Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Jerzy Stankowski Sędziowie: Sędzia NSA Ewa Makosz-Frymus (spr.) As. sąd. Lilianna Drewniak-Żaba Protokolant: referent-stażysta Marcin Kubiak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 01 czerwca 2004 r. sprawy ze skargi M.S. na orzeczenie Wojewódzkiej Komisji Poborowej w P. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie skierowania do służby zastępczej, o d d a l a s k a r g ę /-/ L.Drewniak-Żaba /-/ J.Stankowski /-/ E.Makosz-Frymus TG
Powiatowa Komisja Poborowa nr 2 w P. orzeczeniem nr [...] z dnia [...], po rozpatrzeniu wniosku poborowego M.S. o skierowanie do służby zastępczej, nie uwzględniła przedstawionych w tym wniosku okoliczności i nie skierowała poborowego do służby zastępczej.
W uzasadnieniu orzeczenia wyjaśniono, że M.S. w swoim wniosku podał, że jest przeciwny wszelkim wojnom, uczeniu się zabijania i przemocy, a wojsko jest związane z nauką zabijania i krzywdzenia innych.
Powiatowa Komisja Poborowa uznała, że poborowy nie przedstawił dostatecznych argumentów uzasadniających skierowanie go do służby zastępczej ze względu na wyznawane zasady moralne bądź przekonania religijne. Wojsko Polskie nie uczy żołnierzy zabijania i przemocy. Polska doktryna ma charakter obronny, a żołnierze powołani do odbycia służby wojskowej przygotowani są do spełnienia obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej na wypadek agresji na nasze państwo.
Podstawę merytorycznego rozstrzygnięcia stanowił art. 189 ustawy z dnia 21 listopada 1967r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. z 2002r. nr 21 poz. 205 ze zm.).
W odwołaniu od powyższego orzeczenia M.S. podał, że wyznawane przez niego poglądy są sprzeczne z działaniami Wojska Polskiego. Jego zdaniem podczas pełnienia zasadniczej służby wojskowej przygotowuje się żołnierzy fizycznie i psychicznie do obrony własnego kraju, co jest nierozerwalnie związane z przemocą i nauką zabijania. Takie działania burzą porządek moralny odwołującego się i jest on zdania, że żaden człowiek nie jest uprawniony do zabijania drugiego, gdyż życie ludzkie jest najcenniejsze.
Ponadto M.S. stwierdził, że jest zwolennikiem wolności osobistej, a granice państwowe są źródłem podziału ludzi i wyznaczone zostały przez kilku ludzi kierujących się własnymi interesami. Nadto jest on osobą głęboko wierzącą i jego poglądy religijne nie pozwalają na używanie broni, przemocy, nawet w obronie własnej.
W związku z przedstawionymi argumentami M.S. zwrócił się o przydzielenie go do służby zastępczej, w zamian za zasadniczą służbę wojskową.
Wojewódzka Komisja Poborowa w P., po rozpatrzeniu odwołania M.S., orzeczeniem nr [...] z dnia [...] utrzymała w mocy orzeczenie Powiatowej Komisji Poborowej nr 2 w P. z dnia [...] nr [...]. Powołując się na treść art. 189 ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej Wojewódzka Komisja Poborowa stwierdziła, że M.S. nie sprecyzował wystarczająco jakiego rodzaju zasady moralne nie pozwalają mu odbyć zasadniczej służby wojskowej. Przed Wojewódzką Komisją Poborową M.S. oświadczył, że szkolenie wojskowe uczy agresji i przemocy, jest wierzący i nie może karać innych ludzi, stara się żyć w zgodzie z Bogiem, boi się uczyć technik walki, tracąc kontrolę nad sobą mógłby uczynić krzywdę innym ludziom, jest słaby psychicznie, boi się swoich reakcji w skrajnych sytuacjach.
Przedstawione przez M.S. argumenty nie przekonały Wojewódzkiej Komisji Poborowej, że starania o skierowanie do służby zastępczej związane są z przekonaniami religijnymi czy też zasadami moralnymi.