Sprawa ze skargi na postanowienie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w przedmiocie odmowy uzgodnienia projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Łukasz Krzycki (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Aneta Dąbrowska, Sędzia WSA Danuta Dopierała, Protokolant Joanna Kurek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 listopada 2009 r. sprawy ze skargi Prezydenta Miasta G. na postanowienie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] września 2008 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uzgodnienia projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. I. uchyla zaskarżone postanowienie; II. zasądza od Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego na rzecz skarżącego Prezydenta Miasta G. kwotę 340 (trzysta czterdzieści) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie strona 1/6

Zaskarżonym postanowieniem z dnia [...] września 2008 r., Nr [...] Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego utrzymał w mocy postanowienie [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z dnia [...] listopada 2007 r., Nr [...] odmawiające uzgodnienia projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego rejonu ulicy [...] w mieście [...].

Prezydent G. sporządził projekt miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego rejonu ul. [...] w G., który został przesłany do [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w G. w celu uzgodnienia zgodnie z art. 60 ust. 1 w zw. z art. 53 ust. 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), zwanej dalej "upzp".

Przedmiotem planu była zmiana ustaleń obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego rejonu ul. [...] i [...] w G., uzgodnionego przez [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w G. postanowieniem z dnia [...] września 2005 r., Nr [...].

[...] Wojewódzki Konserwator Zabytków w G. postanowieniem z dnia [...] listopada 2007 r., Nr [...] odmówił uzgodnienia projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla przedmiotowej inwestycji, zgłaszając następujące uwagi do przedłożonego projektu:

- utrzymanie w pkt 7.5 karty terenu maksymalnej wysokości zabudowy tak jak w obowiązującym planie, gdzie ustalono ją w wysokości do 12m (w przedłożonym projekcie przyjęto w przeskalowanej wielkości do 16m),

- przy ustaleniu w pkt 7.6 karty terenu formy zabudowy w formie dowolnej wskazano na konieczność wykluczenia zabudowy szeregowej (jak w planie obowiązującym) z uwagi na kontynuację zasad zabudowy oraz specyfikację terenu wynikającą z jego ukształtowania.

W związku z powyższymi uwagami, przedłożony projekt nie uwzględniał zasad ochrony krajobrazu kulturowego, zasad ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz sposobów zagospodarowania terenów i obiektów podlegających ochronie ze względu na reprezentowane przez nie wartości kulturowe, stąd odmowa jego uzgodnienia przez [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w G.

W zażaleniu na powyższe postanowienie Prezydent G. wskazał, iż obszar objęty planem, ani żaden obiekt w jego granicach i bezpośrednim sąsiedztwie nie jest wpisany do rejestru zabytków, ani objęty jakąkolwiek strefą ochrony konserwatorskiej. Wskazano, iż maksymalna wysokość zabudowy - 16m, wynika z definicji sposobu jej mierzenia zapisanej w ustaleniach ogólnych uchwały i uszczegółowionej w karcie terenu, ze względu na konfigurację terenu (spadek terenu od 12 do 22 %). Przyjęta w oparciu o powyższe kryteria wysokość 16m, ma na celu umożliwienie powstania budynków (maksymalnie czteropiętrowych) w wysokości do 12m usytuowanych prostopadle do stoku. Przyjęta w aktualnie obowiązującym planie wysokość do 12m spowodowałaby ograniczenie faktycznej wysokości tak sytuowanych budynków w najmniej korzystnym punkcie o około 3m. Powyższy sposób lokalizacji zabudowy (prostopadle do stoku) uzasadniony jest głównie warunkami przyrodniczymi (umożliwienie swobodnego spływu wód opadowych i zimnego powietrza) oraz korzystną orientacją elewacji w stosunku do stron świata (wschód-zachód). Ponadto, dodatkowym gwarantem utrzymania w granicach planu zabudowy niskiej jest ograniczenie wysokości do czterech kondygnacji nadziemnych. Przy średniej wysokości kondygnacji mieszkalnej i usługowej brutto 2,8m-3,3 m daje to właśnie ok. 12m. Odwołujący się wskazuje dalej, iż organ ochrony zabytków nie kwestionował przy uzgadnianiu obowiązującego planu, ustalonej wysokości do 15m dla zabudowy we wszystkich kartach terenu, poza kartą dot. niniejszej sprawy. Zaś jednym z powodów ograniczenia wysokości do 12m na w/w terenie było zalecenie "G." Sp. z o.o. z uwagi na zbyt małe ciśnienie wody na szczycie wzgórza. Natomiast obecny plan nie obejmuje samego szczytu stoku doliny, a rzędna posadowienia potencjalnych budynków w granicach niniejszego planu jest w związku z tym o 7m niższa od możliwych rzędnych posadowienia budynków w planie obowiązującym.

Strona 1/6