Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Jakub Linkowski (spr.), Sędziowie sędzia WSA Małgorzata Małaszewska-Litwiniec, sędzia WSA Wanda Zielińska-Baran, Protokolant sekr. sąd. Marek Lubasiński, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 września 2014 r. sprawy ze skargi P. S. na decyzję Głównego Lekarza Weterynarii z dnia [...] marca 2014 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę
Powiatowy Lekarz Weterynarii w [...] ostateczną decyzją z dnia [...] grudnia 2011 r. wyznaczył P. S. (dalej: "skarżącego"), na podstawie art 16 ust. 1 pkt 1 lit. d, f, j, 1 i ust. 2 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. z 2010 r. Nr 112, poz. 744, ze zm., dalej: "ustawa o inspekcji"), do wykonywania na terenie powiatu [...] od dnia 9 stycznia 2012 r. do dnia 31 grudnia 2012 r. następujących czynności:
1) sprawowania nadzoru nad "ubojem zwierząt rzeźnych, w tym badania przedubojowego i poubojowego, oceny mięsa i nadzoru nad przestrzeganiem przepisów o ochronie zwierząt w trakcie uboju,
2) sprawowania nadzoru nad rozbiorem, przetwórstwem lub przechowywaniem mięsa i wystawianiem wymaganych świadectw zdrowia,
3) pobierania próbek do badań,
4) badania laboratoryjnego mięsa na obecność włośni.
W dniu [...] stycznia 2012 r. Powiatowy Lekarz Weterynarii w [...] wszczął z urzędu postępowanie administracyjne w sprawie uchylenia ww. decyzji własnej z dnia [...] lutego 2011 r.
Powiatowy Lekarz Weterynarii w [...] decyzją z dnia [...] stycznia 2012 r. uchylił w całości, za zgodą strony, na podstawie art. 155 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego, własną decyzję z dnia [...] grudnia 2011 r.
W uzasadnieniu decyzji wskazał, że po uzyskaniu opinii prawnej, z której wynikało, że wyznaczony do badania może zostać lekarz weterynarii, który odbył 3 miesięczną praktykę w zakładzie prowadzącym działalność w zakresie uboju zwierząt rzeźnych już po uzyskaniu kwalifikacji zawodowych lekarza weterynarii, ustalił, że skarżący odbył ww. praktykę przed uzyskaniem kwalifikacji zawodowych lekarza weterynarii.
W dniu [...] listopada 2013 r. Wojewódzki Lekarz Weterynarii z siedzibą w [...] wszczął z urzędu postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Powiatowego Lekarza Weterynarii w [...]:
1) z dnia [...] stycznia 2012 r. uchylającej na podstawie art. 155 kpa decyzję z dnia [...] grudnia 2011 r.,
2) z dnia [...] grudnia 2011 r. wyznaczającej skarżącego do wykonywania określonych w niej czynności.
[...] Wojewódzki Lekarz Weterynarii z siedzibą w [...] decyzją z dnia [...] grudnia 2013 r., na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 oraz art. 157 kpa, stwierdził nieważność ostatecznej decyzji Powiatowego Lekarza Weterynarii w [...] z dnia [...] grudnia 2011 r. wyznaczającej skarżącego do wykonywania określonych w niej czynności.
Następnie decyzją z dnia [...] grudnia 2013 r. [...] Wojewódzki Lekarz Weterynarii z siedzibą w [...], na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 oraz art. 157 kpa, stwierdził nieważność ostatecznej decyzji Powiatowego Lekarza Weterynarii w [...] z dnia [...] stycznia 2012 r., którą na podstawie art. 155 k.p.a. uchylono decyzję z dnia [...] grudnia 2011 r. wyznaczającą P. S. do wykonywania określonych w niej czynności.
W uzasadnieniu decyzji nieważnościowej organ nadzoru wyjaśnił, że Powiatowy Lekarz Weterynarii w [...] nie mógł uchylić w trybie art. 155 kpa, decyzji, w przypadku gdy decyzja była dotknięta wadą nieważności. Zdaniem organu, w takim przypadku decyzja wydana w trybie art. 155 kpa jest rażąco niezgodna z prawem. W sytuacji, gdy decyzja dotknięta jest kwalifikowaną wadą prawną do jej wyeliminowania z obrotu prawnego właściwy jest tryb stwierdzenia jej nieważności określony w art. 156 k.p.a. nie zaś tryb zmiany lub uchylenia decyzji określony w art. 155 k.p.a.