Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Aneta Dąbrowska (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Krystyna Napiórkowska, Sędzia WSA Teresa Zyglewska, Protokolant ref. staż. Renata Puchalska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 lutego 2012 r. sprawy ze skargi Z. K. na decyzję Prezesa Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej z dnia [...] sierpnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji - oddala skargę -
Prezes Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej (dalej w skrócie także, jako: Prezes KZGW) decyzją z [...] sierpnia 2011 r. - zaskarżoną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie przez Z. K. - utrzymał w mocy własną decyzję z [...] lipca 2011 r. Decyzją tą odmówiono stwierdzenia nieważności decyzji Prezesa Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej z [...] sierpnia 2008 r. i utrzymanej nią w mocy decyzji Wojewody [...] z [...] stycznia 2008 r., którą odmówiono stwierdzenia nieważności decyzji Starosty [...] z [...] maja 2006 r., znak [...] udzielającej B. i J. M. pozwolenia wodnoprawnego na wykonanie stawu ziemnego na działce nr [...] we wsi S., gmina O.
Uzasadniając swoje stanowisko Prezes wskazał, że nie można zgodzić się z podniesionym przez pełnomocnika skarżącego zarzutem, iż objęte wnioskiem o stwierdzenie nieważności decyzje (z [...] stycznia 2008 r. oraz [...] sierpnia 2008 r.) rażąco naruszają prawo - art. 156 § 1 pkt 2 K.p.a. w związku z art. 7, art. 77 § 1, art. 107 § 3 K.p.a. Charakter naruszeń, na które powołuje się skarżący nie ma bowiem oczywistego charakteru. Organ dokonując powtórnej analizy pism procesowych składanych przez pełnomocnika strony w niniejszym postępowaniu, jak również w postępowaniu zakończonym ostateczną decyzją Prezesa KZGW odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji Starosty [...], uznał, iż pełnomocnik skarżącego konsekwentnie kwestionuje ustalenia stanu faktycznego dokonanego przez Starostę [...] na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego w toku postępowania o wydanie pozwolenia wodnoprawnego. Tymczasem ocena prawna postępowania prowadzonego przez ten organ pozostaje poza zakresem przedmiotowego postępowania, gdyż dotyczy wyłącznie zakresu oceny Wojewody [...] i Prezesa KZGW dokonywanej w toku postępowania o stwierdzenie nieważności decyzji Starosty [...]. Sposób formułowania przez zarzutu rażącego naruszenia art. 1, art. 77 § 1, art. 107 § 3, art. 156 § 1 pkt 2 K.p.a. w związku szeregiem przepisów ustawy Prawo wodne jest de facto polemiką z oceną prawną dokonaną przez Wojewodę [...] i Prezesa KZGW w decyzjach, w których organy te odmówiły stwierdzenia nieważności decyzji z [...] maja 2006 r.
Odnosząc się do poszczególnych zarzutów strony odwołującej się organ wskazał, że:
1) wbrew twierdzeniom pełnomocnika skarżącego powołującego się na wyrok NSA z dnia 30 listopada 2010 r. sygn. akt II OSK 1358/10, w decyzji Wojewody [...] i decyzji Prezesa KZGW nie zastosowano norm prawa materialnego do stanu faktycznego niewskazanego w hipotetycznym stanie faktycznym zastosowanych norm prawnych, co należałoby kwalifikować jako wadę określoną w art. 156 § 1 pkt 2 K.p.a. Pełnomocnik skarżącego kwestionuje ocenę materiału dowodowego, która została dokonana przez organy prowadzące postępowanie w trybie zwyczajnym, jak również w trybie nadzwyczajnym, a jak wskazał NSA w powyższym wyroku, nie jest dopuszczalne wywodzenie rażącego naruszenia prawa z odmiennej oceny materiału dowodowego, gdyż podważałoby to zasadę trwałości decyzji ostatecznej;