Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Paweł Miładowski Sędziowie sędzia WSA Maciej Dybowski sędzia NSA Jerzy Stankowski (spr.) Protokolant referent - stażysta Paweł Grzęda po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 grudnia 2005r. sprawy ze skarg L. Sp. z o.o. Spedycja i Transport Międzynarodowy O. - Z. na decyzje Prezesa Głównego Urzędu Ceł nr [...] z dnia [...]grudnia 2001 r [...] z dnia [...] grudnia 2001 r. [...]z dnia [...] grudnia 2001 r w przedmiocie podwyższonej opłaty drogowej o d d a l a s k a r g i /-/ P. Miładowski /-/ J. Stankowski /-/ M. Dybowski
Decyzją z dnia [...] X 2001 r., nr [...], na podstawie art. 104 § 1 kpa. i § 9 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 VI 2000 r. w sprawie opłat drogowych (Dz.U. nr 51, poz. 607) w związku z rozporządzeniem Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia [...] IV 1999 r. w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia (Dz.U. nr 44, poz. 432) Dyrektor Urzędu Celnego obciążył spółkę L. sp. z o.o. podwyższoną opłatą drogową w wysokości 1422,49 zł. za przejazd pojazdem nienormatywnym bez zezwolenia. W uzasadnieniu orzeczenia Dyrektor Urzędu Celnego stwierdził, że zgodnie z art. 61 ust. 11 ustawy z dnia 20 VI 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. nr 98, poz. 602 ze zm.), przejazd pojazdem nienormatywnym jest dozwolony tylko pod warunkiem uzyskania zezwolenia, którego strona nie okazała. Organ wskazał, że podwyższoną nałożono na podstawie kontroli pojazdu przeprowadzonej w dniu [...] X 2002 r. o godz. 18.01 i potwierdzonej zapisem protokołu nr [...].
Odwołanie od powyższej decyzji złożył prokurent samoistny L. sp. z o.o. J. B. podnosząc, że zgodnie z dokumentami przewozu towar na naczepie, w której stwierdzono przekroczenie nacisku na oś napędową był załadowany poprawnie i z zachowaniem niezbędnych parametrów. Odwołujący się podważył prawidłowość pomiaru z powodu odmowy wykonania powtórnego ważenia oraz z uwagi na fakt, że kontrola wagi innego samochodu należącego do spółki, który był załadowany towarem o tej samej masie i w tym samym czasie przekraczał granicę nie wykazała żadnych odchyleń.
Decyzją z dnia [...] XII 2001 r., nr [...], na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa. oraz na podstawie art. 13 ust. 2 pkt 3 i ust. 2a, art. 40b ust. 1 i 2 ustawy z dnia 21 III 1985 r. o drogach publicznych (tekst jedn. Dz.U. z 2000 r., nr 71, poz. 838 ze zm.), § 2 ust. 2, § 9 ust. 1 pkt 2, ust. 2, ust. 4 pkt 2 i § 10 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 VI 2000 r. w sprawie opłat drogowych oraz Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 15 I 2001 r. w sprawie średniorocznego wskaźnika cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem w 2000 r. (MP nr. 2, poz. 63), w związku z § 5 ust. 5 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 1 IV 1999 r. w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia, Prezes Głównego Urzędu Ceł utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy. W uzasadnieniu wskazano, że podwyższona opłata drogowa została nałożona po dokonaniu w dniu 2 X 2001 r. w Oddziale Celnym w G. pomiaru obciążenia osi pojazdu o nr rejestracyjnym naczepy [...] i ciągnika marki Volvo [...], należących do przedsiębiorstwa L. Sp. z o.o. z O. i stwierdzeniu przekroczenia na drugiej osi pojazdu dopuszczalnych norm nacisku. Prezes Głównego Urzędu Ceł stwierdził, że pomiaru nacisku osi na podłoże dokonano na wadze stacjonarnej, posiadającej ważne świadectwo legalizacji nr 95/3444/00 z dnia 27 XII 2000 r. wydane przez Naczelnika Obwodowego Urzędu Miar w Zielonej Górze, a wagi tego typu zostały zatwierdzone decyzją Prezesa Głównego Urzędu Miar z dnia 8 VI 1998 r., nr ZT 488/98 do wyznaczania dynamicznego obciążenia osi pojazdów. Nałożenie podwyższonej opłaty drogowej odbyło się zgodnie z art. 40b ust. 2 i art. 13 ust. 4 ustawy o drogach publicznych, a jej wysokość została obliczona na podstawie § 2 i § 10 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 VI 2000 r. w sprawie opłat drogowych. Organ II instancji ukazał etapy procesu ważenia oraz system zabezpieczeń zapewniający jego prawidłowy przebieg a także stwierdził, że brak reakcji aparatury kontrolnej podważa zasadność jakiegokolwiek kwestionowania wyniku ważenia. Nie ma zatem podstaw do jego powtarzania. W uzasadnieniu podkreślono też, że kierowca nie zgłaszał zastrzeżeń odnośnie procesu ważenia oraz że podwyższona opłata za przejazd pojazdem nienormatywnym jest pobierana w związku z faktycznym obciążeniem osi, z jakim pojazd poruszał się po drogach, a pobór opłaty ma charakter obligatoryjny.