Organ odwoławczy może orzekać tylko w granicach sprawy objętej odwołaniem /zażaleniem/. Nie może natomiast orzekać w sprawie, która nie jest objęta zaskarżeniem.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Stanisława S. na postanowienie i decyzję Wojewody M. z dnia 6 marca 2002 r. (...) w przedmiocie zawieszenia postępowania w sprawie budowy ogrodzenia - uchyla zaskarżone postanowienie oraz zaskarżoną decyzję, (...).
Burmistrz Gminy W.-R. postanowieniem (...) na podstawie art. 97 par. 1 pkt 4 Kpa zawiesił postępowanie administracyjne w sprawie przyjęcia zgłoszenia planowanej przebudowy ogrodzenia nieruchomości przy ul. P. 177/181 w W. Organ wskazał na informację Straży Miejskiej oraz Stanisława S. z 7 i 6 kwietnia 2001 r. o rozpoczęciu przez Andrzeja R. robót ogrodzeniowych na działce przy ul. P. 177 w W.
W dniu 26 kwietnia 2001 r. do organu wpłynął wniosek Andrzeja R. o planowanej przebudowie ogrodzenia przedmiotowej działki. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego pismem z 23.04.2001 r. powiadomił o wizji w terenie w dniu 8.05.2001 r.
Na to postanowienie złożył zażalenie Andrzej R. wskazując na jego niezasadność, gdyż o planowanej przebudowie ogrodzenia powiadomił Urząd Gminy w październiku 2000 r., a następnie 20.03.2001 r.
Wojewoda M. postanowieniem (...) z 6 marca 2002 r. uchylił zaskarżone postanowienie, a następnie decyzją (...) z tej samej daty umorzył postępowanie w sprawie budowy ogrodzenia nieruchomości na podstawie art. 105 Kpa. W uzasadnieniu tych aktów administracyjnych organ odwoławczy stwierdził, iż skoro inwestor w dniu 26 kwietnia 2001 r. dokonał zgłoszenia przebudowy ogrodzenia, to zgodnie z art. 30 Prawa budowlanego z dnia 7 lipca 1994 r. /t.j. Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126/ organ mógł wnieść sprzeciw. Tymczasem pierwszą czynnością Burmistrza było zawieszenie postępowania w sprawie przyjęcia zgłoszenia planowanej przebudowy ogrodzenia. Nie wniesienie sprzeciwu upoważnia inwestora do rozpoczęcia inwestycji po upływie 30 dni od zgłoszenia. W tej sytuacji dalsze prowadzenie postępowania jest bezprzedmiotowe.
Sprawa samowoli budowlanej należy do właściwości organu nadzoru budowlanego.
Skargę na to postanowienie oraz decyzję wniósł Stanisław S. podnosząc, że Andrzej R. w kwietniu 2001 r. samowolnie wkroczył na działkę nr 8/1 wycinając 40 brzóz i wybudował ogrodzenie zawłaszczając ok. 581 m2 działki skarżącego. Zaskarżone orzeczenia "zalegalizowały" bezprawne działania inwestora.
W odpowiedzi na skargę Wojewoda M. wniósł o jej oddalenie i podtrzymał stanowisko zawarte w zaskarżonych rozstrzygnięciach.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Stosownie do treści art. 51 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ Sąd nie jest związany granicami skargi. Oznacza to, że Sąd bierze z urzędu pod uwagę stwierdzone uchybienia nienależnie od tego, czy zostały one podniesione w skardze.
W zaskarżonym postanowieniu jako podstawę prawną wskazano art. 138 par. 1 pkt 2 Kpa w związku z art. 144 Kpa. Zgodnie z tym przepisem organ odwoławczy uchyla zaskarżone orzeczenie i orzeka co do istoty sprawy, bądź uchyla to orzeczenie i umarza postępowanie pierwszej instancji. Tymczasem zaskarżonym postanowieniem Wojewoda jedynie uchylił postanowienie z 18 maja 2001 r. o zawieszeniu postępowania. Brak jest natomiast orzeczenia co do istoty sprawy bądź umorzenia postępowania pierwszej instancji.