Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Monika Barszcz Sędziowie Sędzia WSA Wojciech Rowiński (spr.) Sędzia SO del. Aleksandra Westra po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym 13 października 2021 r. w trybie uproszczonym sprawy ze skargi [...] Sp. z o.o. z siedzibą w [...] na decyzję Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z [...] listopada 2020 r., znak [...] w przedmiocie odmowy umorzenia administracyjnej kary pieniężnej oddala skargę
Główny Inspektor Ochrony Środowiska (dalej: "GIOŚ") decyzją z [...] listopada 2020 r., znak: [...] (dalej "decyzja z [...] listopada 2020r.") utrzymał w mocy decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska (dalej "WIOŚ") z dnia [...] maja 2020 r., znak: [...]. (dalej "decyzja z [...] maja 2020r.") odmówił spółce [...] Sp. z o. o. z siedzibą w [...] (dalej "Skarżący") umorzenia administracyjnej kary pieniężnej w wysokości 50 000 zł.
Decyzja została wydana w następującym stanie sprawy:
W dniu [...] czerwca 2017 r., WIOŚ na podstawie art. 194 ust. 1 pkt 4, art. 196 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz. U. z 2019 r. poz. 701 z późn. zm., dalej "ustawa o odpadach"), wymierzył Skarżącemy administracyjną karę pieniężną w wysokości 50 000 zl za gospodarowanie odpadami niezgodnie z posiadanym zezwoleniem na zbieranie odpadów wydanym decyzją Starosty [...] z dnia [...] grudnia 2016 r., znak: [...]. GIOŚ decyzją z dnia [...] stycznia 2018 r., utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.
Pismem z dnia 19 grudnia 2019 r. Skarżący złożyl wniosek do WIOŚ o umorzenie zaległości podatkowej z tytułu ww. administracyjnej kary pieniężnej.
Decyzją z dnia [...] maja 2020 r. WIOŚ odmówił Spółce umorzenia administracyjnej kary pieniężnej w wysokości 50 000 zł.
Decyzją z dnia [...] listopada 2020 r.GIOŚ utrzymał w mocy decyzję WIOŚ z [...] maja 2020 r. W uzasadnieniu wskazał, że w jego ocenie decyzja ta została wydana została zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa. Zgodnie z art. 202 ustawy o odpadach w sprawach dotyczących administracyjnych kar pieniężnych stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.. dalej "Ordynacja podatkowa"), a uprawnienia organów podatkowych przysługują wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska. W myśl art. 67a Ordynacji podatkowej organ podatkowy, na wniosek podatnika, z zastrzeżeniem art. 67b, w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem podatnika lub interesem publicznym, może: 1) odroczyć termin płatności podatku lub rozłożyć zapłatę podatku na raty;2) odroczyć lub rozłożyć na raty zapłatę zaległości podatkowej wraz z odsetkami za zwłokę lub odsetki od nieuregulowanych w terminie zaliczek na podatek; 3) umorzyć w całości lub w części zaległości podatkowe, odsetki za zwłokę lub opłatę prolongacyjną.
Zdaniem Głównego Inspektora Ochrony Środowiska odwołanie jest nieuzasadnione, nie zaistniały żadne okoliczności uzasadniające przyznanie Spółce ulgi w postaci umorzenia administracyjnej kary pieniężnej. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem sądów administracyjnych "ważnego interesu podatnika'', jako przesłanki udzielenia ulg określonych w art. 67a Ordynacji podatkowej, nie można utożsamiać z subiektywnym przekonaniem o potrzebie udzielenia tej ulgi. Pojęcie "ważnego interesu podatnika" należy rozumieć możliwie szeroko, lecz jego wystąpienia nie można upatrywać wyłącznie w dolegliwości finansowej, jakiej doświadcza Strona w związku z koniecznością wywiązania się z ciążących na niej zobowiązaniach podatkowych. Udzielenie ulgi w spłacie zobowiązania podatkowego zawsze leży w interesie faktycznym podatnika, w rezultacie każdy podatnik znajdujący się w trudnej sytuacji majątkowej spełniałby przesłankę przyznania ulgi. GIOŚ podkreślił, że trudna sytuacja finansowa podatnika nie może sama w sobie stanowić o przyznaniu ulgi w postaci umorzenia kary pieniężnej. Odnosząc się do sytuacji materialno-finansowej Skarżącego wskazał, że na gruncie art. 67a § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej konieczne jest wykazanie nie tylko, że wystąpiły problemy w regulowaniu zobowiązań lecz również, że problemy te mają charakter wyjątkowy, tzn. wynikają ze szczególnych, a przy tym niezależnych od podatnika, zdarzeń faktycznych bądź prawnych lub też mogą wywołać szczególnie dotkliwe dla podatnika konsekwencje. Powołując się na orzecznictwo sądowoadministracyjne GIOŚ podkreślił, że okoliczności takiej nie stanowią trudności finansowe, które są skutkiem postępującej od dłuższego czasu recesji, mającej miejsce w dłuższej perspektywie czasowej, umożliwiającej powzięcie w odpowiedniej porze stosownych działań zapobiegawczych, przekwalifikowanie się, czy też nawet likwidację działalności jeszcze w momencie, w którym wypracowany w tej działalności majątek pozwala na uregulowanie powstałych w związku z nią zobowiązań. Organ odwolawczy podniosł, że w orzecznictwie sądowo-administracyjnym ugruntowany jest pogląd, zgodnie z którym trudności finansowe, nawet te które mogą skutkować bankructwem i utratą miejsc pracy, nie są wystarczającymi przesłankami, by rozłożyć na raty zaległość z VAT. W ocenie GIOŚ proces wymierzenia administracyjnej kary pieniężnej nie był zdarzeniem niespodziewanym i nagłym. W związku z powyższym Spółka winna wziąć pod uwagę konieczność zabezpieczenia środków na spłatę powstałego zobowiązania. Spółka prowadząc działalność gospodarczą powinna być świadoma swoich dochodów i obciążeń, zatem zabezpieczyć na te cele środki.