Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Agnieszka Wójcik, Sędziowie Sędzia WSA Alina Balicka, Sędzia WSA Marta Laskowska-Pietrzak (spr.), Protokolant ref. staż. Paweł Smulski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 marca 2013 r. sprawy ze skargi J. L. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia [...] września 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zezwolenia na nabycie prawa własności nieruchomości oddala skargę
Minister Spraw Wewnętrznych decyzją z dnia [...] września 2012 r. nr [...], po rozpatrzeniu wniosku J. L., obywatelki [...], o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej własną decyzją z dnia [...] lipca 2012 r. nr [...] odmawiającą wydania zezwolenia na nabycie prawa własności nieruchomości położonych w obrębie [...], gmina L., woj. [...], stanowiących działki nr [...] o łącznej pow. [...] ha, będących własnością H. W., dla których Sąd Rejonowy w G. prowadzi księgi wieczyste KW nr [...] na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
Powyższe rozstrzygnięcie oparte zostało na następujących ustaleniach faktycznych i ocenach prawnych.
Minister Spraw Wewnętrznych decyzją z dnia [...] lipca 2012 r. odmówił wnioskodawczyni udzielenia zezwolenia na nabycie prawa własności opisanych powyżej nieruchomości z uwagi na brak okoliczności potwierdzających więzi wnioskodawczyni z Polską oraz zbyt dużą powierzchnię nieruchomości.
W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji organ odwoławczy podał, że analiza wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy nie wykazała na zaistnienie nowych okoliczności faktycznych, które uzasadniałyby zmianę stanowiska organu. We wniosku wskazano, że uregulowania ujęte w art. 1a ust. 2 ustawy o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców stanowią jedynie otwarty katalog przesłanek. W ocenie wnioskodawczyni działającej przez profesjonalnego pełnomocnika, organ prowadzący postępowanie ma możliwość przyjęcia, w granicach uznania administracyjnego, także innych okoliczności jako spełniających warunek związków skarżącej z Polską.
Minister podniósł, że zgodnie z art. 1a ust. 2 powyższej ustawy okolicznością potwierdzającą więź cudzoziemca z Polską może być w szczególności posiadanie polskiej narodowości lub polskiego pochodzenia, zawarcie związku małżeńskiego z obywatelem polskim, posiadanie zezwolenia na zamieszkiwanie na czas oznaczony lub na osiedlenie się, członkostwo w organie zarządzającym spółek z kapitałem zagranicznym czy wykonywanie na terytorium Polski działalności gospodarczej lub rolniczej, zgodnie z przepisami prawa polskiego. Tymczasem, jak wynika z dokumentacji zgromadzonej w aktach sprawy, wnioskodawczyni nie spełnia żadnej z przesłanek niezbędnych do wydania zezwolenia na nabycie nieruchomości rolnej. W ocenie organu, jedynymi dokumentami, które miałyby potwierdzać związki wnioskodawczyni z Polską jest: 1) zaświadczenie o zarejestrowaniu pobytu obywatela UE wydane w 2007 r., z którego wynika, że skarżąca swój pobyt w Polsce zarejestrowała pięć lat temu, jednak legalizacji pobytu nie przedłużała - tym samym fakt zarejestrowania pobytu w 2007 r. nie może potwierdzać istnienia więzi z Polską tym bardziej, że skarżąca od dwóch lat mieszka w [...] oraz 2) dokument z początku 2010 r. wskazujący na otwarcie rachunku bankowego w Polsce, który nie może sam w sobie świadczyć o poważnych i trwałych związkach. Z wyjaśnień udzielonych przez pełnomocnika wnioskodawczyni wynika, że w latach 1998-2003 zamieszkiwała ona na stałe w L., zaś w 2010 r. wyjechała z Polski na stałe. Natomiast do 2009 r. pracowała w gospodarstwie ekologicznym w [...], jednakże nie przedstawiono żadnych dokumentów wskazujących na osobiste prowadzenie przez wnioskodawczynię działalności rolniczej na wskazanej nieruchomości. Mimo, że zgodnie z deklaracjami wnioskodawczyni prowadzi hodowlę świń od lat, to na potwierdzenie tego przedłożyła jedynie kilka fotografii, z których w żaden sposób nie wynika, że prowadziła ona na nieruchomości hodowlę świń. Ponadto skarżąca przedłożyła polisę ubezpieczeniową, co do której nie można stwierdzić z jakiej daty pochodzi. Organ podał, że nie kwestionuje faktu, że skarżąca posiada niezbędne doświadczenie potrzebne do prowadzenia działalności rolniczej, jednakże stwierdził, że nie udokumentowała ona dotychczasowego wykonywania działalności na przedmiotowej nieruchomości. Ponadto skarżąca zamieszkuje w [...], zatem w Polsce działalności gospodarczej lub rolniczej nie wykonuje. Zdaniem organu, okolicznościami mającymi potwierdzać związki wnioskodawczyni z Polską oparte są przede wszystkim na jej oświadczeniach. Ponadto plany prowadzenia na nieruchomości działalności rolniczej, o których zapewnia skarżąca, nie są okolicznościami potwierdzającymi więzi z Polską, gdyż zamierzenia mające być realizowane w przyszłości nie mogą wskazywać na obecnie istniejącą przesłankę faktyczną, bowiem więzi z Polską czy to o charakterze osobistym, czy też gospodarczym, powinny istnieć już w chwili składania wniosku, a najpóźniej w chwili wydania decyzji, nie zaś ewentualnie zaistnieć dopiero w przyszłości.