Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Łukasz Krzycki (spr.), Sędziowie sędzia WSA Magdalena Durzyńska, sędzia WSA Piotr Korzeniowski, Protokolant st. sekr. sąd. Katarzyna Tomiło-Nawrocka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 kwietnia 2014 r. sprawy ze skargi K. P. na decyzję Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...] w przedmiocie opłaty za brak sieci zbierania pojazdów 1. oddala skargę; 2. przyznaje ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz adwokata M. M. kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych oraz kwotę 55,20 (pięćdziesiąt pięć 20/100) złotych stanowiącą 23 % podatku od towarów i usług tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Decyzją z [...] listopada 2012 r. Główny Inspektor Ochrony Środowiska określił wysokość zobowiązania K. P. z tytułu opłaty za brak sieci zbierania pojazdów w 2007 r. na kwotę 17.907 zł.
Odwołanie od powyższej decyzji wniosła K. P.
Decyzją z [...] lipca 2013 r. Główny Inspektor Ochrony Środowiska uchylił swoją decyzję z [...] listopada 2013 r. i orzekł, że wysokość zobowiązania K. P. z tytułu opłaty za brak sieci zbierania pojazdów w 2007 r. wynosi 13.430 zł.
W uzasadnieniu decyzji wskazano, że:
1. strona od 3 marca 2007 r. do 31 grudnia 2007 r. wprowadziła na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej 46 pojazdów, z których 43 zostały sprzedane w 2007 r.;
2. w związku z powyższym strona powinna była zapewnić sieć zbierania pojazdów od 3 marca 2007 r.;
3. zapewnienie sieci zbierania pojazdów powinno odbyć się na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji - Dz. U. nr 25, poz. 202 ze zm.), zwanej dalej "ustawą" albo na podstawie umów z przedsiębiorcami prowadzącymi stacje demontażu (art. 11 ust. 2 ustawy);
4. od 3 marca 2007 r. do 16 października 2007 r. strona nie zapewniła sieci zbierania pojazdów w rozumieniu powyższych przepisów, ponieważ - oprócz umów zlecenia zawartych z C. sp. z o. o. w L., zwaną dalej "C." i P. sp. z o. o. w L., zwaną dalej "P." - nie przedstawiła dowodów na zawarcie przez siebie umów z przedsiębiorcami prowadzącymi stacje demontażu; dopiero od 17 października 2007 r. została zapewniona sieć obejmująca co najmniej 95% terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w związku z uzyskaniem przez C. w tym dniu decyzji w zakresie gospodarki odpadami i istnieniem umów między C. a stacjami demontażu pojazdów; skutkowało to powstaniem sieci obejmującej co najmniej 95% terytorium kraju i zwolnieniem z opłaty za brak sieci.
Skargę do Sądu na decyzję z [...] lipca 2013 r. wniosła K. P. wskazując, że:
1. umowy zawarte przez skarżącą z C. i z P. zgodnie z ustawą z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz.121), zwaną dalej "K.c." spowodowały, że podmioty te były pełnomocnikami skarżącej w zawieraniu umów ze stacjami demontażu pojazdów;
2. w związku z istnieniem umów między skarżącą (reprezentowaną przez C. albo P.) a stacjami demontażu pojazdów nie ma znaczenia, że C. uzyskał decyzję w zakresie gospodarki odpadami dopiero 17 października 2007 r.;
3. P. posiadała uprawnienia do prowadzenia stacji demontażu pojazdów już od 21 lutego 2007 r.; skarżąca nie posiada umów zawartych przez P. w jej imieniu, co jednak nie oznacza, że umów takowych nie zawarto;
4. organ wydał zaskarżoną decyzję kilka lat po złożeniu przez skarżącą rocznego sprawozdania o wysokości należnej opłaty za brak sieci za rok 2007.
W odpowiedzi na skargę organ, podtrzymując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji, wniósł o oddalenie skargi.
Na rozprawie (k. 69) oraz w załączniku do protokołu z rozprawy (k. 67-68) pełnomocnik skarżącej podniósł, że:
1. organ nie ustalił, w jakim zakresie P., z którą strona miała zawartą umowę, zapewniała pokrycie kraju siecią stacji demontażu;