Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Anna Falkiewicz-Kluj (spr.), Sędziowie sędzia WSA Grzegorz Rząsa, sędzia WSA Teresa Zyglewska, Protokolant st. spec. Anna Nader, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 stycznia 2017 r. sprawy ze skargi J. S. na decyzję Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych z dnia [...] czerwca 2016 r. nr [...] w przedmiocie wyłączenia z produkcji leśnej gruntów leśnych i ustalenia opłaty 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Dyrektora Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych z dnia [...] lutego 2015 r. nr [...]; 2. zasądza od Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych na rzecz skarżącego J. S. kwotę 697 zł (słownie: sześćset dziewięćdziesiąt siedem) tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Decyzją z dnia z dnia [...] czerwca 2016 r., znak [...] Dyrektor Generalny Lasów Państwowych, dalej "DGLP", na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071 ze zm.), dalej jako: "K.p.a.", art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 3 lutego 1995 r o ochronie gruntów rolnych i leśnych (D.U. 2015, poz. 909 .), dalej "U.o.g.r.i.l" ,, po rozpatrzeniu odwołania J.S. dalej "skarżącego" od decyzji Dyrektora Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w K. z [...] lutego 2015r, znak: [...] w sprawie niezgodnego z prawem wyłączenia gruntu leśnego o pow. 0,2207 ha stanowiącego działki ewidencyjne nr [...] i [...] i nałożeniu obowiązku uiszczenia należności w wysokości 187 556,38 zł, utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
Stan sprawy przedstawiał się następująco.
Decyzją Dyrektora Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w K. z [...] lutego 2015 r, znak: [...] orzeczono o niezgodnym z prawem wyłączeniu gruntu leśnego z produkcji leśnej o pow. 0,2207 ha stanowiącego działki ewidencyjne nr [...] i [...] oraz o nałożeniu obowiązku uiszczenia należności w wysokości 187 556,38 zł w terminie 14 dni od daty uostateczninia się decyzji organu I instanji.
Skarżący wniósł odwołanie zarzucając naruszenie art. 7, 8, 10, 11, 80, 77, 107 § 1 i § 3, 76 § 1 K.p.a. poprzez brak wyjaśnienia przesłanek jakimi kierował się organ przy wydaniu zaskarżonej decyzji, nieuwzględnienie całości materiału dowodowego i dowolną jego ocenę, pominięcie ustaleń wyroku karnego stanowiącego dokument urzędowy, brak klarownego uzasadnienia faktycznego.
Organ II instancji ponownie rozpoznając sprawę nie znalazł podstaw do zmiany zaskarżonego aktu.
Ustalił, że:
-na podstawie wizji w terenie z dnia 22 października 2014 r. i 13 stycznia 2015r. na działkach [...] i [...] położonych w pobliżu wyciągu narciarskiego "[...]" w U. doszło do innego niż leśne użytkowania gruntów leśnych. Wykonano prace ziemne polegające na zdarciu pokrywy gleby z przemieszczeniem mas ziemnych w kierunku potoku J. oraz wykonano niwelację terenu na szerokości ok 30 m i długości ok 100 m. Z produkcji leśnej wyłączono 0,2207 ha gruntów leśnych;
-do wyłączenia doszło w okresie od 23 października do 18 listopada 2013 r., co organ ustalił na podstawie wyroku Sądu Rejonowego w C. o sygn. akt [...] i zeznań świadków w tamtej sprawie.
-prawidłowo organ I instancji, na podstawie art. 28 ust. 1 U.o.g.r.i.l., ustalił opłatę za wyłączenie gruntów z produkcji leśnej na wskazaną w decyzji kwotę.
Odnosząc się do zarzutów odwołania organ stwierdził że nie zasługują one na uwzględnienie. Postępowanie było prowadzone w sposób prawidłowy a argumenty strony, że inwestycja była prowadzona nieświadomie nie zasługują na uwzględnienie. Co do zarzutu nieuwzględnienia faktu, iż skarżący ww wyrokiem został uniewinniony od czynu wyrębu lasu organ stwierdził, że tamto postępowanie było prowadzone na podstawie przepisów kodeksu postępowania karnego. Dyrektor RDPL nie był związany tym postępowaniem i prowadził własne, zgodnie z art. 5 U.o.g.r.i.l.