Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Mirosława Rozbicka - Ostrowska (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Tadeusz Kuczyński Sędzia WSA Lidia Serwiniowska Protokolant st. asystent sędziego Anna Rudzińska po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 27 listopada 2013 r. sprawy ze skargi Z.Z. na postanowienie Wojewody D. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia I. oddala skargę; II. przyznaje adw. K. W. - K. od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu kwotę 295,20 (dwieście dziewięćdziesiąt pięć 20/100) złotych, w tym 23 % podatku VAT, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w postępowaniu sądowym.
Wnioskiem z dnia 31 grudnia 2012 r. Z. Z. (dalej wnioskodawca lub skarżący) zwrócił się do Powiatowego Urzędu Pracy w D. o wydanie zaświadczenia "o braku ofert pracy w PUP dla osób z moim wykształceniem". Wnioskodawca wskazał, że otrzymał zaświadczenie o braku ofert pracy oraz zaświadczenie potwierdzające jego wykształcenie, o którego potwierdzenie się nie zwracał.
Starosta D. postanowieniem z dnia [...], nr [...] odmówił skarżącemu wydania zaświadczenia z tym uzasadnieniem, że skarżący nie wykazał interesu prawnego w urzędowym potwierdzeniu faktu braku ofert pracy w Powiatowym Urzędzie Pracy dla osób z jego wykształceniem.
Wojewoda D. postanowieniem z dnia [...], nr [...] uchylił powyższe postanowienie w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji. Organ odwoławczy zobowiązał Starostę D. do podjęcia czynności zmierzających do ustalenia, jaki jest faktycznie interes prawny do żądania przez skarżącego zaświadczenia wskazanej treści.
Ponownie rozpoznając sprawę Starosta D. postanowieniem z dnia
[...], nr [...] odmówił skarżącemu wydania zaświadczenia. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ przywołał przepisy art. 217 § 2 k.p.a. oraz art. 218 § 1 k.p.a. regulujące kwestię wydawania przez organy administracji publicznej zaświadczeń, wskazując jednocześnie, że tylko ustalenie interesu prawnego po stronie wnioskodawcy, daje organowi możliwość rozpatrywania wniosku w zakresie zgłoszonego żądania o urzędowe potwierdzenie określonych faktów.
W związku z powyższym - zgodnie z przepisem art. 218 § 2 k.p.a.- pismem z dnia 4 stycznia 2013 r. wezwano skarżącego do dostarczenia stosownych dokumentów, np. umowy cywilnoprawnej, z którą wiąże stronę umowa ubezpieczenia od utraty pracy, bądź inne dowody tak, by można było obiektywnie stwierdzić istnienie interesu prawnego po stronie wnioskodawcy, z których wywodził żądanie wydania przedmiotowego zaświadczenia. Dalej organ I instancji wskazał, że w dniu 9 stycznia 2013 r. wpłynęło do urzędu pismo skarżącego informujące o przesyłaniu kopii umowy ubezpieczenia (...), do którego załączono dokument sporządzony w języku obcym.
W związku z powyższym, pismem z dnia 14 stycznia 2013 r. wezwano skarżącego do dostarczenia dokumentu, z którego skarżący wywodzi swoje żądanie wydania zaświadczenia, sporządzonego w języku polskim lub przetłumaczonego przez tłumacza przysięgłego. W dniu 17 stycznia 2013 r. wpłynęło pismo skarżącego, w którym podniósł: "(...) To PUP żądał przedstawienia dowodu i taki dowód został mu zgodnie z prawem europejskim przedstawiony. Jeżeli urząd ma jakieś wątpliwości niech powoła biegłego od j. angielskiego, który rozwieje te wątpliwości zaspokoi ciekawość PUP. (...)". Jednocześnie skarżący wniósł o dopuszczenie dowodu z zeznań świadka na okoliczność zawarcia umowy od ryzyka utraty pracy.
W związku z powyższym, na wniosek organu dokonano tłumaczenia dostarczonego w dniu 9 stycznia 2013 r. dokumentu sporządzonego w języku obcym, na postawie którego stwierdzono, że z przetłumaczonego dokumentu nie wynika, jakoby to była umowa ubezpieczenia od utraty pracy.