Jeżeli szczegółowy plan zagospodarowania przestrzennego nie zawiera odpowiedniego zakazu, przeznaczenie w tym planie działki pod budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego nie sprzeciwia się wznoszeniu na działce także budynków gospodarczych, mających służyć zaspokojeniu potrzeb bytowych osób tam zamieszkujących.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Adama S. na decyzję Ministra Budownictwa, Gospodarki Przestrzennej i Komunalnej z dnia 5 lutego 1986 r. w przedmiocie stwierdzenia nieważności pozwolenia na budowę budynku gospodarczego oraz nakazania rozbiórki tego obiektu i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Głównego Architekta Wojewódzkiego w B., a następnie, na podstawie art. 207 par. 1 i 3 Kpa stwierdził nieważność powyższych decyzji w części dotyczącej nakazania rozbiórki budynku, a także - zgodnie z art. 208 Kpa zasądził od Ministra Budownictwa, Gospodarki Przestrzennej i Komunalnej kwotę złotych sześćset tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącego.
Minister Budownictwa, Gospodarki Przestrzennej i Komunalnej decyzją z dnia 5 lutego 1986 nr U.30/087-K-33/85, wydaną po rozpatrzeniu odwołania Adama S., utrzymał w mocy decyzję Głównego Architekta Wojewódzkiego w B. z dnia 17 grudnia 1985 nr UAN-NB-830/74/85, stwierdzającą nieważność decyzji Naczelnika Miasta i Gminy w Ś. z dnia 11 czerwca 1985 r. o pozwoleniu Adamowi S. na budowę budynku gospodarczego w granicy nieruchomości położonej przy ul. S. nr 6 w Ś. oraz nakazującą dokonanie rozbiórki tego budynku. W uzasadnieniu decyzji ostatecznej Minister wskazał, że pozwolenie na budowę zostało wydane przez organ stopnia podstawowego z rażącym naruszeniem prawa, gdyż miejscowy plan szczegółowy zagospodarowania przestrzennego terenów budownictwa jednorodzinnego w Ś., zatwierdzony uchwałą Rady Narodowej Miasta i Gminy w Ś. z dnia 31 marca 1978 r., nie przewiduje lokalizowania budynków gospodarczych na poszczególnych działkach, a dopuszcza jedynie garaże wbudowane w budynki mieszkalne. Ponadto pozwolenie to zostało wydane wbrew postanowieniom art. 54 ust. 4 w związku z art. 5 ust. 1 pkt 6 i ust. 2 prawa budowlanego, albowiem nie zapewniono stronie czynnego udziału w postępowaniu administracyjnym. Nakaz dokonania rozbiórki tego obiektu wynika z art. 37 ust. 1 pkt 1 prawa budowlanego.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Adam S. wniósł o uchylenie tej decyzji i utrzymanej nią w mocy decyzji organu I instancji, wskazując, że powoływany w decyzjach miejscowy szczegółowy plan zagospodarowania przestrzennego nie zakazuje stawiania budynków gospodarczych i praktycznie każdy właściciel działki na tym terenie ma oprócz domu mieszkalnego również budynek gospodarczy. Zarzucił, że okoliczności te nie zostały wyjaśnione przy wydawaniu zaskarżonych decyzji.
W odpowiedzi na skargę Minister wniósł o jej oddalenie z powołaniem się na okoliczności wskazane w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Naruszenie prawa stanowi tylko wówczas podstawę do stwierdzenia nieważności decyzji w rozumieniu art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa, jeżeli jest to naruszenie rażące. Trafne jest stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji, że wydanie pozwolenia na wybudowanie obiektu budowlanego na terenie nie przeznaczonym w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę lub pod danego rodzaju zabudowę, stanowi rażące naruszenie prawa, a mianowicie art. 3 i art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 14 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./ oraz par. 43 ust. 1 rozporządzenia Ministra Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 20 lutego 1975 r. w sprawie nadzoru urbanistyczno-budowlanego /Dz.U. nr 8 poz. 48 ze zm./. Jednakże w sprawie niniejszej takie naruszenie prawa nie zostało wykazane w sposób nie budzący wątpliwości. Bezsporne jest w tej sprawie, że teren, na którym wybudowany został budynek, o którym mowa, jest przeznaczony w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego pod budownictwo mieszkaniowe jednorodzinne. Na działkach budowlanych położonych na tym terenie wybudowane zostało osiedle domów jednorodzinnych. Przeznaczeniem działki budowlanej zabudowanej domem jednorodzinnym jest zaspokojenie bieżących potrzeb bytowych rodziny, związanych z zamieszkiwaniem w tym domu. Wobec tego przeznaczenie działki pod budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego nie sprzeciwia się samo przez się wznoszeniu na tej działce budynków gospodarczych, mających służyć zaspokojeniu potrzeb osób tam zamieszkujących, chyba że z miejscowego szczegółowego planu zagospodarowania przestrzennego wynika zakaz wznoszenia na danej działce - oprócz domu mieszkalnego - takich pomocniczych budynków gospodarczych.