Sprawa ze skargi na decyzję Głównego Inspektora Ochrony Środowiska w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie wstrzymania działalności PPHU "P." s.c.
Tezy

1. Rozstrzygnięcie organu odwoławczego nie może być podejmowane w oderwaniu od rozstrzygnięcia, jakie zapadło w pierwszej instancji. Organ drugiej instancji nie może uchylać decyzji, która w jego ocenie, nie narusza prawa procesowego ani prawa materialnego, a podjęte rozstrzygnięcie w skutkach prawnych jest identyczne z rozstrzygnięciem organu pierwszej instancji /umorzenie postępowania/. Umorzenie postępowania o którym mowa w art. 138 par. 1 pkt 2 lub pkt 3 Kpa dotyczy tej samej instytucji określonej w art. 105 par. 1 Kpa, chociaż odnosi się do różnych faz postępowania administracyjnego.

2. Przesłanki bezprzedmiotowości postępowania powstałe na etapie postępowania odwoławczego, nie dają organowi drugiej instancji podstaw do uchylenia decyzji i umorzenia postępowania pierwszej instancji /art. 138 par. 1 pkt 2 in fine Kpa/, skoro wcześniej już organ pierwszej instancji wydał decyzję na podstawie art. 105 par. 1 Kpa. W tej sytuacji powinno nastąpić umorzenie postępowania odwoławczego /art. 138 par. 1 pkt 3 Kpa/.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Elżbiety G.-S. na decyzję Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia 22 lutego 2000 r. (...) w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie wstrzymania działalności PPHU "P." s.c. - uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji.

Uzasadnienie strona 1/2

Kierownik Delegatury w P. z upoważnienia M. Wojewódzkiego Inspektora Ochrony środowiska w W. decyzją z dnia 15 listopada 1999 r. (...) wydaną na podstawie art. 105 par. 1 Kpa w związku z art. 51 ust. 6 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska /t.j. Dz.U. 1994 nr 49 poz. 196 ze zm./ umorzył postępowanie w sprawie wstrzymania działalności PPHU "P." s.c. Grzegorz Ch., Rafał Z. w O., dalej zwane Zakładem. Jak wynika z uzasadnienia decyzji Elżbieta G.-S. złożyła wniosek o wstrzymanie działalności ww. Zakładu z powodu hałasu pochodzącego od transportu, rozładunku i załadunku materiałów budowlanych na placu składowanym przy ul. B. Jak ustalono Zakład działa na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej, prowadzi głównie handel materiałami budowlanymi. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego gminy M., działalność Zakładu odbywa się na terenie, gdzie jest dopuszczona lokalizacja zakładów drobnej wytwórczości, usług i rzemiosła, pod warunkiem, że nie zostaną naruszone interesy osób trzecich.

Decyzją z dnia 25 czerwca 1999 r. Starosta P. ustalił dla Zakładu dopuszczalne poziomy hałasu emitowanego do środowiska. W dniu 7 września 1999 r. przeprowadzono na posesji E. G.-S. pomiary hałasu i stwierdzono, że poziom dźwięku związany z pracą na terenie Zakładu nie wyróżnia się od poziomu tła akustycznego zmierzonego w tym czasie. W dniach 10 września 1999 r. i 12 października 1999 r. przeprowadzono ponownie pomiary kontrolne natężenia hałasu. Powyższe pomiary wykazały, że hałas z Zakładu nie przekracza wartości dopuszczalnych określonych ww. decyzji tzn. Zakład nie narusza wymagań ochrony środowiska. W związku z tym brak jest podstaw faktycznych i prawnych do rozpatrzenia sprawy wstrzymania działalności Zakładu.

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła E. G.-S., opisując uciążliwości związane z funkcjonowaniem Zakładu, który jest usytuowany w odległości 7-10 m od jej domu w związku z czym wnosi o likwidację tego Zakładu.

Główny Inspektor Ochrony środowiska po rozpatrzeniu odwołania, decyzją z dnia 22 lutego 2000 r. (...) uchylił zaskarżoną decyzję w całości i umorzył postępowanie pierwszej instancji. W uzasadnieniu decyzji organ wyjaśnił, że postępowanie należy umorzyć jako bezprzedmiotowe ponieważ z dniem 31 grudnia 1999 r. Zakład uległ likwidacji. W ocenie organu odwoławczego, "organ pierwszej instancji wydając zaskarżoną decyzję nie naruszył prawa procesowego ani materialnego, jednakże zmiana stanu faktycznego, która nastąpiła w czasie postępowania odwoławczego, a która wiąże organ II instancji w dacie orzekania - należało postępowanie umorzyć jako bezprzedmiotowe".

Elżbieta G.-S. w skardze do Sądu na powyższą decyzję, powtarza argumentację podnoszoną wcześniej o uciążliwości dla środowiska funkcjonowania Zakładu.

Strona 1/2