1. Organ samorządu mieszkańców nie może być stroną postępowania w sprawie pozwolenia budowlanego na urządzenia placu zabaw.
2. Skarga na uzasadnienie ostatecznej kasacyjnej decyzji administracyjnej, które godzi w interes strony, bądź - przesądzając treść przyszłego orzeczenia, prowadzi do naruszenia prawa w dalszych działaniach organu administracji państwowej, podlega uwzględnieniu przez Naczelny Sąd Administracyjny.
uchyla częściowo zaskarżoną decyzję w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji.
Minister Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa decyzją z dnia 16 listopada 1987 r. wydaną na podstawić art. 157 par. 1 i art. 156 par. 1 pkt 4 Kpa stwierdził nieważność decyzji Ministra Budownictwa, Gospodarki Przestrzennej i Komunalnej z dnia 13 października 1986 r. oraz utrzymanej tą decyzją w mocy decyzji Dyrektora Wydziału Planowania Przestrzennego, Urbanistyki, Architektury i Nadzoru Budowlanego Urzędu Wojewódzkiego w K. z dnia 12 sierpnia 1986 r. nakładającej na Naczelnika Miasta i Gminy w J. obowiązek uzyskania pozwolenia na czasowe użytkowanie placu zabaw dla dzieci i młodzieży na osiedlu M. w J. po uprzednim przeniesieniu urządzeń zabawowych i zlokalizowania ich wzdłuż północnej granicy placu zabaw.
W uzasadnieniu decyzji z dnia 16 listopada 1987 r. Minister podał, że stwierdzenie nieważności decyzji Ministra Budownictwa, Gospodarki Przestrzennej i Komunalnej z dnia 13 października 1986 r. oraz decyzji Dyrektora Wydziału Planowania Przestrzennego, Urbanistyki, Architektury i Nadzoru Budowlanego w K. z dnia 12 sierpnia 1986 r. następuje w wyniku stwierdzenia rażącego naruszenia art. 156 par. 1 pkt 1 i 4 Kpa przez skierowanie tych decyzji do osoby nie będącej stroną oraz naruszenie właściwości przez uznanie Naczelnika Miasta i Gminy w J. jako strony w sprawie, w której Naczelnik Miasta i Gminny jest właściwym organem I instancji do rozstrzygania spraw z zakresu prawa budowlanego. Naruszony również został art. 3 Kpa, wyłączający prowadzenie wobec Naczelnika Miasta i Gminy postępowania administracyjnego, ze względu na stosunek nadrzędności i podległości organizacyjnej i służbowej między organami administracji państwowej. Postępowanie administracyjne w rozpatrywanej sprawie powinno być prowadzone w stosunku do Komitetu Osiedlowego nr 2 Osiedla M. w J., jako strony w sprawie, który - przy pomocy uzyskanych z Urzędu Miasta i Gminy w J. środków finansowych i materialnych, w ramach popierania czynów społecznych - wykonał w czynie społecznym trwałe ogrodzenie i urządził plac zabaw dla dzieci z naruszeniem przepisów art. 3 prawa budowlanego.
Ta decyzja Ministra została doręczona także Józefowi K., właścicielowi nieruchomości zabudowanej domem mieszkalnym, graniczącej z placem zabaw oraz przewodniczącemu Komitetu Osiedlowego w J. Na decyzję powyższą Józef K. złożył skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego, wnosząc o jej zmianę, ponieważ w wyniku zaskarżonej decyzji Naczelnik Miasta i Gminy w J. przestał być traktowany jako strona w sprawie, natomiast za stronę uznano Komitet Osiedlowy nr 2 Osiedla M. w J. Sprawia to, że realizacja niezbyt skomplikowanej faktycznie sprawy, staje się praktycznie niemożliwa, gdyż nie ulega wątpliwości, że to, co nie było wykonane przez tak długi okres przez Naczelnika Miasta i Gminy w J. i podległej mu służby, tym bardziej nie będzie wykonane przez ciało społeczne, jakim jest Komitet Osiedlowy. Skarżący wskazał, że już od 5 lat trwa spór prawny o to kto ma zlikwidować plac zabaw urządzony niezgodnie z prawem, a stwarzający dla skarżącego i jego rodziny niezwykle uciążliwe warunki bytowania, gdyż plac ten został usytuowany tuż przez oknami i wejściem do jego domu. Skarżący wskazał, że Komitet Osiedlowy nr 2 nie dysponuje środkami dla wykonania prac związanych z usunięciem bądź przeniesieniem urządzeń na inne miejsce. Teren placu zabaw mieści się w osiedlu domów jednorodzinnych i w planie zagospodarowania przestrzennego jest przewidziany pod budowę pawilonu handlowego. Teren przylega do działki skarżącego, ma wymiary 30 x 20 m i zdaniem skarżącego jest wielką złośliwością w stosunku do niego urządzenie na tym skrawku ziemi placu zabaw dla dzieci. Narusza to także prawo budowlane, które nie zezwala na urządzenie w tego rodzaju sytuacji placów zabaw.