1. Gdyby przyjąć, iż adres skrytki pocztowej nie jest adresem o jakim mowa w art. 63 par. 1 Kpa, to należałoby zgodnie z art. 64 par. 1 Kpa podania zawierające jako adres do korespondencji adres skrytki pocztowej pozostawiać bez rozpoznania. Przyjmując jednakże, że to strona wnosząca podanie /tj. wniosek, odwołanie, zażalenie etc./ jest dysponentem treści pisma, to nie można jej odmówić prawa do wskazania jako adresu do korespondencji skrytki pocztowej, skoro brak jest zakazu ustawowego w tym przedmiocie.
2. Konsekwencją wskazania jako adresu do doręczeń skrytki pocztowej było to, iż doręczenia pism do niej adresowanych mogły nastąpić w urzędzie pocztowym, w którym strona skarżąca korzystała ze skrytki pocztowej.
Jeżeli więc sama strona wskazywała sposób doręczeń, to spełnienie jej woli i dokonane doręczenie w siedzibie urzędu pocztowego pisma adresowanego do niej powoduje, iż doręczenie było zgodne z prawem, bowiem nie naruszyło dyspozycji ani art. 44 Kpa, ani też par. 47 ust. 2 rozporządzenia Ministra Łączności z dnia 15 marca 1996 r. w sprawie warunków korzystania z usług pocztowych o charakterze powszechnym /Dz.U. nr 40 poz. 173 ze zm./.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Emanueli Cz. na postanowienie (...) Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 10 grudnia 2001 r. (...) w przedmiocie stwierdzenia uchybienia do wniesienia odwołania - oddala skargę
Postanowieniem z dnia 10 grudnia 2001 r. wydanym przez (...) Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w W. na podstawie art. 134 Kpa po rozpatrzeniu odwołania Emanueli Cz. od decyzji (...) Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w L. z dnia 31.01.2001 r. stwierdzono uchybienie terminu do wniesienia odwołania.
W uzasadnieniu powyższego postanowienia wskazano, że decyzja z dnia 31.01. 2001 r. wysłana została na adres korespondencyjny podany przez Emanuelę Cz. w dniu jej wydania. Przesyłka była awizowana dwukrotnie, a następnie w dniu 22.02.2001 r. zwrócona do nadawcy z adnotacją Urzędu Pocztowego, iż "abonent skrytki nie zgłosił się po przesyłkę". Organ stwierdził, iż zgodnie z art. 44 Kpa w zw. z art. 42 Kpa i 43 Kpa przesyłkę przeznaczoną dla Emanueli Cz. uznać należało za doręczoną w dniu 22.02.2001 r. Zważywszy na powyższe bez znaczenia były kolejne czynności organu I instancji trzykrotnie wysyłającego jeszcze przesyłkę z decyzją dla odwołującej się tj. 23 marca, 23 kwietnia i 23 maja na adres skrytki pocztowej podany przez stronę.
Z uwagi na to, iż wniesienie odwołania winno nastąpić w terminie 14 dni od daty doręczenia decyzji, to w sprawie niniejszej odwołanie powinno było zostać złożone najpóźniej w dniu 8 marca 2001 r. Tymczasem odwołanie przez E. Cz. złożone zostało w dniu 17.10.2001 r. /data stempla pocztowego/.
W tej sytuacji organ odwoławczy stwierdził, iż wniesienie odwołania nastąpiło z uchybieniem terminu, a wobec braku wniosku strony o przywrócenie terminu, organ wydał postanowienie wymagane art. 134 Kpa.
Skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego od powyższego postanowienia wniosła Emanuela Cz., domagając się jego uchylenia.
We wniesionej skardze strona skarżąca stwierdziła, iż wydanie postanowienia z dnia 10.12.2001 r. nastąpiło z obrazą art. 44 Kpa, bowiem organ pomijając fakt, że strona powiadomiła go o swoim wyjeździe poza granice kraju, nie podjął próby dokonania skutecznego doręczenia jej przesyłki w sposób wskazany w art. 42 par. 1 Kpa, jak również w art. 43 Kpa. Ograniczenie się przez organ do usiłowania doręczenia przesyłki na znany mu numer skrytki pocztowej wskazywało w ocenie skarżącej na to, iż organ ten nie kierował się zasadami słuszności i interesu strony.
Jednakże przede. wszystkim skarżąca stwierdziła, iż dokonując doręczenia w trybie art. 44 Kpa organ nie zachował wszystkich wymogów wskazanych w tym przepisie, bowiem nie dokonano zawiadomienia o złożeniu przesyłki w sposób określony w art. 44 Kpa.
Wskazane wyżej uchybienia zdaniem skarżącej wskazują na zasadność wniesionej skargi.
W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy wniósł o jej oddalenie, podtrzymując swe dotychczasowe stanowisko.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga nie jest zasadna.
Należy na wstępie podkreślić, iż wydanie decyzji z dnia 31.01.2001 r. poprzedzone było wieloletnią korespondencją prowadzoną przez skarżącą z organem np. pismo skarżącej z dnia 6.02.1997 r. Istotne przy tym jest to, że skarżąca w pismach kierowanych do organu jako adres do korespondencji wskazywała adres określonej skrytki pocztowej /art. 63 par. 2 Kpa/. Tym samym organ był zobligowany do tego, aby zgodnie z art. 40 par. 1 Kpa kierować pisma na adres wskazany przez samą skarżącą, jako adres do korespondencji. Gdyby przyjąć, iż adres skrytki pocztowej nie jest adresem o jakim mowa w art. 63 par. 1 Kpa, to należałoby godnie z art. 64 par. 1 Kpa podania zawierające jako adres do korespondencji adres skrytki pocztowej pozostawiać bez rozpoznania. Przyjmując jednakże, że to strona wnosząca podanie /tj. wniosek, odwołanie, zażalenie etc./ jest dysponentem treści pisma, to nie można jej odmówić prawa do wskazania jako adresu do korespondencji skrytki pocztowej, skoro brak jest zakazu ustawowego w tym przedmiocie. Korzystając jednak z takiego uprawnienia strona musi się też liczyć ze wszystkimi konsekwencjami podania takiego adresu, w tym i tego, że nie będzie wręcz dopuszczalne dokonanie przez organ doręczenia na adres inny, aniżeli wskazany przez samą stronę. Wobec treści art. 40 Kpa w zw. z art. 63 par. 2 Kpa nie można czynić zarzutu nadawcy pisma, iż nie podjął prób doręczenia przesyłki pocztowej na adres inny aniżeli wskazany przez skarżącą. Tym samym nie było w przedmiotowej sprawie możliwe dokonanie doręczenia w sposób określony w art. 42 par. 1 Kpa i w art. 43 Kpa, który ma miejsce w sytuacji, gdy strona wskaże jako adres do korespondencji miejsce zamieszkania.