Nie ma podstaw do wydania w trybie art. 154 Kpa decyzji uchylającej lub zmieniającej rozstrzygnięcie, które wydano na podstawie art. 64 par. 2 tego kodeksu.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Zakładów Koksowniczych "W." w W. na decyzję Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 9 lipca 1990 r. nr AZoa/087-E-23/2155/90 w przedmiocie ustalenia dopuszczalnej emisji zanieczyszczeń -
1/ uchylił zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną przez nią w mocy decyzję organu pierwszej instancji,
2/ zasądził od Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa na rzecz Zakładów Koksowniczych "W." w W. 20.000 /dwadzieścia tysięcy/ złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Decyzją z dnia 25 kwietnia 1990 r. Dyrektor Wydziału Ochrony Środowiska, Gospodarki Wodnej i Geologii Urzędu Wojewódzkiego w W. zmienił decyzją z dnia 24 stycznia 1990 r. w ten sposób, że: 1/ uchylił tę decyzję w części dot. Zakładu Koksowniczego "B." w W., w której to decyzji pozostawiono bez rozpatrzenia podanie Zakładów Koksowniczych "W." o wydanie decyzji o dopuszczalnej emisji i 2/ ustalił emisję dopuszczalną dla Zakładu Koksowniczego "B.", zlokalizowanego przy ul. B. w W., według określonych warunków.
W uzasadnieniu decyzji stwierdzono, że Zakłady Koksownicze "W." stanowią najbardziej uciążliwe źródło emisji zanieczyszczeń atmosfery i są zlokalizowane w sposób powodujący zanieczyszczenie terenów miejskich o zwartej zabudowie mieszkalnej. Stwarzają również duże uciążliwości ze względu na wytwarzanie toksycznych odpadów płynnych gromadzonych w osadnikach ziemnych. Zakład "B." ma 3 stawy osadowe i jedno gruzowisko, na którym oprócz gruzu ceramicznego i budowlanego są składowane także toksyczne odpady smołowe. Osadniki i gruzowiska Zakładów Koksowniczych "W." nie zostały zalegalizowane. Nie badano również szczelności tych stawów osadowych. Główne zagrożenie pochodzi z gromadzonych przez dziesiątki lat wysoko toksycznych odpadów w osadnikach oraz braku odpowiedniego miejsca na zdeponowanie odpadów w razie oczyszczania osadnika. Oczyszczenie największego w Zakładzie "B." osadnika polegało na wybraniu i złożeniu odpadów w nie zabezpieczonym zagłębieniu terenu. W 1988 r. w Zakładzie "B." złożono do osadników 440 ton osadów smołowo-olejowych oraz smołowych, na gruzowisko - 425 ton gruzu ceramicznego i budowlanego oraz 130 ton odpadów smołowych. Dodatkową uciążliwością jest zanieczyszczenie "M. Potoku" oraz terenu wzdłuż koryt prowadzących ścieki koksownicze. W zakładach Koksowniczych krążenie ścieków następuje w obiegu zamkniętym z wykorzystaniem ścieków do gaszenia koksu. Stanowi to kolejne źródło zanieczyszczeń atmosfery.
Przy tak dużej uciążliwości Zakładów Koksowniczych "W.", a szczególnie Zakładu "B.", zmieniono decyzję z dnia 24 stycznia 1990 r. w taki sposób, aby mógł mieć zastosowanie art. 31 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska /Dz.U. nr 3 poz. 6 ze zm./. Ustalona więc została dopuszczalna emisja zanieczyszczeń do dnia 31 grudnia 1991 r. na podstawie dokumentacji i jednocześnie w okresie od dnia 1 stycznia 1992 r. na poziomie 0,0 kg/h dla wszystkich źródeł i emitowanych substancji. Postępowanie co do Koksowni "M": stało się bezprzedmiotowe ze względu na jej zatrzymanie dnia 4 kwietnia 1990 r.
Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa decyzją z dnia 9 lipca 1990 r. utrzymał w mocy decyzję organu I instancji, podzielając zawarte w niej motywy rozstrzygnięcia.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Zakłady Koksownicze "W." stwierdzają, że ustalenie wielkości emisji zanieczyszczeń na poziomie 0,0 kg/h dla wszystkich substancji emitowanych do powietrza przez Koksownię "B." jest niezgodne z rozporządzeniem z dnia 12 lutego 1990 r. w sprawie ochrony powietrza przed zanieczyszczeniem /Dz.U. nr 15 poz. 92/ i pozbawione sensu. Nie istnieje bowiem taki zakład koksowniczy, który nie emitowałby żadnych zanieczyszczeń. Poniesiono nakłady w wysokości 4 mld zł na wymianę osprzętu i uzbrojenia bocznego baterii koksowniczej nr 1. W harmonogramie ujęto również prace mające na celu utylizację odpadów i eliminację infiltrowanych ścieków do "M. Potoku". Powołane rozporządzenie nie daje podstaw do ustalenia emisji zanieczyszczeń na poziomie zero.