Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Grzegorz Rząsa Sędziowie: Sędzia WSA Katarzyna Golat (spr.) Sędzia WSA Anita Wielopolska po rozpoznaniu w dniu 13 września 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skargi A. D., J. M., M. M., M. K. i H. K. na postanowienie Ministra Inwestycji i Rozwoju z dnia [...] marca 2019 r. nr [...] w przedmiocie zwrotu wniosku oddala skargę.
Przedmiotem zaskarżenia jest postanowienie Ministra Inwestycji i Rozwoju z dnia [...] marca 2019 r. nr [...] utrzymujące w mocy postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] stycznia 2019 r. nr [...] zwracające M. K., H. K., M. M., J. M. i A. D. podanie w sprawie unieważnienia umowy sprzedaży nieruchomości z dnia 15 czerwca 1984 r. sporządzonej w formie aktu notarialnego rep. [...].
Powyższe rozstrzygnięcie było wynikiem następujących ustaleń faktycznych i ocen prawnych organów orzekających w sprawie.
W piśmie z dnia 31 grudnia 2018 r. M. K., H. K., M. M., J. M. i A. D. zwrócili się do Wojewody [...] o unieważnienie umowy sprzedaży nieruchomości z dnia 15 czerwca 1984 r. sporządzonej w formie aktu notarialnego rep. [...]. z uwagi na fakt, iż ww. akt notarialny został wydany z naruszeniem prawa.
Wojewoda [...] postanowieniem z dnia [...] stycznia 2019 r. nr [...], na podstawie art. 66 § 3 kpa, zwrócił M. K., H.K., M. M., J. M. i A. D. przedmiotowy wniosek, gdyż po jego przeanalizowaniu organ uznał, że nie jest organem właściwym w sprawie unieważnienia umowy sprzedaży nieruchomości. Organ stwierdził, że wniosek dotyczy sprawy cywilnej, a w sprawie takiej właściwym jest sąd powszechny.
Na powyższe postanowienie M. K., H.K., M. M., J. M. i A. D. wnieśli zażalenie.
Minister Inwestycji i Rozwoju, po rozpoznaniu zażalenia, postanowieniem z dnia [...] marca 2019 r. nr [...] utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] stycznia 2019 r., stwierdzając w uzasadnieniu, że organ pierwszej instancji prawidłowo zastosował w przedmiotowej sprawie art. 66 § 3 kpa, zwracając wniosek, który dotyczy sprawy rozstrzyganej w drodze postępowania cywilnego i właściwy do jej załatwienia jest sąd powszechny. W uzasadnieniu powyższego postanowienia Minister Inwestycji i Rozwoju wskazał, iż zawarcie umowy sprzedaży nieruchomości powoduje powstanie pomiędzy stronami stosunku o charakterze cywilnoprawnym, a nie prawnoadministracyjnym, a zatem właściwym w sprawie oceny ważności takiej umowy jest sąd powszechny.
Skargę na postanowienie Ministra Inwestycji i Rozwoju do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie złożyli M.K., H. K., M. M., J. M. i A. D., wnosząc o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.
W odpowiedzi na skargę Minister Inwestycji i Rozwoju wniósł o oddalenie skargi, podtrzymując argumentację przedstawioną w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 2107 z późn. zm.), sąd administracyjny sprawuje kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem zaskarżonych aktów administracyjnych, co oznacza, że w zakresie dokonywanej kontroli Sąd zobowiązany jest zbadać, czy organy administracji orzekając w sprawie nie naruszyły prawa w stopniu mogącym mieć wpływ na wynik sprawy. Ocena dokonywana jest według stanu faktycznego i prawnego, ustalonego i obowiązującego w dniu wydania aktu, na podstawie materiału dowodowego zebranego w toku postępowania administracyjnego. Ponadto zgodnie z treścią art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 z późn. zm.; zwanej dalej: "p.p.s.a."), sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną, co oznacza, że Sąd bada w pełnym zakresie pod kątem zgodności z prawem materialnym i przepisami procesowymi zaskarżonego aktu organu administracji publicznej, a nie celowości czy słuszności lub sprawiedliwości społecznej i z urzędu bierze pod uwagę wszelkie naruszenia prawa proceduralnego i materialnego, niezależnie od treści podnoszonych w skardze zarzutów, jednak tylko w granicach sprawy, w której skarga została wniesiona. Zgodnie zaś z art. 145 § 1 pkt 1 i 2 tej ustawy, aby wyeliminować z obrotu prawnego akt organu administracji państwowej, niezbędne jest stwierdzenie, że doszło w nim do naruszenia prawa materialnego w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy bądź przepisów postępowania w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy albo też do naruszenia prawa dającego podstawę do wznowienia postępowania albo stwierdzenia nieważności decyzji lub postanowienia.