Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wanda Wiatkowska-Ilków (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Henryk Ożóg Sędzia NSA Mirosława Rozbicka-Ostrowska Protokolant Aleksandra Markiewicz po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 19 kwietnia 2017 r. sprawy ze skargi Z. R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] kwietnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie dodatku mieszkaniowego oddala skargę w całości.
Wnioskiem z dnia 15 grudnia 2015 r. Z. R. (zwany dalej stroną, wnioskodawcą lub skarżącym) zwrócił się z żądaniem stwierdzenia nieważności decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] września 2015 r., nr [...] utrzymującej w mocy decyzję Prezydenta W. z dnia [...] sierpnia 2015 r., nr [...] orzekającą o odmowie przyznania dodatku mieszkaniowego na okres od 1 września 2015 r. do 31 grudnia 2015 r. oraz o przyznaniu dodatku mieszkaniowego na okres od 1 stycznia 2016 r. do 29 lutego 2016 r. w wysokości 328,53 złotych miesięcznie.
W uzasadnieniu wnioskodawca podał, że dodatek mieszkaniowy został przyznany jedynie na część okresu obowiązywania decyzji, co w jego ocenie rażąco narusza prawo. Dodatek mieszkaniowy przyznawany jest bowiem na sześć miesięcy i ustawa nie przewiduje wyjątków od tej reguły. Nie jest możliwe również, aby w jednej decyzji uprawnienie do dodatku mieszkaniowego zostało załatwione pozytywnie i negatywnie, zwłaszcza że ustawa precyzuje przypadki, w których można odmówić przyznania tego świadczenia. Dodał także, że jest osobą pozbawioną pracy, dochodów i pomocy społecznej, więc odmowa przyznania dodatku mieszkaniowego w pełnym zakresie narusza jego słuszny interes.
Decyzją z dnia [...] stycznia 2016 r., nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze we W., działając na podstawie art. 156 § 1 w zw. z art. 157 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity: Dz. U. z 2016 r., poz. 23 ze zm., zwanej dalej k.p.a.), odmówiło stwierdzenia nieważności opisanej na wstępie decyzji.
W ocenie organu pierwszej instancji, analiza okoliczności faktycznych sprawy nie wykazała, aby spełnione zostały przesłanki uprawniające do stwierdzenia nieważności zakwestionowanego aktu administracyjnego. Decyzja wydana bowiem została przez właściwy organ, w oparciu o prawidłową podstawę prawną i w zakresie nierozstrzygniętym jeszcze inną decyzją ostateczną. Została ona również skierowana do osoby będącej stroną toczącego się postępowania, była wykonalna w dniu wydania, a jej wykonanie nie prowadziło do wywołania czynu zagrożonego karą. Nie stwierdzono także, aby badany akt zawierał wadę skutkującą jej nieważnością z mocy prawa.
W szczególności Kolegium zwróciło uwagę, że decyzja nie została wydana z rażącym naruszeniem prawa. Przepisy ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych (tekst jednolity: Dz. U. z 2013 r., poz. 966 ze zm., zwanej dalej u.d.m.) wskazują bowiem na konieczność przyznania dodatku mieszkaniowego na okres sześciu miesięcy, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po dniu złożenia wniosku. W związku z tym wniesienie przez stronę stosownego żądania, do czego uprawniony jest on w każdym czasie, obliguje organ do wydania w tym zakresie rozstrzygnięcia oceniającego dopuszczalność przyznania świadczenia w pełnym, sześciomiesięcznym okresie.
Skoro wnioskodawca otrzymał już prawo do pobierania dodatku mieszkaniowego na część okresu świadczeniowego, tj. od 1 września do 31 grudnia 2015 r. na mocy odrębnych decyzji, to ponowne przyznanie tego świadczenia za analogiczny okres nie zasługiwało na uwzględnienie. Wobec zaś braku tożsamości przedmiotu postępowania (inny okres świadczeniowy) nie zachodziły podstawy do jego umorzenia. Stąd też decyzja Kolegium orzekająca częściowo o odmowie przyznania świadczenia, częściowo zaś o jego przyznaniu pozostawała w zgodzie z obowiązującymi przepisami.