Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA - Henryk Ożóg po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w Wydziale IV w dniu 25 lipca 2006 r. sprawy ze skargi Z. S. na postanowienie Dowódcy Śląskiego Okręgu Wojskowego we W. z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania oddala skargę.
Decyzją z dnia [...] r. Nr [...] Dowódca Jednostki Wojskowej [...] w Ł. wstrzymał Z. S. wypłatę od dnia [...] r. dodatku za klasę kwalifikacyjną w wysokości [...] kwoty uposażenia bazowego. Z akt administracyjnych sprawy wynika, że decyzję tę skarżący odebrał osobiście w dniu [...] r.
Pismem z dnia [...] r. Z. S. wniósł o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania od powyższej decyzji. Wskazał, że 14 - dniowego terminu nie zachował, gdyż nie miał "dostępu do dokumentów mogących wyjaśnić podstawy prawne podjęcia wymienionej decyzji".
Postanowieniem z dnia [...] r. Nr [...] Dowódca Śląskiego Okręgu Wojskowego we W. na podstawie art. 58 §1 i 2 oraz art. 59 §2 kpa odmówił Z. S. przywrócenia terminu do wniesienia odwołania.
W uzasadnieniu wskazano, że brak jest podstaw prawnych do uwzględnienia złożonego wniosku. Z treści bowiem art. 58 kpa jednoznacznie wynika, że wnioskodawca powinien uprawdopodobnić brak swojej winy oraz wskazać, że przeszkoda była niezależna i istniała przez cały czas, aż do wniesienia niniejszego wniosku.
Zdaniem organu odwoławczego wnioskodawca, kwestionując podstawę prawną wydanej decyzji nie wskazał takich okoliczności faktycznych, które obiektywnie uzasadniałyby przywrócenie terminu do wniesienia odwołania po upływie trzech lat od daty jej doręczenia.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu
Z. S. zarzucił Dowódcy Śląskiego Okręgu Wojskowego odmowę przywrócenia terminu do wniesienia odwołania dlatego, że skarżący został pozbawiony dodatku przez błędną interpretację przepisów przez organ I instancji.
W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy wniósł o jej oddalenie z powodów podanych w uzasadnieniu decyzji ostatecznej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga nie zasługuje na uwzględnienie.
Z przepisu art. 58 §1 kpa wynika, że w razie uchybienia terminu należy przywrócić termin na prośbę zainteresowanego, jeżeli uprawdopodobni, że uchybienie nastąpiło bez jego winy. Jego §2 zaś stanowi, że prośbę o przywrócenie terminu należy wnieść w ciągu siedmiu dni od dnia ustania przyczyny uchybienia terminu. Jednocześnie z wniesieniem prośby należy dopełnić czynności dla której określony był termin.
Jako kryterium przy ocenie winy w uchybieniu terminu procesowego przyjmuje się obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o swoje interesy. Negatywnie z tego punktu widzenia oceniane jest choćby lekkie niedbalstwo (zob. wyrok NSA z dnia 22 maja 1997 r., sygn. akt SA/Sz 630/96). O braku winy w niedopełnieniu obowiązku można mówić tylko w przypadku stwierdzenia, że dopełnienie obowiązku stało się niemożliwe z powodu przeszkody nie do przezwyciężenia. (zob. postanowienie NSA z dnia 18 sierpnia 2000 r. sygn. akt III SA 1716/99).
Z akt sprawy wynika, że decyzję Dowódcy Śląskiego Okręgu Wojskowego we W. z dnia [...] r. skarżący odebrał osobiście w dniu [...] r. Został on jednocześnie pouczony o możliwości i terminie złożenia odwołania. Terminu tego jednak nie zachował bowiem odwołanie od powyższej decyzji złożył dopiero w dniu [...] r. (data wpływu), a więc po upływie [...] lat od dnia jej doręczenia.
Skarżący nie uprawdopodobnił braku winy w niezachowaniu terminu do wniesienia odwołania ponieważ nie wskazał okoliczności faktycznych, które uzasadniałyby przywrócenie uchybionego terminu. Podstawowa przesłanka pozwalająca na przywrócenie terminu nie została więc spełniona.
Mając powyższe na względzie, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) orzeczono jak w sentencji.