Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Agnieszka Góra-Błaszczykowska (spr.), Sędziowie sędzia WSA Jakub Linkowski, sędzia WSA Krystyna Napiórkowska, Protokolant st. ref. Marcin Lesner, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 stycznia 2014 r. sprawy ze skargi K. M. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia [...] listopada 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji o wymeldowaniu I. oddala skargę; II. przyznaje ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz [...] kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych oraz kwotę 55,20 (pięćdziesiąt pięć 20/100) złotych, stanowiącą 23 % podatku od towarów i usług, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją z dnia [...] listopada 2012 r., utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] września 2012r. o odmowie stwierdzenia nieważności decyzji Burmistrza Miasta i Gminy G. z dnia [...] stycznia 1999r., orzekającej o wymeldowaniu K. M. z pobytu w lokalu mieszkalnym nr [...] przy ul. [...] w G.
Zaskarżona decyzja została wydana w następującym stanie faktycznym i prawnym:
Decyzją z dnia [...] stycznia 1999 roku Burmistrz Miasta i Gminy G. (obecnie Burmistrz G.) orzekł o wymeldowaniu K. M. z pobytu stałego w lokalu mieszkalnym nr [...] przy ulicy [...] w G. Rozstrzygnięcie to stało się ostateczne w administracyjnym toku instancji.
Na skutek wniosku K. M. o stwierdzenie nieważności decyzji organu gminy, Wojewoda [...] w dniu [...] września 2012 roku wydał decyzję, mocą której odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Burmistrza z dnia [...] stycznia 1999 roku. W uzasadnieniu decyzji Wojewoda wskazał, że K. M. zażądał stwierdzenia nieważności decyzji, orzekającej o wymeldowaniu, w oparciu o przepis art. 156 § 1 pkt 2 i 7 k.p.a. Decyzja ta nie została wydana z rażącym naruszeniem prawa, nie zawiera innej wady powodującej jej nieważność z mocy prawa, jak również nie wyczerpuje pozostałych przesłanek, opisanych w treści art. 156 § 1 k.p.a. Zdaniem Wojewody, Burmistrz prawidłowo ustalił, że K. M. opuścił miejsce zameldowania na pobyt stały oraz faktycznie utracił uprawnienia do przebywania w lokalu przy ulicy [...], co nastąpiło w związku z objęciem tego lokalu w 1991 roku przez R. S. i jego rodzinę. Powyższe zdaniem Wojewody skutkowało brakiem możliwości stwierdzenia nieważności decyzji organu gminy.
Z rozstrzygnięciem tym nie zgodził się K. M. W odwołaniu zarzucił, że w jego ocenie decyzja Burmistrza Miasta i Gminy G. została wydana z naruszeniem prawa oraz bez podstawy prawnej. W treści odwołania wielokrotnie powołał się na niezapewnienie mu udziału w postępowaniu administracyjnym w przedmiocie wymeldowania. Wskazał nadto na różnego rodzaju uchybienia i wątpliwości, które jednak nie odnosiły się bezpośrednio do kwestii meldunkowych, będących przedmiotem analizy dokonanej przez organy. Odwołujący się w treści odwołania nie odniósł się wprost do kwestionowanej decyzji Wojewody [...] i nie wskazał na ewentualne uchybienia ze strony Wojewody, konsekwentnie powielając zarzuty, stawiane decyzji organu gminy w przedmiocie wymeldowania, dotyczące niezapewnienia mu udziału w postępowaniu administracyjnym prowadzonym przez organ gminy.
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją z dnia [...] listopada 2012 r., utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] września 2012 o odmowie stwierdzenia nieważności decyzji Burmistrza Miasta i Gminy G. z dnia [...] stycznia 1999r. W uzasadnieniu Minister zaznaczył, że w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji organ administracji publicznej wszczyna nowe postępowanie, w którym bada rozstrzygnięcie pod kątem zgodności z prawem w dacie jego wydania, w oparciu o przesłanki określone w art. 156 § 1 k.p.a. Organ administracji publicznej stwierdza nieważność decyzji, która została wydana z naruszeniem przepisów o właściwości, bez podstawy prawnej lub z rażącym naruszeniem prawa; dotyczącej sprawy już poprzednio rozstrzygniętej inną decyzją ostateczną; została skierowana do osoby nie będącej stroną w sprawie; a także, gdy była niewykonalna w dniu jej wydania i jej niewykonalność ma charakter trwały; w razie jej wykonania wywołałaby czyn zagrożony wadę powodującą jej nieważność z mocy prawa. Organ dokonuje oceny legalności decyzji ostatecznej wyłącznie na podstawie materiału dowodowego, zgromadzonego w postępowaniu zwyczajnym, co oznacza, że nie może przeprowadzić nowego postępowania dowodowego, jak również nie ma kompetencji do oceny dokumentów dołączonych przez strony do akt po wydaniu decyzji, będącej przedmiotem zaskarżenia. Minister całkowicie zaaprobował ocenę organu I instancji co do braku podstaw stwierdzenia nieważności decyzji Burmistrza z dnia [...] stycznia 1999r.