wykonywania przez J. G. przymusowego zatrudnienia w wydzielonym batalionie budowlanym.
W dniu [...] r. J. G. złożył do Wojskowego Komendanta Uzupełnień w G. wniosek o wydanie zaświadczenia o żądanej treści tj., że w okresie od [...] r. do [...] r. był żołnierzem przymusowo zatrudnionym w batalionach budowlanych Armii R. w kolejno następujących po sobie jednostkach: [...] Batalionie Wojskowo - Budowlanym, [...] Odrębnej Rocie Wojskowo - Budowlanej, [...] Odrębnym Batalionie Wojskowo-Budowlanym, [...] Oddziale Wojskowo - Budowlanym. J. G., żądając wydania zaświadczenia, powołał się na § 1 ust. 1 i § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 16 grudnia 1994 r. w sprawie wojskowych organów właściwych do wydania zaświadczeń żołnierzom zastępczej służby wojskowej przymusowo zatrudnionym w kopalniach węgla, kamieniołomach, zakładach rud uranu i batalionach budowlanych oraz trybu postępowania przed tymi organami (Dz. U. nr 136, poz. 707 z późń. zm.). Stwierdzając jednocześnie, że zaświadczenie jest mu niezbędne do przedłożenia w organie emerytalno-rentowym.
Postanowieniem z dnia [...] r. Nr [...], Wojskowy Komendant Uzupełnień w G. odmówił wydania J. G. zaświadczenia potwierdzającego fakt wykonywania przymusowego zatrudnienia w wydzielonym batalionie budowlanym w okresie od [...]r. do [...] r.
Organ I instancji stwierdził, iż nie może wydać zaświadczenia o żądanej treści, ponieważ nie posiada ewidencji wojskowej J. G., gdyż karta ewidencyjna, zgodnie z § 20 ust. 1 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 2 lipca 2004 r. w sprawie prowadzenia ewidencji wojskowej osób podlegających obowiązkowi służby wojskowej (Dz. U. Nr 162, poz. 1699), została zniszczona ( protokół zniszczenia Nr [...] z dnia [...]r. r. [...], poz. [...]). Z zapisu w protokole wynika, że J. G. s. F., ur. [...] r. pełnił służbę wojskową w okresie [...] r. do [...] r.
Na podstawie przedstawionych przez J. G. dokumentów (niepotwierdzone kserokopie) tj. zaświadczenia archiwalnego z R. Państwowego Archiwum Wojskowego i oświadczenia notarialnego świadków złożonego na terenie U., można stwierdzić jedynie, że odbył służbę wojskową w Armii R..
Zdaniem organu, ustawa z dnia 2 września 1994 r. o świadczeniu pieniężnym i uprawnieniach przysługujących żołnierzom zastępczej służby wojskowej przymusowo zatrudnionym w kopalniach węgla, kamieniołomach, zakładach rud uranu i batalionach budowlanych (tekst jedn. Dz. U. z 2001 r., nr 60, poz. 622 z późn. zm.), ma zastosowanie tylko do takich zdarzeń, jakie miały miejsce na terytorium RP i tylko do tych żołnierzy Wojska Polskiego, którzy zostali przymusowo zatrudnieni w kopalniach węgła, kamieniołomach, zakładach rud uranu oraz batalionach budowlanych w latach 1949-1959 na terytorium Polski. Taka interpretacja przepisów ustawy nie pozwala na wydanie zaświadczenia, o którym mowa w § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 16 grudnia 1994 r. w sprawie organów właściwych do wydawania zaświadczeń żołnierzom zastępczej służby wojskowej przymusowo zatrudnionym w kopalniach węgla, kamieniołomach, zakładach rud uranu i batalionach budowlanych oraz trybu postępowania przed tymi organami, osobie, która nie pełniła służby w Wojsku Polskim w latach 1949 - 1959 natomiast była w tym czasie żołnierzem armii innego państwa.