Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Jakub Linkowski, Sędziowie sędzia WSA Zbigniew Rudnicki, asesor WSA Agnieszka Wójcik (spr.), Protokolant Piotr Jędrasik, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 lutego 2006 r. sprawy ze skargi M.W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] maja 2005 r. nr [...] w przedmiocie opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję Burmistrza Gminy B. z dnia [...] marca 2005 r. nr [...]; 2. orzeka, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku; 3. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] na rzecz skarżącego M.W. kwotę 640 złotych /sześćset czterdzieści/ tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Decyzją z dnia [...] marca 2005r. Burmistrz Gminy B. działając na podstawie art. 36 ust. 4, art. 37 ust. 1i 6 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U Nr 80, poz. 717 z późn. zm) oraz § 4 ust. 1 uchwały Nr [...] z dnia [...] września 2001r. Rady Miejskiej w B. opublikowanej w Dzienniku Urzędowym Województwa [...] z dnia [...] listopada 2001r. Nr [...], poz. [...] w sprawie "Uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru położonego w miejscowości K., wzdłuż drogi powiatowej B.-K." z uwagi na nadesłany do gminy w dniu 13 maja 2004r. akt notarialny sprzedaży działki nr Ew. [...] o pow. 18686 m, położonej we wsi K., stanowiącej na dzień zbycia własność E.W. , ustalił jednorazową opłatę w wysokości 11.841,00 zł.
Decyzja niniejsza została przesłana do M.W.- męża zmarłej E.W. który w dniu 30 marca 2005r. wniósł od niej odwołanie, kierując w nim zarzuty w stosunku do operatu wyceny przedmiotowej nieruchomości.
W wyniku rozpoznania powyższego odwołania decyzją z dnia [...] maja 2005r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...], orzekło o utrzymaniu w mocy decyzji Burmistrza Gminy B. z dnia [...] marca 2005r.
W uzasadnieniu decyzji Samorządowe Kolegium Odwoławcze ustosunkowując się do zarzutów zawartych w odwołaniu, wskazało, iż nie znajdują one uzasadnienia. W ocenie organu w kwestionowanym operacie zostały w odpowiednim stopniu uwzględnione wszystkie cechy mające wpływ na wartość nieruchomości, a zatem należało go uznać jako podstawowy dowód w sprawie.
Skargę na przedmiotową decyzję wniósł M.W., reprezentowany przez adwokata P.J., żądając stwierdzenia nieważności decyzji na podstawie art. 145 §1 ptk 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002r. Prawo i postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), zarzucił zaskarżonej decyzji:
1. naruszenie przepisów postępowania, mające istotny wpływ na wynik sprawy, a zwłaszcza art. 107 § 1 Kpa wyrażające się zaniechaniem wskazania w zaskarżonej decyzji, jak również w decyzji organu I instancji ich adresata, co czyni oba rozstrzygnięcia organów administracji niewykonalnymi, w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 5 Kpa.
2. naruszenie art. 28 Kpa, art. 30 § 1 Kpa oraz art. 36 ust. 4 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, poprzez wszczęcie i prowadzenie postępowania z udziałem osoby, która nie może być jego stroną.
3. obrazę prawa materialnego poprzez błędne zastosowanie art. 36 ust. 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz niezastosowanie art. 922 § 1Kc, a w konsekwencji okoliczności, że renta planistyczna nie wchodzi, jako dług w skład spadku po właścicielu, który zbył nieruchomość stanowiącą jego własność.
W uzasadnieniu skargi pełnomocnik skarżącego wskazał, między innymi, iż niedopuszczalne jest obciążenie skarżącego rentą planistyczną z tytułu sprzedaży przez jego nieżyjąca małżonkę, nieruchomości stanowiącej jej odrębny majątek osobisty. Stosownie bowiem do art. 36 ust. 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, rentę planistyczną pobiera się od właściciela lub użytkownika wieczystego zbywającego nieruchomość. Brak jest przy tym podstaw aby pobierać przedmiotową opłatę od członków rodzin właściciela zbywającego nieruchomość która stanowi jego wyłączną własność. Renta planistyczna stanowi przy tym dochód własny gminy i, jako obowiązek publicznoprawny wynikający z prawa administracyjnego nie wchodzi do spadku jako dług spadkowy.