Ocena zdatności do użytku budynku warsztatowego / art. 42, ust. 3 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane - Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./ powinna obejmować także spełnienie wymagań ochrony środowiska, z uwzględnieniem położenia budynku względem budynków na działkach sąsiednich, jego przeznaczenia i przyszłych uciążliwości związanych z funkcjonowaniem warsztatu /art. 5 tej ustawy/.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Grażyny K., Heleny P., Andrzeja i Zofii C. oraz Stanisławy i Zdzisława M. na decyzję Wojewody Ł-kiego z dnia 30 maja 1991 r. w przedmiocie pozwolenia na użytkowanie budynku mieszkalnego i warsztatowego i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Kierownika Urzędu Rejonowego w Z. - obie w części dotyczącej budynku warsztatowego, a także, zgodnie z art. 208 Kpa, zasądził od Wojewody Ł-kiego na rzecz Grażyny K. kwotę dwadzieścia tysięcy złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Decyzją z dnia 19 listopada 1990 r. Kierownik Urzędu Rejonowego w Z. udzielił Nicisławowi K. pozwolenia na użytkowanie wzniesionych w D. nr 37 budynków mieszkalnego i warsztatowego do produkcji siatki ogrodzeniowej, obróbki skrawaniem i produkcji gwoździ, pod warunkiem bezwzględnego przestrzegania następujących zasad eksploatacji obiektu:
"1. Wszystkie prace winny być wykonywane wewnątrz warsztatu, przy zamkniętych drzwiach i oknach w celu wyeliminowania hałasu na zewnątrz budynku.
2. Czas pracy winien być ograniczony, tj. maksimum w godz. od 6 do 22.
3. Dopuszczalny poziom hałasu przenikającego do środowiska nie powinien przekraczać 50 dB/A, a maks. krótkotrwały poziom dźwięku do 75 dB/A - decyzja Urzędu Wojewódzkiego-Wydz. Ochr. Środowiska.
4. Składowanie stali ograniczyć do wiaty magazynowej.
5. Praca wózka widłowego na terenie składowiska stali powinna być ograniczona do minimum, ze względu na hałaśliwość, a konieczna jest wymiana wózka spalinowego na elektryczny.
6. Składowisko stali znajdujące się przy granicy z nieruchomością Pani H.P. należy uporządkować /wyznaczony termin 31.01.1990 r. w decyzji nr BN-8381/68/84/90 z dnia 5.01.1990 r. nie został dotrzymany/".
Powyższe zalecenia nakazano wykonać w terminie do dnia 30 stycznia 1991 r. Podkreślono, że nieprzestrzeganie omawianych zaleceń spowoduje unieważnienie wydanego pozwolenia. W uzasadnieniu decyzji podano, że teren będący własnością Nicisława K. jest przeznaczony na usługi rzemiosła. Konieczne jednak jest takie prowadzenie działalności warsztatu ślusarskiego, aby nie stwarzała uciążliwości dla otoczenia.
Decyzją z dnia 30 maja 1991 r. nr GP.8385/Z-3/392/5-52/90 Wojewoda Ł-ki, po rozpatrzeniu odwołania Grażyny K., utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu decyzji ostatecznej podano, że jak wynika z treści odwołania, odwołująca się podnosi zarzuty dotyczące niezgodności wydanej decyzji z planem miejscowym zagospodarowania przestrzennego gminy S., uciążliwości wywoływanej hałasem oraz braku możliwości współistnienia programu budownictwa mieszkaniowego z programem budownictwa rzemieślniczego. Rozpatrując odwołanie oraz akta sprawy, stwierdzono, że zgodnie z obowiązującym planem miejscowym zagospodarowania przestrzennego gminy S., zatwierdzonym uchwała nr XVI/64/90 Rady Narodowej Miasta i Gminy w S. z dnia 30 kwietnia 1990 r. /Dz.Urz. nr 14 poz. 115/, działka nr 37 /nr geodezyjny 321/ jest położona na terenach zabudowy zagrodowej. Ustalenia planu dopuszczają na tych terenach modernizację i wymianę istniejących budynków, lokalizowanie programu usług dla ludności i rolnictwa. Biorąc pod uwagę skargi dotyczące uciążliwości omawianego zakładu, wywoływanej hałasem, w toku postępowania odwoławczego powtórnie wystąpiono o przeprowadzenie dodatkowych badań i ustosunkowanie się do zasadności skarg. W dniu 6 maja 1991 r. wydano nową decyzję znak OS.OII.8641d/2/91 na podstawie dodatkowych pomiarów w terenie przeprowadzonych w dniu 15 kwietnia 1991 r. /raport nr 5/91/, określając warunki, na jakich omawiany warsztat rzemieślniczy może być użytkowany, z podaniem maksymalnego dopuszczalnego poziomu hałasu. Zostały również spełnione warunki wynikające z prawa budowlanego i obowiązujących warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać obiekty budowlane, jak również zostały przedstawione dokumenty niezbędne do rozpatrzenia sprawy pozwolenia na użytkowanie. Biorąc pod uwagę przeznaczenie terenu w planie zagospodarowania przestrzennego gminy S., pozytywne stanowisko Wojewódzkiej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej, pozytywną decyzję Wydziału Ochrony Środowiska Urzędu Wojewódzkiego oraz przedstawioną dokumentację "należało orzec jak na wstępie".