Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Grzegorz Rząsa, Sędziowie sędzia WSA Aneta Dąbrowska (spr.), sędzia del. SO Aleksandra Westra, Protokolant st. sekr. sąd. Julia Durka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 września 2020 r. sprawy ze skargi [...] S.A. w [...] na decyzję Ministra Rozwoju z dnia [...] stycznia 2020 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia lokalizacji strategicznej inwestycji w zakresie sieci przesyłowej oddala skargę.
[...] S.A. z siedzibą w W. (dalej też: "skarżąca") wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Ministra Rozwoju z [...] stycznia 2020 r., w której utrzymano w mocy decyzję Wojewody [...] z [...] marca 2019 r. o ustaleniu lokalizacji strategicznej inwestycji w zakresie sieci przesyłowej polegającej na "Budowa napowietrznej dwutorowej linii 400 kV [...]" na terenie województwa [...], powiat [...], gmina [...] i gmina [...], dla działek ewidencyjnych nr [...] obręb [...], gmina [...], nr [...] obręb [...], gmina [...], nr [...] obręb [...], gmina [...] w zakresie skutków, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 24 lipca 2015 r. o przygotowaniu i realizacji strategicznej inwestycji w zakresie sieci przesyłowych (dalej jako: "specustawa przesyłowa").
Stan sprawy przedstawia się następująco: [...] S.A. z siedzibą w K. (zwana dalej: "inwestorem") wnioskiem z 2 lipca 2018 r. wniosła do Wojewody [...] o wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji strategicznej inwestycji w zakresie sieci przesyłowej dla zadania polegającego na "Budowie napowietrznej dwutorowej linii 400 kV [...] w zakresie skutków, o których mowa w art. 22 ust. 1 specustawy przesyłowej, dla działek nr [...] i [...] z obrębu [...], gm. [...] oraz dla działki nr [...] z obrębu [...], gm. [...]. Wojewoda [...] decyzją z [...] marca 2019 r. ustalił lokalizację strategicznej inwestycji w zakresie sieci przesyłowej pn. "Budowa napowietrznej dwutorowej linii 400 kV [...]", na terenie ww. dziełek - w zakresie skutków, o których mowa w art. 22 ust. 1 specustawy przesyłowej. Od powyższej decyzji odwołała się [...] S.A. z siedzibą w W. Minister Rozwoju decyzją z [...] stycznia 2020 r. utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z [...] marca 2019 r. W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy podał, że inwestycja mieści się w wykazie strategicznych inwestycji w zakresie sieci przesyłowych określonych w załączniku do specustawy przesyłowej, w którym pod pozycją numer 19 wskazano inwestycję pn.: "Budowa linii 400 kV [...]". Inwestor, stosownie do art. 34 ust. 2 pkt 3 specustawy przesyłowej, wystąpił z wnioskiem o wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji strategicznej inwestycji w zakresie sieci przesyłowej, w zakresie skutków, o których mowa w art. 22 ust. 1 specustawy przesyłowej. Lokalizacja przedmiotowej inwestycji została przewidziana uchwałą nr [...] Rady Gminy [...] z dnia [...] maja 2016 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla lokalizacji inwestycji celu publicznego jaką jest dwutorowa napowietrzna linia elektroenergetyczna 400 kV [...] (Dz. Urz. Woj. [...] z 2016 r. poz. [...]), oraz uchwałą nr [...] Rady Gminy [...] z dnia [...] czerwca 2016 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla lokalizacji inwestycji celu publicznego jaką jest dwutorowa napowietrzna linia elektroenergetyczna 400 kV [...] (Dz. Urz. Woj [...] z 2016 r. poz. [...]). Mając na uwadze zakres przedmiotowego wniosku inwestora, organ wskazał, że inwestor nie był zobowiązany do przedłożenia map z projektem podziału nieruchomości, które tylko w części są położone w granicach terenu objętego wnioskiem, w tym terenu przeznaczonego pod budowę stacji elektroenergetycznej, sporządzonych zgodnie z przepisami ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami [(Dz. U. z 2018 r., poz. 2204, z późn. zm.) - zwanej dalej: "ustawą o gospodarce nieruchomościami"], o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 7 specustawy przesyłowej, jak również nie był zobowiązany do wskazania nieruchomości lub ich części, według katastru nieruchomości oraz księgi wieczystej, jeżeli jest prowadzona dla nieruchomości, na których jest planowana budowa stacji elektroenergetycznej, w stosunku do których decyzja o ustaleniu lokalizacji strategicznej inwestycji w zakresie sieci przesyłowej ma wywołać skutek, o którym mowa w art. 19 ust. 3 specustawy przesyłowej (art. 4 ust. 1 pkt 8 specustawy przesyłowej). Wobec powyższego, inwestor we wniosku nie wskazał również ograniczonych praw rzeczowych obciążających nieruchomości, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 8 specustawy przesyłowej, jeżeli dla nieruchomości prowadzona jest księga wieczysta lub zbiór dokumentów i prawa te zostały w nich ujawnione (art. 4 ust. 1 pkt 9 specustawy przesyłowej). Analizując złożony przez inwestora wniosek o wydanie przedmiotowej decyzji o ustaleniu lokalizacji strategicznej inwestycji w zakresie sieci przesyłowej, w zakresie skutków, o których mowa w art. 22 ust. 1 specustawy przesyłowej, organ uznał, że zawiera on elementy wskazane w art. 4 specustawy przesyłowej w związku z art. 34 ust. 2 pkt 3 lit. a i b specustawy przesyłowej. Również analizując decyzję Wojewody [...], organ odwoławczy stwierdził, że kontrolowana decyzja czyni zadość wymogom przedstawionym w art. 8 ust. 1 specustawy przesyłowej w związku z art. 34 ust. 2 pkt 3 lit. a i b specustawy przesyłowej. Zgodnie z art. 8 ust. 2 specustawy przesyłowej, projekt przedmiotowej decyzji został sporządzony przez osobę, o której mowa w art. 5 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym [(Dz. U. z 2018 r., poz. 1945, z późn. zm.) - zwanej dalej: "u.p.z.p."]. Stosownie do art. 25 ust. 1 specustawy przesyłowej, decyzja Wojewody [...] podlega natychmiastowemu wykonaniu. Rozpatrując odwołanie [...] S.A., organ odwoławczy podał, że organ pierwszej instancji, jak i Minister pełnią w procesie inwestycyjnym funkcję organów, które będąc właściwe do wydania decyzji w przedmiocie ustalenia lokalizacji strategicznej inwestycji w zakresie sieci przesyłowej, nie są jednocześnie uprawnione do wyznaczania i korygowania trasy inwestycji, ani do zmiany proponowanych we wniosku rozwiązań. Niedopuszczalna jest również ocena przez ww. organy racjonalności, czy aspektów ekonomicznych i społecznych koncepcji przedstawionej przez inwestora. To inwestor we wniosku o wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji strategicznej inwestycji w zakresie sieci przesyłowej decyduje o przebiegu inwestycji oraz o wielkości terenu niezbędnego dla realizacji inwestycji. Inwestor samodzielnie dokonuje wyboru najbardziej korzystnych rozwiązań lokalizacyjnych. Zarówno wojewoda, jak i organ odwoławczy, mogą działać tylko w granicach tego wniosku i nie mają możliwości ingerowania w lokalizację inwestycji. Ocenie dokonanej przez organy pierwszej i drugiej instancji podlega zgodność z prawem planowanego przedsięwzięcia, w szczególności spełnienie warunków zawartych w przepisach specustawy przesyłowej.