Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Wanda Zielińska-Baran, Sędziowie sędzia WSA Joanna Borkowska (spr.), sędzia del. SO Aleksandra Westra, Protokolant st. sekr. sąd. Piotr Iwaszek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 stycznia 2018 r. sprawy ze skargi M. O. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] lipca 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu nadpłaty oddala skargę
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] lipca 2017r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] (dalej organ) po rozpatrzeniu odwołania M. O. (dalej skarżąca) od decyzji Nr [...] Starosty [...] z dnia [...] września 2015 r. o odmowie zwrotu nadpłat z tytułu nienależnie uiszczonych w 2011 r. opłat za czynności geodezyjne i kartograficzne, udokumentowanych fakturami wystawionymi w tymże roku o numerach wskazanych w załączniku do przedmiotowego wniosku utrzymało w mocy decyzję organu I instancji.
Stan sprawy był następujący :
M. O. wnioskiem z dnia 30 grudnia 2014 r. wystąpiła do Starosty [...] o zwrot nadpłaty w kwocie 6.723,60 zł z tytułu nienależnie uiszczonych w roku 2011 (wykaz faktur stanowił załącznik do powyższego wniosku) opłat za czynności geodezyjne i kartograficzne. W uzasadnieniu wniosku skarżąca wskazała, że ich naliczenie i pobranie nastąpiło na podstawie rozporządzenia Ministra Infrastruktury dnia 19 lutego 2004 r. w sprawie wysokości opłat za czynności geodezyjne i kartograficzne oraz udzielanie informacji, a także wykonywania wyrysów i wypisów z operatu ewidencyjnego (Dz. U. z 2004 r. nr 37, poz. 333 ze zm). Wnioskodawczyni zakwestionowała zasadność pobranych opłat, bowiem zostały nałożone i pobrane w sposób bezprawny tj. z pominięciem formy decyzji ustalającej wysokość takiej opłaty.
Starosta [...] decyzją [...] z dnia [...] września 2015 r. odmówił zwrotu nadpłat z tytułu nienależnie uiszczonych w 2011 r. opłat za czynności geodezyjne i kartograficzne, stwierdzając, że w okresie pobrani objętych wnioskiem opłat obowiązywało rozporządzenie Ministra Infrastruktury dnia 19 lutego 2004 r. w sprawie wysokości opłat za czynności geodezyjne i kartograficzne oraz udzielanie informacji, a także wykonywania wyrysów i wypisów z operatu ewidencyjnego, które nie określało w jakim trybie i w jakiej formie ustalana jest wysokość opłaty za te czynności. Zdaniem organu I instancji ze względu na ekwiwalentny charakter tych opłat nie stanowią one daniny publicznej i do określenia ich wysokości nie została przewidziana forma decyzji.
Od powyższej decyzji odwołanie złożyła M. O., w uzasadnieniu zarzucając naruszenie:
- art. 72 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, poprzez błędne uznanie, że opłaty geodezyjne pobrane przez skarżącą w 2011 r. z pominięciem wymaganej przez prawo formy decyzji administracyjnej są nienależne,
-art. 72 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa w związku z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 23 czerwca 2013 r. sygn. akt 30/12 (Dz. U. z 2013 r. poz. 805) poprzez błędne uznanie, że opłaty pobrane od skarżących w 2011 r. na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Infrastruktury dnia 19 lutego 2004 r. w sprawie wysokości opłat za czynności geodezyjne i kartograficzne oraz udzielanie informacji, a także wykonywania wyrysów i wypisów z operatu ewidencyjnego (Dz. U. z 2004 r. nr 37, poz. 333 ze zm) są nienależne, podczas gdy z uwagi na stwierdzenie niekonstytucyjności przepisów art. 40 ust. 5 pkt 1 lit. B ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne i utratę mocy obowiązującej ww. przepisów rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 19 lutego 2004 r. podstawa prawna do złożenia daniny publicznej odpadła.