Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Miejskiej T. w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Jarosz WSA Ewa Kręcichwost - Durchowska (spr.) Sędziowie WSA Izabela Bąk - Marciniak Protokolant st. sekr. sąd. Joanna Andrzejak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 03 października 2012 r. sprawy ze skargi K. P. na uchwałę Rady Miejskiej T. z dnia [...] listopada 2011 r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oddala skargę

Uzasadnienie strona 1/16

W dniu [...] listopada 2011 r. Rada Miejska T. podjęła uchwałę nr [...] w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy T. w obrębie geodezyjnym N. W. na działkach o nr Ew.: [...] i [...].

Na powyższą uchwałę skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu wniósł K.P. zarzucając jej rażące naruszenie:

1. art. 7 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej

2. art. 140 kodeksu cywilnego

3. art. 17 w związku z art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. Nr 80, poz.717 ze zm.)

4. art. 9 ust. 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym

5. art. 15 ust.2 pkt 6 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym

6. art. 6 -11 kpa.

Wskazując na powyższe strona wniosła o stwierdzenie nieważności uchwały oraz o zasądzenie kosztów postępowania.

W uzasadnieniu skargi skarżący wskazał, że uchwalony miejscowy plan zagospodarowania jest sprzeczny z uchwałą Nr [...]Rady Miejskiej w T. z dnia [...]stycznia 1998 r. w sprawie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy T.. Skarżący podniósł, że wymagania ustawowe dotyczące projektu mpzp zawiera art. 15 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Ustawa ta zobowiązuje Burmistrza do sporządzenia projektu planu miejscowego w zgodzie z ustaleniami studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz z przepisami odrębnymi.

Skarżący wyjaśnił, że działki nr ew. 11 i 12 w studium zostały przewidziane (opisane) jako "obszar rolniczej przestrzeni produkcyjnej o możliwościach różnorodnej produkcji w oparciu o kompleksy gleb niższej jakości". Możliwość różnorodnej produkcji potwierdza zapis w studium w dziale 3 gdzie w punkcie 3.1 Pożądane kierunki rozwoju rolnictwa w odniesieniu do hodowli zwierząt zaproponowano następujące kierunki rozwoju:

• wzrost produkcji bydła z uwagi na naturalne bogate zaplecze paszowe w postaci nie eksploatowanych łąk nadnoteckich, a jednocześnie z uwagi na zwiększony popyt rynku krajowego i zagranicznego,

• utrzymanie produkcji trzody chlewnej z wykluczeniem rozwoju ferm bezściółkowych,

• wprowadzenie hodowli uzupełniających takich jak: hodowla koni, kóz, owiec, królików, pszczół i jedwabników, (dopisek: katalog ten jest przykładowy i nie zamknięty).

Skarżący podniósł, iż tymczasem w mpzp został bezprawnie pozbawiony możliwości produkcji zwierzęcej (budowy: obór, chlewni, i innych obiektów inwentarskich) na prawie 90 % obszaru swej własności i ograniczenie to nie wynika z jakichkolwiek przepisów. Należy zauważyć, że działki o nr ew. 11 i 12 stanowiące w istocie grunty orne o bardzo niskiej klasie bonitacji gleb RV i RVI o łącznej powierzchni wynoszącej 10,48 ha tj. grunty o klasach, na których produkcja roślinna pozbawiona jest jakichkolwiek racjonalnych podstaw i to w zakresie upraw polowych, jak i łąk czy pastwisk.

W ocenie skarżącego Rada Miejska wbrew logice i zdrowemu rozsądkowi oraz wyznaczonym w studium kierunkom rozwoju ustaliła, że przedmiotowa nieruchomość w stopniu zdecydowanie przeważającym (

Strona 1/16