Stwierdzenie w wyniku rozpoznania przez organ odwoławczy, że odwołanie zostało wniesione przez podmiot nie mający w danej sprawie własnego interesu prawnego lub obowiązku, upoważnia organ odwoławczy do wydania decyzji o umorzeniu postępowania odwoławczego na podstawie art. 138 par. 1 pkt 3 Kpa.
Nie stanowi natomiast podstawy rozstrzygnięcia o odmowie uznania za stronę przepis art. 134 Kpa, który mówi, iż organ odwoławczy stwierdza w drodze postanowienia niedopuszczalność odwołania.
uchyla postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego (...) stwierdzające na podstawie art. 134 Kpa niedopuszczalność odwołania strony skarżącej od decyzji Burmistrza Gminy (...) ustalającej warunki zabudowy i zagospodarowania terenu inwestycji budowlanej polegającej na budowie budynku mieszkalnego wielorodzinnego.
W uzasadnieniu postanowienia Samorządowego Kolegium Odwoławczego podano, iż użytkownikiem wieczystym terenu sąsiadującego z terenem planowanej inwestycji jest Spółdzielnia Mieszkaniowa, której członkiem jest skarżący, uznający że ma własny interes prawny w występowaniu w sprawie jako strona postępowania, a więc tym samym do wniesienia odwołania.
Wydając postanowienie o niedopuszczalności odwołania Samorządowe Kolegium Odwoławcze kierowało się orzeczeniem NSA zawartym w wyroku z dnia 22 lutego 1984 r. I SA 1748/83, w którym Sąd stwierdził, że pojęcie strony, jakim posługuje się art. 28 Kpa, a następnie pozostałe przepisy tego kodeksu, może być wyprowadzone tylko z administracyjnego prawa materialnego, to jest z konkretnej normy prawnej, która może stanowić podstawę do sformułowania interesu lub obowiązku obywateli. Od tak pojmowanego interesu prawnego trzeba odróżnić interes faktyczny, to jest stan, w którym obywatel wprawdzie jest bezpośrednio zainteresowany rozstrzygnięciem sprawy administracyjnej, nie może jednak tego zainteresowania poprzeć przepisami prawa powszechnie obowiązującego, mającego stanowić podstawę skutecznego żądania stosownych czynności organu administracji. W takim wypadku obywatelowi nie przysługują atrybuty strony w postępowaniu administracyjnym.
Jednocześnie w powyższym postanowieniu przyznaje się, że jak wynika z wyjaśnień Spółdzielni Mieszkaniowej, jest ona w trakcie załatwiania wyjścia ze współwłasności, rozwiązania spółdzielni i przekazania terenu w wieczyste użytkowanie swoim członkom.
W tym stanie rzeczy Samorządowe Kolegium Odwoławcze uznało, iż w dacie orzekania stroną postępowania była wyłącznie Spółdzielnia Mieszkaniowa jako użytkownik wieczysty terenu sąsiadującego z terenem planowanej inwestycji, zaś jej członkowie nie mogą być uznani za strony postępowania w sprawie dotyczącej ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu dla tejże inwestycji.
W skardze na powyższe postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego strona skarżąca podniosła, iż narusza ono przepis art. 28 Kpa w związku z art. 5 ust. 1 pkt 9 Prawa budowlanego i art. 47 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym z 1994 r. oraz w związku z art. 213 Prawa spółdzielczego, wychodząc z założenia, że stroną w omawianym postępowaniu mogą być nie tylko podmioty posiadające prawo własności lub prawo użytkowania wieczystego do terenu sąsiadującego z terenem, na którym ma być realizowana inwestycja, lecz również inne osoby będące "osobami trzecimi" w rozumieniu przepisów Prawa budowlanego i ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym, których interesy są chronione tymi przepisami.
W odpowiedzi na skargę podtrzymano stanowisko wyrażone w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia powołując się ponadto na wyrok NSA z dnia 9 grudnia 1996 r. IV SA 807/95, w którym stwierdza się, iż osobami trzecimi w rozumieniu art. 42 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. nr 89 poz. 415/ "są więc oczywiście i przede wszystkim właściciele nieruchomości sąsiadujących bezpośrednio z działką, na której projektowane jest wznoszenie określonego obiektu".