Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Anna Szymańska, Sędziowie sędzia WSA Marzena Milewska-Karczewska (spr.), sędzia del. SO Aleksandra Westra, Protokolant sekr. sąd. Marek Lubasiński, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 maja 2019 r. sprawy ze skargi B. W. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] lutego 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę
Zaskarżoną do Wojewódzkie Sądu Administracyjnego w Warszawie decyzją z dnia [...] lutego 2017r. nr [...] działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016 r., poz. 23, z późn. zm. dalej: k.p.a.) Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi (dalej jako organ/Minister) utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] (dalej: Wojewoda) z dnia [...] maja 2016r. znak: [...] o odmowie stwierdzenia nieważności decyzji Naczelnika Gminy [...] z dnia [...] października 1977r. znak: [...], którą orzeczono, że zabudowane gospodarstwo rolne o pow. 22,44 ha, oznaczone jako działka nr [...], położone w [...], stanowiące według danych ze zbioru dokumentów ZD nr [...], własność B. W., przeszło z mocy prawa na własność Skarbu Państwa.
Decyzja została wydana w następującym stanie faktycznym i prawnym.
Pismem z dnia 23 grudnia 2015r. B. W. (dalej skarżący) wniósł wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji Naczelnika Gminy [...] z dnia [...] października 1977r. (nr wskazany na wstępie), którą stwierdzono, że zabudowane gospodarstwo rolne o pow. 22,44 ha, oznaczone jako działka nr [...], położone w [...], stanowiące według danych ze zbioru dokumentów ZD nr [...] własność B W., przeszło na własność Skarbu Państwa.
W wyniku rozpoznania ww. wniosku decyzją z dnia [...] maja 2016r. (nr wskazany na wstępie), Wojewoda odmówił stwierdzenia nieważności wskazanej we wniosku decyzji z 1977r. W uzasadnieniu wydanego rozstrzygnięcia organ I instancji wskazał, że decyzja z 1977r. została wydana w trybie przepisów ustawy z 1961r. , które nie przewidywały wydania decyzji administracyjnej stwierdzającej przejście własności nieruchomości na rzecz Skarbu Państwa. Przejście własności nieruchomości następowało z mocy samego prawa, z dniem wyjazdu z kraju właściciela. W związku z powyższym, w ocenie organu, wskazany akt nie jest decyzją administracyjną a zaświadczeniem wydanym w trybie art. 217 § 2 k.p.a. Potwierdza on bowiem jedynie fakt zaistniały z mocy samego prawa.
Odwołanie od ww. orzeczenia wniósł B. W. zarzucając zaskarżonej decyzji bezpodstawne uznanie, że decyzja z 1977r. jest jedynie zaświadczeniem oraz brak wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego i prawnego w uzasadnieniu decyzji z dnia [...] maja 2016r. w szczególności w zakresie niedoręczenia decyzji B. W.
Minister po rozpatrzeniu odwołania decyzją z dnia [...] lutego 2017r.(nr wskazany na wstępie) utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ podniósł, że w decyzji z 1977r., o której stwierdzenie nieważności wniósł skarżący, jako podstawę prawną wskazano przepis art. 38 ustawy z dnia 14 lipca 1961 o gospodarce terenami w miastach i osiedlach (Dz. U. z 1969 r. Nr 22, poz. 159, z późn. zm. - dalej jako ustawa). Organ przywołał w uzasadnieniu brzmienie art. 38 ust.3 wskazanej wyżej ustawy oraz podniósł, że ze zgromadzonego sprawie materiału dowodowego wynika, iż omawiane gospodarstwo nie było przejęte w oparciu o wskazany wyżej przepis. Zdaniem organu odwoławczego przejęcie nastąpiło na podstawie art. 2 ustawy z dnia 13 lipca 1957r. o zmianie dekretu z dnia 18 kwietnia 1955r. o uwłaszczeniu i uregulowaniu innych spraw związanych z reformą rolną i osadnictwem rolnych (Dz.U. Nr 39, poz. 174 z późn. zm. - dalej: ustawa z 1957r. ) o czym świadczy uzasadnienie decyzji z 1977r., w którym Naczelnik Gminy [...] wskazał, że B. W. wyjechał w październiku 1977r. na pobyt stały do [...] oraz że w celu uregulowania pozostawionego (opuszczonego) gospodarstwa należało stwierdzić przejście tego gospodarstwa na własność Państwa. A zatem zdaniem organu powołanie przez organ administracji niewłaściwego przepisu nie powoduje, iż decyzja została wydana z rażącym naruszeniem prawa. Organ odwoławczy wskazał przy tym że art. 2 ustawy z 1957r. i § 1 ust.1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 5 sierpnia 1961r., jako przesłankę do przejęcia gospodarstwa wskazują: 1/ nieuprawianie i niepoddawanie właściwym zabiegom agroturystycznym gospodarstwa przez właściciela, użytkownika albo dzierżawcę, 2/ niezamieszkiwanie przez właściciela ani jego małżonka, dzieci lub rodziców w gospodarstwie. Przy czym istnienie tych okoliczności jest istotne na datę wydania decyzji i nie jest uzależnione od okresu opuszczenia gospodarstwa. Organ wskazał również, że B W. wyjechał w październiku 1977r. na stałe do [...] (dalej: [...]) i w dniu 25 października 1977r. wystąpił o zmianę obywatelstwa. Pozostali członkowie jego rodziny również wyjechali na pobyt stały do [...] , z wyjątkiem córki E. W., która w tym czasie mieszkała i uczyła się w [...]. A zatem, zdaniem organu, skoro B. W. i jego rodzina opuścili gospodarstwo, to nie uprawiali go i nie poddawali zabiegom agroturystycznym. Organ zauważył również, że brak jest dokumentów, z których wynikałoby, iż gospodarstwo to było użytkowane lub zostało wydzierżawione - tym samym przesłanka nr 1 wskazanego przepisu została spełniona. Zdaniem organu również 2 przesłanka zawarta w art. 2 ww. ustawy z 1957r. została spełniona, gdyż większość rodziny B. W. wyjechała do [...] a jego córka mieszkała w [...]. Tym samym nie zamieszkiwali oni w gospodarstwie.