Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Małaszewska-Litwiniec, Sędziowie Sędzia WSA Aneta Dąbrowska (spr.), Asesor WSA Agnieszka Wójcik, Protokolant Joanna Kurek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 grudnia 2008 r. sprawy ze skargi J. Z. na decyzję Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia (...) września 2008 r. nr (...) w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji - oddala skargę -
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi decyzją z [...] września 2008r., zaskarżoną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, utrzymał w mocy własną decyzję z [...] sierpnia 2008r. o odmowie stwierdzenia nieważności decyzji Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w J. z [...] lutego 1969r. przejmującej na rzecz Skarbu Państwa gospodarstwo rolne o powierzchni 3,03 ha, położone we wsi C., stanowiące byłą własność S. Z.
W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji organ wskazał, że przedmiotem postępowania dotyczącego stwierdzenia nieważności decyzji jest ocena czy określone rozstrzygnięcie dotknięte jest jedną z wad wymienionych w art. 156 § 1 K.p.a. Badając legalność decyzji administracyjnej organ nadzoru zobowiązany jest dokonać oceny, czy rozstrzygnięcie zawarte w ocenianej decyzji nie pozostaje w sprzeczności z przepisami prawa, na podstawie których decyzja została wydana i czy ustalenia organu wydającego ocenianą decyzję znajdują potwierdzenie w zebranym materiale dowodowym. Organ stwierdza nieważność decyzji, która wydana została bez podstawy prawnej lub z rażącym naruszeniem prawa. Oznacza to, że nie każde naruszenie prawa pociąga za sobą nieważność decyzji, ale jedynie przypadki oczywistego i ciężkiego naruszenia prawa.
Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi wskazał, że przejęcie wyżej opisanego gospodarstwa rolnego nastąpiło na podstawie art. 2 ustawy z 13 lipca 1957r. o zmianie dekretu z dnia 18 kwietnia 1955r. o uwłaszczeniu i uregulowaniu innych spraw związanych z reformą rolną i osadnictwem rolnym (Dz. U. nr 32, poz. 161) oraz § 1 i 2 rozporządzenia Rady Ministrów z 5 sierpnia 1961r. w sprawie opuszczonych gospodarstw rolnych (Dz. U. nr 39, poz. 198). Gospodarstwa rolne opuszczone przez właścicieli mogły być przejęte na własność Państwa bez odszkodowania i w stanie wolnym od obciążeń.
Jak wskazał organ, z pisma S. Z. z 30 stycznia 1969r. wynika, iż opuścił on przedmiotowe gospodarstwo przeszło dwadzieścia lat temu i nie pobiera z niego żadnych dochodów. Jak wynika zaś ze sporządzonego 3 lutego 1969r. protokołu, grunty S. Z. były przez trzy lata użytkowane przez D. B., a od 1967r. leżały odłogiem.
Mając za podstawę przedstawiony stan rzeczy w dniu [...] lutego 1969r. Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w J. wydało decyzję o przejęciu gospodarstwa na rzecz Skarbu Państwa.
W sprawie zastosowano doręczenie zastępcze przewidziane przez art. 45 obowiązującego wówczas Kodeksu postępowania administracyjnego, zgodnie z którym pismo skierowane do osób nieznanych z miejsca pobytu pozostawia się w aktach sprawy, o czym wywiesza się na tablicy ogłoszeń na okres 14 dni w biurze gromadzkiej rady narodowej.
Organ odnosząc się do zarzutu wnioskodawcy, iż S. Z. nie otrzymał decyzji wydanej w niniejszej sprawie, co w jego ocenie stanowi rażące naruszenie prawa, stwierdził iż zarzut ów nie zasługuje na uwzględnienie. Nawet pomimo tego, że przy doręczaniu decyzji z [...] lutego 1969r. zastosowano doręczenie zastępcze, przewidziane dla osób nieznanych z miejsca pobytu, który to fakt nie miał miejsca w sprawie. Z akt sprawy wynika, że w dniu wydawania decyzji kontrolowanej w postępowaniu nieważnościowym Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w J. znany był adres S. Z., bowiem on sam zwrócił się do tego organu pismem z 30 stycznia 1969r., wskazując jednocześnie swój adres.