Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Anita Wielopolska, Sędziowie sędzia WSA Kaja Angerman (spr.), sędzia del. SO Aleksandra Westra, Protokolant st. sekr. sąd. Izabela Urbaniak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 marca 2018 r. sprawy ze skargi W. B. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] sierpnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją z [...] sierpnia 2017 r. po rozpatrzeniu wniosku W.B. o ponowne rozpatrzenie sprawy utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] lutego 2017r. nr [...] o odmowie stwierdzenia nieważności decyzji Wojewody [...] z dnia [...] października 2016 r. nr [...], którą utrzymano w mocy decyzję Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] sierpnia 2016 r. o wymeldowaniu W.B., B.B., D.B. i R.B. z pobytu stałego w lokalu przy ul. [...] w [...].
Decyzja była wynikiem następujących ustaleń faktycznych i oceny prawnej.
Prezydent Miasta [...] prowadził postępowanie w sprawie wymeldowania W.B., B.B., D.B. i R.B. z pobytu stałego z lokalu nr [...] przy ul. [...] w [...]. Powołując się na art. 62 Kodeksu postępowania administracyjnego organ gminy rozpoznał powyższe sprawy w jednym postępowaniu, które zostało zakończone decyzją z dnia [...] sierpnia 2016 r. o wymeldowaniu tych osób.
Od powyższej decyzji odwołała się W.B., wnosząc o uchylenie decyzji w całym zakresie, również dotyczącym pozostałych członków rodziny.
Wojewoda [...], decyzją z dnia [...] października 2016 r. utrzymał w mocy zaskarżone rozstrzygnięcie organu gminy, dokonując w uzasadnieniu decyzji oceny prawidłowości wymeldowania wszystkich członków rodziny pani W.B.
Pismem z dnia [...] listopada 2016 r., doprecyzowanym [...] grudnia 2016 r., W.B. wystąpiła o stwierdzenie nieważności decyzji Wojewody [...] z dnia [...] października 2016 r. i uchylenie decyzji o wymeldowaniu członków swojej rodziny. Decyzją z dnia [...] lutego 2017 r. nr [...] Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji odmówił stwierdzenia nieważności zaskarżonej decyzji Wojewody [...]. Z wnioskiem o ponowne rozpoznanie sprawy zakończonej ww. decyzją wystąpiła W.B.
W pierwszej kolejności Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji ocenił prawidłowość zaskarżonej decyzji Wojewody [...] w części dotyczącej wymeldowania W.B. Ponieważ zainteresowana nie wskazała żadnej przesłanki, w oparciu o którą należałoby ocenić wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji organu wojewódzkiego, Minister wskazał, że obowiązany był do zbadania wszystkich przesłanek wyszczególnionych w art. 156 §1 kpa. Jedną z nich jest rażące naruszenie przepisów prawa przez organ, który wydał zaskarżoną decyzję. Organ ocenił, że materiał zgromadzony w sprawie dawał podstawy do wydania decyzji o wymeldowaniu W.B. z lokalu nr [...] położonego przy ul. [...] w [...]. Wykonanie wyroku eksmisyjnego sądu powszechnego z dnia [...] lipca 2004 r. sygn. akt [...] stanowi zgodną z przepisami prawa podstawę do wymeldowania osoby w drodze decyzji administracyjnej. Organ podkreślił, że w postępowaniach meldunkowych organy administracji publicznej nie badają zasadności wyroków sądów powszechnych nakazujących opuszczenie przez daną osobę dotychczas zajmowanego lokalu. Ewentualne dochodzenie swoich praw w takim przypadku może nastąpić wyłącznie na drodze powództwa cywilnego. Zameldowanie jest czynnością materialno-techniczną potwierdzającą wyłącznie fakt zamieszkiwania osoby pod określonym adresem, wymeldowanie natomiast potwierdza opuszczenie dotychczasowego miejsca pobytu. Skoro zatem opuszczenie lokalu nastąpiło na skutek wykonania prawomocnego wyroku sądu powszechnego, organ obowiązany był do odzwierciedlenia powyższego w zbiorach ewidencji ludności. Mając powyższe na uwadze, Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji nie dopatrzył się kwalifikowanych uchybień w decyzji Wojewody [...] w zakresie, w jakim organ ocenił prawidłowość wymeldowania W.B.. Decyzja organu wojewódzkiego w tej części nie wypełnia również innych przesłanek wyszczególnionych w art. 156 §1 kpa, obligujących organ do stwierdzenia jej nieważności, tj. została wydana przez organ właściwy w sprawie, zawiera podstawę prawną, nie dotyczy sprawy już poprzednio rozstrzygniętej inną decyzją ostateczną, nie została skierowana do osoby niebędącej stroną postępowania. Nie można również stwierdzić, aby zaskarżona decyzja była niewykonalna w dniu jej wydania i jej niewykonalność miała charakter trwały. Wykonanie tej decyzji nie mogło wywołać czynu zagrożonego karą. Nie ma zatem podstaw prawnych do stwierdzenia nieważności rozstrzygnięcia Wojewody [...] z powodu pozostałych przesłanek.