Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Danuta Kania, Sędziowie Sędzia WSA Łukasz Krzycki, Sędzia WSA Jakub Linkowski (spr.), Protokolant sekr. sąd. Izabela Urbaniak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 października 2011 r. sprawy ze skargi K. N. i S. S. prowadzących działalność gospodarczą pod nazwą F. s.c. w C. na postanowienie Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia [...] czerwca 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy 1. uchyla zaskarżone postanowienie; 2. stwierdza, że zaskarżone postanowienie nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku.
Pismem z dnia 22 lutego 2011 r. Burmistrz C. zwrócił się do Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad - Oddział w K. o uzgodnienie projektu decyzji o warunkach zabudowy dotyczącego inwestycji, wnioskowanej przez K. N. i S. S. polegającej na budowie reklamy świetlnej na działce nr [...] położonej przy drodze krajowej nr [...] w miejscowości C.
Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad postanowieniem z dnia [...] marca 2011 r. znak [...], odmówił uzgodnienia opisanej wyżej inwestycji. Organ podał, że lokalizowanie przy drogach krajowych reklam wykonanych w formie ekranów świetlnych typu LED jak też tablic o zmieniającej się treści stanowi niebezpieczeństwo dla uczestników ruchu drogowego, ponieważ może prowadzić do ich oślepiania lub wprowadzania w błąd jak też powoduje dekoncentrację kierowców, co ma negatywny wpływ na ogólne bezpieczeństwo ruchu drogowego.
K. N. i S. S. wystąpili do Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy.
We wniosku wskazano, że odmowne postanowienie z [...] marca 2011 r. jest niezasadne, ponieważ organ dokonał dowolnej interpretacji art. 45 ust. 1 pkt 7 ustawy prawo o ruchu drogowym. Podkreślono, że organ nie przedstawił żadnych wyników badań technicznych, które wskazywałyby na to, że wnioskowana reklama będzie odbijać światło, oślepiać lub wprowadzać kierowców w błąd.
Po rozpoznaniu wniosku K. N. i S. S. o ponowne rozpatrzenie sprawy, Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad postanowieniem z dnia [...] czerwca 2011 r. nr [...] utrzymał w mocy postanowienie z dnia [...] marca 2011 r.
W uzasadnieniu tego postanowienia organ centralny wskazał, że zgodnie z art. 60 ust, 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), decyzję o warunkach zabudowy wydaje wójt, burmistrz albo prezydent miasta po uzgodnieniu z organami, o których mowa w art. 53 ust. 4, i uzyskaniu uzgodnień lub decyzji wymaganych przepisami odrębnymi. W myśl art. 53 ust. 4 pkt 9 ustawy, uzgodnienie to w odniesieniu do obszarów przyległych do pasa drogowego wymagane jest od zarządcy drogi. Uzgodnienia dokonuje się w trybie art. 106 k.p.a.
W rozpatrywanej sprawie przedłożony przez Burmistrza Miasta C., załącznik nr 1 do projektu decyzji o ustaleniu warunków zabudowy (sporządzony na kopii mapy zasadniczej w skali 1:500), dla inwestycji objętej wnioskiem strony nie zawiera ustalonej nieprzekraczalnej linii zabudowy. Organ wskazał, iż w świetle art. 43 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tekst jednolity Dz. U. z 2007 r., Nr 19 poz. 115 ze zm.) obiekty budowlane przy drogach krajowych poza terenem zabudowy powinny być usytuowane w odległości co najmniej 25 m. od zewnętrznej krawędzi jezdni drogi krajowej, zaś w terenie zabudowy w odległości co najmniej 10 m. od zewnętrznej krawędzi jezdni drogi krajowej.