Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Joanna Borkowska Sędziowie: Sędzia WSA Tomasz Wykowski Sędzia WSA Jarosław Łuczaj (spr.) po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 6 czerwca 2019 r. sprawy ze skargi R. K. na postanowienie Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych z dnia [...] grudnia 2018 r., nr [...] w przedmiocie odmowy uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy oddala skargę.
Postanowieniem z dnia [...] grudnia 2018 r., nr [...], Dyrektor Generalny Lasów Państwowych utrzymał w mocy postanowienie Dyrektora Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w [...] (zwanego dalej Dyrektorem RDLP) z dnia [...] września 2017 r., nr [...], odmawiające uzgodnienia w zakresie ochrony gruntów leśnych, projektu decyzji o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie wolnostojącego budynku mieszkalnego jednorodzinnego z garażem wraz z urządzeniami technicznymi niezbędnymi do obsługi inwestycji i podłączeniem sieci miejskich na działkach o numerach ewidencyjnych [...], [...], [...] i [...] w obrębie [...] przy ul. [...] na terenie [...].
Stan sprawy przedstawiał się następująco:
Postanowieniem z dnia [...] września 2017 r., nr [...], Dyrektor RDLP odmówił uzgodnienia w zakresie ochrony gruntów leśnych, projektu decyzji o warunkach zabudowy dla opisanej wyżej inwestycji. W uzasadnieniu wskazano, że dla terenu, na którym planowana jest inwestycja nie nastąpiła zmiana przeznaczenia na cele nieleśne z uwagi na brak pozbawienia terenu statusu ochronności, dlatego nie został spełniony warunek zawarty w art. 61 ust. 1 pkt. 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
R. K., niezadowolony z postanowienia Dyrektora RDLP, wniósł na nie zażalenie, wskazując w uzasadnieniu m.in., że dla terenu uzyskano już decyzję o warunkach zabudowy (decyzja z [...] września 2007 r., znak: [...]), w związku z tym nie było podstaw do ponownego uzgadniania decyzji. Ponadto wskazał, że las na działkach o numerach ewidencyjnych [...], [...], [...] i [...] nie ma charakteru ochronnego (nie ma dokumentu potwierdzającego taki status), ponieważ teren był terenem rolnym.
Organ zażaleniowy zauważył, że w trakcie postępowania wyjaśniono, iż decyzja o warunkach zabudowy z dnia [...] września 2007 r., znak: [...], dotyczyła innej inwestycji, innego obszaru, oraz nie miała związku z aktualnie prowadzonym postępowaniem, w związku z tym zawarte w niej ustalenia nie mają wpływu na rozstrzygnięcie sprawy.
Dalej stwierdził także, że w aktach sprawy znajdują się dokumenty potwierdzające, iż teren planowany do inwestycji w czasie obowiązywania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego stanowił użytki rolne. Zmiana użytków z rolnych na Ls nastąpiła w późniejszym okresie. W związku z tym oczywiste jest, że dla terenu nie uzyskano zgody na zmianę przeznaczenia gruntu leśnego na cele nierolnicze i nieleśne (nie było takiej możliwości skoro grunt nie był lasem).
Następnie stwierdzono, że organy właściwe w sprawach ochrony gruntów rolnych i leśnych uzgadniają decyzje o warunkach zabudowy w zakresie przesłanki z art. 61 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, zgodnie z którym teren nie wymaga uzyskania zgody na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne albo jest objęty zgodą uzyskaną przy sporządzaniu miejscowych planów, które utraciły moc na podstawie art. 67 ustawy, o której mowa w art. 88 ust. 1. Przesłanka ta odwołuje się do konkretnych okoliczności faktycznych i prawnych, których wystąpienie obliguje do pozytywnego uzgodnienia decyzji, a ich brak - do odmowy uzgodnienia. Pierwsza z tych okoliczności (teren nie wymaga uzyskania zgody na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne) zachodzi wtedy, gdy inwestycja ma przeznaczenie leśne, np. budynek wykorzystywany dla potrzeb gospodarki leśnej. Natomiast druga z okoliczności wskazanych w art. 61 ust. 1 pkt 4 (teren jest objęty zgodą uzyskaną przy sporządzaniu miejscowych planów, które utraciły moc) zachodzi wtedy, gdy została wydana zgoda na zmianę przeznaczenia gruntów, a następnie w planie miejscowym dokonano tej zmiany. Fakt wydania zgody na zmianę przeznaczenia można domniemywać z zapisów planu, w którym dokonano takiej zmiany, o ile nie zostanie udowodniony fakt przeciwny, tj. fakt niewydania zgody.