1. Podjęcie zawieszonego postępowania administracyjnego nie czyni bezprzedmiotowym, w rozumieniu art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a., kontroli sądowej postanowienia o zawieszeniu postępowania. 2. Ocena zasadności zastosowania art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a. winna być zawsze dokonywana z uwzględnieniem indywidulanych okoliczności sprawy. Wszelkie uogólnienia w tej kwestii mogą być bowiem zawodne i prowadzić do wydania rozstrzygnięcia sprzecznego z funkcją instytucji zawieszenia postępowania. W szczególności trafny co do zasady pogląd, że toczenie się postępowania nadzwyczajnego nie stanowi podstawy do zawieszenia innego postępowania administracyjnego, nie oznacza jeszcze, że ewentualne stwierdzenie nieważności aktu administracyjnego nigdy (w żadnych okolicznościach faktycznych i prawnych) nie może stanowić zagadnienia wstępnego w innej sprawie administracyjnej.
Dnia 4 listopada 2016 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grzegorz Rząsa (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Anna Szymańska Sędzia WSA Wanda Zielińska - Baran po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 4 listopada 2016 roku w trybie uproszczonym sprawy ze skargi [...] spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w [...] na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] kwietnia 2016 roku numer [...] w przedmiocie zawieszenia postępowania administracyjnego oddala skargę.
I. Przedmiotem zaskarżenia w niniejszej sprawie jest postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] (dalej również "Kolegium" lub "organ") z [...] kwietnia 2016 r., znak: [...] (dalej również: "zaskarżone postanowienie"). Postanowieniem tym Kolegium, po rozpoznaniu wniosku [...] Sp. z o.o. z siedzibą w [...] (dalej również: "inwestor" lub "skarżący") o ponowne rozpatrzenie sprawy, utrzymało w mocy postanowienie tego samego organu z [...] marca 2016 r., znak [...], na mocy którego zawieszono z urzędu postępowanie o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej wydaniem przez Kolegium w dniu [...] listopada 2015 r. decyzji odmawiającej stwierdzenia nieważności decyzji Wójta Gminy [...] z [...] lipca 2013 r., znak [...], ustalającej środowiskowe uwarunkowania dla przedsięwzięcia pod nazwą [...] polegającego na budowie zespołu 34 elektrowni wiatrowych wraz towarzyszącą infrastrukturą drogową, elektroenergetyczną i techniczną na terenie gmin [...], [...], [...] ze strefą oddziaływania na terenie gminy [...] (dalej również "inwestycja").
II. Zaskarżone postanowienie zostało wydane w następującym stanie sprawy.
II.1. Wójt Gminy [...], w porozumieniu z Wójtem Gminy [...] i Wójtem Gminy [...], decyzją Nr [...] z [...] lipca 2013 r. (dalej również: "decyzja środowiskowa") ustalił środowiskowe uwarunkowania dla przedsięwzięcia pn. [...] polegającego na budowie zespołu 34 elektrowni wiatrowych (turbiny o łącznej mocy zespołu do 153 MW, pojedyncza turbina maksymalna moc do 4,5 MW) wraz z towarzyszącą infrastrukturą drogową, elektroenergetyczną i techniczną, zlokalizowanego na terenie gmin [...], [...], [...] ze strefą oddziaływania na terenie gminy [...].
II.2. W dniu 27 marca 2015 r. do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] wpłynął wniosek B. W., P. W., E. S., M. W. oraz K. Z. (dalej również "wnioskodawcy") o stwierdzenie nieważności wskazanej wyżej decyzji Wójta Gminy [...] z [...] lipca 2013 r. W uzasadnieniu wniosku powołano się na wydanie decyzji środowiskowej w okolicznościach wskazanych w art. 156 § 1 pkt 2 i 4 k.p.a. Oprócz kwestii dotyczącej reprezentacji inwestora, wnioskodawcy wskazali m. in. na nieuprawnione ich zdaniem sprostowanie postanowienia Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w [...] (dalej również: "RDOŚ") z [...] marca 2013 r. uzgadniającego warunki realizacji inwestycji objętej decyzją środowiskową, co stanowiło zdaniem wnioskodawców naruszenie art. 7 oraz art. 113 § 1 k.p.a i powoduje nieważność decyzji organu I instancji.
II.3. Decyzją z [...] listopada 2015 r., nr [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] odmówiło stwierdzenia nieważności decyzji środowiskowej.
II.4. Wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy od wskazanej wyżej decyzji Kolegium z [...] listopada 2015 r. złożyli wnioskodawcy. W uzasadnieniu tego środka prawnego wnioskodawcy powołali się na postanowienie Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska (dalej również: "GDOŚ") z [...] listopada 2015 r., znak [...], którym GDOŚ stwierdził w części (w zakresie punktu 1 i 3) nieważność postanowienia Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w [...] z [...] kwietnia 2013 r., znak: [...], prostującego oczywiste omyłki w swoim postanowieniu z [...] marca 2013 r., znak: [...], uzgadniającym warunki realizacji przedsięwzięcia objętego decyzją środowiskową. Stwierdzenie nieważności postanowienia prostującego postanowienie uzgodnieniowe związane było z odmiennym (mniej restrykcyjnym i tym samym korzystniejszym dla inwestora) odkreśleniem w tym postanowieniu zakresu prac, jakie mogą być prowadzone w okresie lęgowym ptaków.